Philippe Besson
Een onbewaakt ogenblik
Het intrigeert, maakt nieuwsgierig. En wie is die 'ik', die dit vertelt? Waarom oordeelt hij zo streng over een stadje waar hij geboren is?
Dat vertelt hij meteen in het volgende hoofdstuk.
"Ik ben Thomas Sheppard en ik was nog nooit uit Falmouth weggeweest totdat de mannen me meenamen.
Vandaag kom ik terug.
Ik kon nergens anders heen."
Misschien ben ik snel tevreden, maar ik vind dit meesterlijk. Je moet toch doorlezen nu, omdat je wilt weten wat er aan de hand is?
Dat wordt mondjesmaat medegedeeld in steeds korte hoofdstukken. We horen al snel dat de man veroordeeld is wegens doodslag. Hij heeft tijdens een storm tegen waarschuwingen in zijn zoon meegenomen, de zee op, en de jongen is verdronken. Nu zit zijn straf erop en hij is teruggekeerd, omdat, zegt hij, dit de enige plek is waar hij gevonden kan worden door degene op wie hij wacht. Men kijkt hem met de nek aan, veroordeelt hem nog steeds.
Twee mensen doen dat niet, en via hen kan hij zijn verhaal vertellen. Tegen een Pakistaan zegt hij:
"'Ik wil u niet choqueren of een ongemakkelijk gevoel bezorgen. U hebt het volste recht om niet naar mijn verhaal te luisteren, om me hier weg te sturen. Ik zal precies doen wat u zegt. Ik weet niet zeker of ik in uw plaats zin of geduld zou hebben om zo'n verhaal aan te horen.'
"Dit is een muntthee zoals u waarschijnlijk nog nooit hebt geproefd. Ik ben benieuwd of u hem lekker vindt'"
De ander die luistert is Betty. Zij mag hem en ziet in hem een nieuwe vader voor haar kind, maar na het luisteren na het tweede deel van het verhaal, over het verblijf in de gevangenis, moet ze zich teleurgesteld terugtrekken.
Een onbewaakte ogenblik... er waren er meerdere: de val die hij als kind maakte en die hem mank deed lopen, waardoor hij een buitenstaander werd. Het moment waarop zijn zoon de dood vond, en het moment waarop Luke zijn intrede deed in de gevangeniscel.
Misschien had het verhaal ook verteld kunnen worden zonder Rajiv en Betty, zij voegen niet echt iets toe. Of het moet zijn de manier waarop zij de verteller accepteren zoals hij is, terwijl de rest van de wereld dat niet wil. Maar hij heeft hen niet nodig, hij heeft Luke.
"Mensen houden van bloed, andermans bloed. De geur ervan. Mijn vader is altijd aan blijven herinneren dat de mens niet meer is dan een beest dat zich in weet te houden, dat geleerd heeft om zijn primitieve driften te beheersen. Maar bied hem bloed aan en hij wordt weer een beest."
ISBN 9026319398 | Hardcover | 181 pagina's | Uitgeverij Ambo | 2006
© Marjo, juli 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
