Peter Minten
Categorie: Recensies Volwassenen
Het aarzelen van de tijd
Wat deze verhalen wel met elkaar gemeen hebben is dat ze je met een vaag onrustig gevoel achter laten. Het is alsof ze ‘zweven’, er is wel een begin en meestal ook een eind, en toch lijken ze niet ‘af’. en dat zal dan wel het aarzelen van de tijd zijn (er is overigens geen titelverhaal).
De wereld die in de verhalen geschapen wordt is een realistische wereld: een park met een frietkraam; twee mensen met een hond die uitgelaten moet worden; een relatie die ten einde loopt; een vrouw die bloeiende planten kweekt; een man die een oude klasgenoot aan de deur treft.
Allemaal heel normaal. Maar dat is het niet. Er is steeds weer die draai aan de werkelijkheid, steeds een element dat niet klopt, waardoor je dat bevreemdende gevoel krijgt.
En we moeten het er mee doen, want uitleg is er niet.
In het eerste verhaal bijvoorbeeld lopen een man en een vrouw door een park. De man wil friet kopen en ook al is de vrouw in de frietkraam eigenijk al aan het afsluiten: hij zal zijn patatje krijgen. Waarom is er sprake van ‘de andere kant van het park’ als was het achter de Berlijnse muur? Waarom wordt de vrouw in de kraam geslagen door haar man? En nog vreemder: waarom moeten de man en de vrouw zich vastbinden aan hun balkon als ze in hun hotel zijn en er wind opsteekt?
Het is een volkomen normaal iets: laat op de avond als je honger hebt nog een frietje kopen, voor je terug gaat naar je hotel. Maar de achtergrond, de sfeer is niet normaal, en waarom dat is, daar mogen we naar raden.
Een verhaal dat minder aan de verbeelding overlaat is dat van het echtpaar met de hond. Je begrijpt precies wat er gebeurt, al wordt het niet met zoveel woorden verteld. Dit is het soort verhalen dat ik graag lees: er zit een griezelelement in, als in een verhaal van Edgar Allen Poe. En zoals in het verhaal ‘ gele lis’ verderop in dit boek. Heerlijke verhalen zijn dat.
Ook het verhaal van de oud-klasgenoot die aan de deur staat en die met enkele woorden het leven onder uit haalt van de man die open doet. Ontluisterende ontmaskering, een verhaal dat precies het tegendeel vertelt ten opzichte van het verhaal van de vrouw in de file, die een besluit neemt, dat haar saaie leventje draaglijk maakt. Maar wie weet komt bij haar later ook wel een man aan de deur...
Het amusementsgehalte van de verhalen is wisselend. Dat van die frietkraam, hm, ik hou van duidelijkheid, ook al is het een vreemde duidelijkheid. Als een ik-figuur een ontwikkeling doormaakt naar het einde van het verhaal toe: prima. Als niet alles verteld wordt, maar je uit de context een conclusie kan trekken: ook prima. Als het gaat om een bepaalde sfeer te schetsen, bijvoorbeeld die van de oudere man die ver in den vreemde - vergeefs waarschijnlijk - wacht op zijn kleindochter Nina, dan kun je minstens meeleven met die man, maar het verhaal dat ‘getallenstelsel’ heet, daar kan ik dan weer niets mee.
Het is waarschijnlijk inherent aan een verhalenbundel, dat de lezer niet ieder verhaal zal waarderen.
Dan is een ‘score’ van tien uit veertien heel goed...
Op deze site vind je meer over de verhalen: foto's filmpjes... heel leuk!
ISBN 9789044531244 | Paperback | 122 pagina's | Uitgeverij De Geus | oktober 2013
© Marjo, 09 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
