Vissen veranderen bij kou van zwemrichting
Pierre Szalowski

Pierre Szalowski

'En je flat?'
'Dat gaat niet door.'
'Hoezo, dat gaat niet door?'
'Ze blijven nog een maand zitten. Hun nieuwe huis is nog niet klaar.'
'Waar ga je nu heen?'
'Ik zat te denken aan het chalet...
'Maar hoe doe je dat met je werk?'
'Ik dacht dat jij er misschien zou kunnen gaan zitten... Alleen de eerste maand...'

Op dat moment begreep ik het.

De ik-figuur is een jongetje van elf jaar die bovenstaand gesprek tussen zijn ouders hoort. Hij begreep toen dat ze uit elkaar gingen.
De jongen vindt het verschrikkelijk.  Zijn ouders beslissen dat zomaar, heeft hij dan niets in te brengen? 's Avonds kijkt hij omhoog en bidt naar de hemel om hulp... 
De volgende dag is het in zijn woonplaats Quebec spekglad door de ergste ijzel sinds tijden. Het regent ijs! De straat is bedekt met ijs, auto's lijken verpakt in het cellofaan waarin ze snoepjes verkopen. De jongen weet niet wat hij ziet, zijn gebed is verhoord!

Zijn vriend Alex, de vechtersbaas op school, waarvan de ouders ook uit elkaar zijn, heeft niet zo'n leuk leven met zijn eeuwig vloekende en drinkende vader. Maar als de jongen aan Alex vertelt dat hij de ijzel opgeroepen heeft is Alex' reactie opmerkelijk zacht.

Waarom zou je dat doen?
'O, iets met mijn ouders...'
Toen keek hij helemaal niet meer op me neer. Hij stelde geen vragen meer, zoals gewoonlijk. Hij wilde me bij mijn positieven brengen, zonder me pijn te doen. Een blik is genoeg om te weten wat de ander denkt. Hij legde zijn hand op mijn schouder en schudde me zachtjes en geruststellend door elkaar:

'Hey man, niet van die toestanden als bij mij thuis, hoor.'

De vader van de jongen vertrekt toch naar hun chalet ondanks de gladheid en moeder noemt de jongen ineens constant lieverd. De jongen is boos en ontredderd en vraagt zich af of die ijzel wel zo'n goed idee was... Nu is hij ook nog eens ongerust om zijn vader, straks zit hij zonder stroom in het chalet en wat dan...

In zijn omgeving heeft iedereen echter baat bij de ijsregen, de ijzel verbroedert. Buren die elkaar vroeger nauwelijks gedag zeiden helpen elkaar.
En zo lezen we over Julie, de buurvrouw, een sexy nachtclubdanseres, die haar Russische overbuurman, de wiskundige Boris Bogdanov uit de brand helpt door hem en zijn vissen tijdelijk in huis te nemen. Boris ziet haar niet eens staan, druk als hij is om het water voor de vissen op de juiste temperatuur te houden, anders zijn jaren werk voor niets geweest! Julie valt als een blok voor de onverschillige Boris juist omdat ze zo anders gewend is.
De 'broers' Michel en Simon helpen Alex en zijn vader, die in de kou zitten door een stroomstoring, waardoor alles voor vader en zoon in positieve zin verandert. De directrice van school vindt ook al haar geluk dankzij de gladheid.
Maar tussen de jongen zijn ouders wil het niet vlotten. De jongen vraagt zich af wat hij nou eigenlijk voor voordelen aan die gladheid heeft.
Hij denkt erover om tegen de hemel te zeggen dat ze nu wel mogen stoppen met die ijzel... maar is dat wel zo verstandig?


Het is een hartverwarmend en positief verhaal. Iedereen kent die situaties wel zoals bij heftige sneeuwval of zware regenbuien dat mensen ineens tegen elkaar gaan praten of elkaar helpen. Dat gebeurt ook in dit verhaal en het zijn allemaal opmerkelijke, bijzondere, unieke mensen die elkaar dankzij de noodsituatie met andere ogen leren te zien. Bij sommige gedeeltes zit je hardop te lachen, vooral als Boris en Julie bij de badkuip zitten, Boris starend naar zijn geliefde vissen en Julie starend naar Boris.
De jongen is in al zijn naïviteit bijzonder en vertederend.
Een boek waarin liefdevol verteld wordt over mensen die allemaal graag iets voor een ander willen betekenen, iets voor een ander over hebben.
Lees en geniet!

ISBN 9709848808557 | Paperback | 207 pagina's | Lebowski Publishers | augustus 2011
Vertaald uit het Canadees Frans door Richard Kwakkel

© Dettie, 24 augustus 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vissen veranderen bij kou van zwemrichting
Pierre Szalowski

‘Boris Bogdanov geloofde niet in God, maar wilde geen irrationele verklaring toelaten voor het onheil dat hem zo hard had getroffen. Voor een wiskundige moet alles de logica gehoorzamen. Maar de ijsregen was onverklaarbaar. Dat het ijs regende kon alleen de schuld van God zijn.’

Een elfjarig jongetje is zo teleurgesteld in het leven dat hij de hemel aanroept om hem te helpen: zijn ouders zijn van plan om uit elkaar te gaan, en ze willen hem gaan delen. Dan zal hij in het vervolg horen bij de helft van de klas die ook steeds heen en weer moeten reizen met alle vervelende gevolgen van dien. Zijn moeder zegt dat hij ook de voordelen moet zien, maar dat kan hij niet. Ze zijn toch met zijn drieën! Heeft hij dan niets in te brengen?
Verbijsterd kijkt hij de ochtend na zijn roep om hulp uit zijn raam: de straat is spekglad: het ijzelt.
Zou dit hem helpen? Het lijkt van niet; zijn vader vertrekt toch naar hun vakantiechalet.
Er gebeuren wel heel veel dingen als de ijzel aan blijft houden: de school gaat dicht, zodat hij en zijn vriendje Alex alles van nabij kunnen meemaken: hoe de elektriciteit uitvalt en dat de aanleiding is tot verbroedering van de buren, overigens een vreemd samenraapsel van individuen: een nachtclubdanseres; een koppel mannen, in het geheim homoseksueel; Alex en zijn drinkende, eenzame vader, die zoals Alex dat zelf zegt grofgebekt is. En de Russische wetenschapper, die heeft gezorgd voor de titel van het boek.
Hij bestudeert de zwempatronen van vier vissen, om te bewijzen dat je niet zelf je levensweg kiest, maar dat anderen dat voor je doen. Tenminste voor de vissen zou moeten gelden dat ze zich aanpassen aan de ander. Boris is  volledig in paniek als de stroom uitvalt. Daar gaat zijn onderzoek!
Onze ik-figuur ziet dat alles aan, en vertrouwt zijn vriendje toe dat hij de hemel zal aanroepen om er mee te stoppen. Alex, die alleen maar voordelen heeft gezien, bedreigt hem: dat kan hij niet maken!
Maar het kan wel zijn dat andere levens veranderen, bij hem thuis verandert er niets…
Maar de wraak van Alex lokt hem ook niet…wat zal hij doen?

Dit humoristische verhaal is een sprookje: een leuk verhaal, maar met een dubbele bodem. Hoe hilarisch de filmisch beschreven scènes ook zijn, tegelijk wordt de lezer  er op gewezen dat we in een onverschillige wereld leven. We zijn als de vissen die zich constant in dezelfde zwembeweging door het leven bewegen. Er blijkt een dramatische gebeurtenis voor nodig om de vissen, en de mens dus ook, in andere richtingen te dwingen. Gelukkig zit de wereld zo in elkaar, en bestaat er zoiets als God, het toeval, het lot, hoe je het ook noemen wil. Maar dan nog moet je de gelegenheid aangrijpen!
En dan blijken zelfs vissen verrassend gedrag te kunnen vertonen…

Gelezen in het Frans, met de vertaling ter raadpleging er naast. Dan valt me op dat bepaalde termen niet vertaald zijn. Heel vreemd: ‘pipi’ bijvoorbeeld, wordt soms wel, soms niet  vertaald. De  vertaler laat een woord als ‘Tabernac’ staan, of vervangt zelfs een heel ander woord uit het oorspronkelijke boek in de vertaling door dit woord.  Op zijn zachtst gezegd vreemd.
Dat doet overigens niets af aan het plezier dat je beleeft aan dit boek.

ISBN 9709848808557 | Paperback | 207 pagina's | Lebowski Publishers | augustus 2011
Vertaald uit het Canadees Frans door Richard Kwakkel

© Marjo, 29 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: