Zolang er leven is
Renate Dorrestein

Dorrestein is een schrijfster die me soms irriteert, maar toch lezen haar boeken lekker weg. Ik had even behoefte aan zo'n boek en het stond in de bieb.

Bij Gwen en Timo op het platteland komen ieder jaar drie vriendinnen bij elkaar, eerst met drieën, en later met man en eventueel kinderen. Maar dit jaar is alles anders:
Een van de meiden is overleden, en de achtergebleven echtgenoot weet niet goed raad met zijn eigen verdriet en dat van de twee zoons. Hij laat hen maar aanrommelen..
Een andere vriendin is gescheiden, en heeft een nieuwe man meegenomen, met 13-jarige dwarse puberdochter. De man is psychometrist. Ik kom er niet achter of hij een charlatan is of overtuigd is van zijn eigen kunnen. Wel is hij overtuigd van zijn eigen ego, en laat zijn nieuwbakken vriendin naar zijn pijpen dansen.
Gwen heeft net een baby gekregen, en is verbijsterd dat het niet zoals bij haar eerdere zwangerschappen een tweeling is. Timo is imker, het gaat niet goed met zijn bijenvolken.

Ruimte voor heel veel problemen, dat is duidelijk. Ik vond op een site, dat het boek valt onder de volgende thema's
. Verzet tegen de burgerlijke maatschappij
· Vrouwenstrijd
· Liefde en haat
· Seksualiteit en erotiek
· Ouders en kinderen
· Psychische gestoordheid
· De dood
· Eenzame mensen
Zo lust ik er nog meer...

ISBN 9025426514 | Ingenaaid | 320 pagina's | Uitgeverij Contact | december 2004
Er is volop spanning, en zoals gebruikelijk nogal wat losse eindjes..

© Marjo, januari 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer: