Katvoet
Riana Scheepers

Dit boek heb ik al een tijdje uit en ik vond het prachtig. Toch zat ik tegen een verslag aan te hikken omdat in de vele recensies eigenlijk alles al gezegd is. Unaniem wordt het boek geprezen om de mooie taal en de verbeeldingskracht van Riana Scheepers. Ook unaniem wordt gemeld dat Riana Scheepers met weinig woorden een hele wereld kan neerzetten en ga zo maar door.
De een prijst met nog mooiere woorden dan de ander het boek de hemel in, en terecht. Zelf vind ik het een boek dat je gewoon moet lezen, daar moet je niet over praten of schrijven. Je moet dit boek iemand in handen drukken en zeggen:  'Hier, dit is erg mooi, lees het maar.' Toch zal ik proberen iets van een indruk weer te geven.

Wat Riana Scheepers doet is in diverse verhalen over allerlei soorten vrouwen schrijven.
"Haar vrouwenfiguren zijn elk op hun manier sterk en raken je ziel. Ze leven in een overgangsgebied; tussen twee levens, tussen twee tijden en zelfs tussen twee werelden.
De vrouw die naar Namibië verhuist moet leren leven met de droogte die ook haar moederschoot lijkt te verdorren. De vrouw die de greppel naast haar huis van braambossen bevrijdt, moet met het verleden in het reine komen. En zij die de wijnboerderij runt, probeert de vrouwen te doorgronden die voor haar druiven plukken."  staat op de achterflap te lezen.
Stuk voor stuk zijn het inderdaad heel bijzondere verhalen die indrukwekkend zijn en je, voor een tijdje, niet meer loslaten. Persoonlijk vind ik het titelverhaal erg mooi. Daarin ziet een vrouw dat als het ware haar plaats ingenomen worden door een kat.

"De kat komt nooit bij de vrouw liggen, stapt alleen minachtend over haar benen en nestelt zich tegen de man, daar waar hij met de kromming van zijn rug in de koetserende kom van buik en borsten van de vrouw ligt.  De kat eist de kleine warmte ruimte tussen de buik van de man en zijn opgetrokken benen voor zichzelf op, duwt de hand van de vrouw weg met de krul van haar lijf. De poten van de kat, als de vrouw haar aanraakt over het lichaam van de man heen, zijn vochtig, haar pels koud van de nachtlucht buiten.
De kat ruikt naar vochtige aarde en boesmansgras."[...]
Hij reageert, plichtsgetrouw, op haar toewijding en bewondering, krabt achter haar oren, streelt  haar over de hele lengte van haar lijf zodat ze met kromme rug en spinnend onder zijn hand overeind gaat staan; hij prijst haar voor haar dappere daden, haar instincten, haar gratie en schoonheid, bedankt haar voor dit sublieme geschenk van veldmuis of mol."

De vrouw leert hier iets van. Zij gaat in het vervolg ook 's nachts op pad net als de kat. Ze staat nu op als de kat binnenkomt, en loopt de nacht in. Na twee uur komt ze terug, kort voordat haar man opstaat voor de nieuwe dag. Ze is verkwikt en helder. Haar man ziet zijn vrouw veranderen, rustiger worden. Hoe vaker ze dit doet hoe prettiger ze het vindt, ze wordt één met de natuur. Uiteindelijk trekt ze al wandelend haar kleren uit. Op de terugweg trekt ze alles weer aan.

"Ik ben de vrouw die bij een steenbok en haar lam blijft tot kort voor dageraad. Ik ben de vrouw die haar lippen optrekt en door haar tanden sist, waardoor er beslist geen roofdier naderbij komt."

Zelfs als ze zwanger wordt blijft de vrouw 's nacht lopen. Ze weet dat ze veilig is...
Het is echt een schitterend verhaal, vol beelden die de indrukwekkende Afrikaanse natuur laat leven maar ook het beeld van een vrouw die leeft naar die natuur.

Het boek staat vol met dit soort bijzondere verhalen, die allen zeer de moeite van het lezen waard zijn.
Er rest mij eigenlijk niets anders dan nogmaals te zeggen: "Dit is mooi. Lees het maar." Lees het zoals je een stuk van je favoriete chocola eet. Neem een verhaal tot je, proef het mooie taalgebruik en geniet van de heerlijke indrukwekkende smaak die het verhaal achter laat.

ISBN 9789089530479 | Paperback | 222 pagina's | Uitgeverij Ailantus | september 2010

© Dettie, 08 maart 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: