Renate Dorrestein
Laat me niet alleen
Het is af en toe hilarisch zoals ze dit onderwerp aangepakt heeft. Ze begint bij de ouders van de huidige generatie 'oudjes'.
"Wat waren ze vroeg oud als je hen vergelijkt met de papa's en mama's die je nu op het schoolplein ziet, of in het park terwijl ze achter een buggy rolschaatsen. [...]
En de opa's en oma's die je toen nog had! Stukgewerkte, kromgetrokken, tandeloze oudjes in plaats van de Zwitserleven-senioren van nu. Een mensensoort uit een andere tijd, een andere wereld, toen maandag nog wasdag was."
Dan gaat ze over op het uiterlijk... Oud is vies... vitaliteit is het woord, in niets lijken de huidige 'oudjes' met hun afgetrainde koppen en fitte lijven nog op de 'oudjes' van vroeger. Vrouwen moeten steeds meer op kinderen lijken. Geen schaamhaar, verbaasde blik, schaamlip'correctie'. Mannen met lichaamsbeharing is ook vies. Mensen mogen eigenlijk geen geslachtskenmerken meer hebben. Ook de kleding wordt steeds 'jeugdiger'. Opa's en oma's in spijkerbroek en geinig bedrukte T-shirts is gewoon.
"Of je ziet van die paren in pitbullsmoking oftewel trainingspak, het rompertje-voor volwassenen."
Ook de commercie heeft de mens-in-de-derde-levensfase ontdekt. Reizen, cursussen, tweede huis in Frankrijk, golfen enz. De 'oudjes' hebben gespaard, zitten goed bij kas. Een 'oudje' die krakkemikkig is heeft dat aan zichzelf te danken... had je maar dit moeten doen of dat nalaten.
Wat Dorrestein in feite aanvoert is dat er geen enkele duidelijkheid meer is. Alles wordt een grote eenheidsworst. Men moet leeftijdsloos zijn, en daar ageert ze tegen.
"Iedere levensfase moet haar eigen intrinsieke waarde terugkrijgen. Kinderen kunnen dan weer echt kinderen zijn, volwassenen worden weer volwassen en als oudere mag je op je eigen manier oud zijn."
De opzet van het boekje is leuk en goed. Aan het einde van elk hoofdstuk staan humoristische "Leermomenten" zoals het een cursus betaamt.
Er schuilt veel waarheid in de woorden van Dorrestein en het laat je nadenken.
Het begin is vlammend maar op gegeven moment zwakt de felheid af en dat is jammer. Veel elementen van hoe tegen 'oudjes' aangekeken wordt haalt ze aan, van vitale 'jongeren boven de vijftig' tot het shockblog waarin de 'oudjes' rimpelratten en erger genoemd worden.
Alles bij elkaar is het een prettig leesbaar, goed boekje. Het zou een leuk idee zijn dit boekje bijv. te laten lezen op middelbare scholen hoewel de taal daar misschien toch te 'moeilijk' voor is.
ISBN 9789059650633 | Paperback | 62 pagina's | Stichting CPNB | maart 2008
© Dettie, maart 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
