Richard Adams

Toon alleen recensies op Leestafel van Richard Adams in de categorie:
Richard Adams op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

Waterschapsheuvel Waterschapsheuvel


In een konijnenkolonie woont Vijfje, een klein konijn met voorspellende gaven. Hij voelt een enorm onheil naderen en waarschuwt de leider van de kolonie. Deze neemt hem niet serieus maar Vijfje weet zeker dat wat hij ziet écht gaat gebeuren.
Hazelaar neemt zijn voorspelling wel serieus evenals enkele andere konijnen. Zij besluiten om te vluchten. De Auwsla (bewaking) krijgt hier lucht van en probeert hen tegen te houden. Maar toch lukt het de groep om weg te komen.

Een konijn leeft in een klein wereldje. Hij zal nooit ver van zijn kolonie gaan. Voor de gevluchte konijnen is de buitenwereld erg vreemd en angstaanjagend. Ze zijn erg bang voor Elil (het kwaad, een vos, roofvogel) en het zwarte konijn (de dood).
Ze hebben nog nooit een weg gezien of een spoorbaan. Ze zijn constant op zoek naar plekken waar ze beschut kunnen lopen of slapen. Ook zijn ze niet gewend om lange afstanden af te leggen. Ze zijn snel moe en hebben veel eten nodig om weer op kracht te komen. Ze zoeken constant goede plekken om te kunnen sifleren (gras eten).

Na allerlei ontberingen komen ze op waterschapsheuvel aan. Maar aangezien ze geen wijfjes hebben besluiten ze naar een grote kolonie Efrafa te gaan waarvan ze weten dat een paar wijfjes weg willen omdat er nauwelijsk ruimte meer is in die kolonie. Hier beleven ze de meest gruwelijke dingen maar dankzij de hulp van een meeuw die ze verzorgd hebben toen hij gewond was, komen ze er toch heelhuids van af. Waterschapsheuvel wordt een vredige kolonie waar iedereen het goed heeft.

Mijn mening:
Dit is heel in het kort het verhaal. Wat ik erg goed vond was het inlevingsvermogen van de schrijver in het konijn. Wat wij normaal vinden is voor een konijn een levensgroot obstakel. Een kat, een hond, mensen, auto's, treinen, alles is Elil. Ook het konijnentaaltje is apart. Ik had er in het begin een beetje moeite mee maar naderhand werden de woorden zo vanzelfsprekend dat je het niet eens meer opmerkte.
Erg leuk waren de verhalen die de konijnen elkaar vertelden om te ontspannen. Het waren min of meer sprookjes over een dapper, slim konijn. Je ziet ze lekker warm in hun hol zitten en luisteren.

Alle konijnen vertegenwoordigen karaktereigenschappen. Zelf vond ik Kopstuk een leuk konijn. Hij werd zo genoemd omdat ie een pluim op z'n kop had. Hij was onbesuisd, dapper, nergens bang voor en bere sterk. Lekker brutaal maar met een klein konijnenhartje. Kopstuk sluit vriendschap met de meeuw Kehaar. Het is vermakelijk zoals die twee met elkaar praten. Kehaar doet zijn best konijns te praten maar alles gaat met een enorm accent wat wel de komische noot geeft in dit toch wel zware verhaal.
Hazelaar is een lieverdje, een goed konijn die een zeer groot hart heeft voor zijn konijnen, die liever alles vredelievend oplost (soms toch ergernis van Kopstuk).
De konijnen komen bij twee kolonies die verwijzen naar de berustenden (het is zoals het is) of de onderdrukten (alles is geregeld volgens een zeer streng regime).
Het hele boek vertegenwoordigt delen van de wereld en geeft eigenlijk aan hoe het het beste zou zijn om te leven.


ISBN 9027408114 | Paperback | 448 pagina's | Spectrum | 1979

© Dettie, 04 april 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: