Peter Manseau
De bibliotheek van onvervulde dromen
Ten tweede komt dit boek uit een reeks die zo zachtjes aan tot mijn favorieten begint te horen; “de grote verhalenvertellers-reeks”. Met boeken als “De schaduw van de wind”, “Het lot van de familie Meijer”, “Brug der zuchten“ etc... En ten derde zag dit boek er ook nog eens erg mooi uit, een schitterend gebonden exemplaar met leeslint en een prachtige foto-omslag.
Kortom, ik was al half gewonnen en toen moest ik nog beginnen met lezen. Risico is dan natuurlijk dat het tegenvalt, maar dat gebeurde niet.
Het verhaal gaat over een oude Joods-Russische dichter, Itsik Malpesj en een jonge katholieke vertaler wiens naam we niet te weten komen. Deze jonge vertaler belandt bij een Joods Culturele organisatie waar hij belast wordt met de taak dozen vol Joodse boeken uit te zoeken. Hij ziet dit als een kans zich wat in de Jiddische taal te verdiepen, en komt zo in aanraking met het werk van Itsik Malpesj.
“De samenwerking tussen Itsik Malpesj en mij is misschien wel één van de vreemdste literaire verbintenissen van de laatste tijd. Toen we elkaar in de herfst van 1996 voor het eerst ontmoette was hij al in de negentig en ik net eenentwintig. Hij was een Russische Jood die was opgegroeid in de tijd dat de dagen van de tsaar geteld waren; ik was een katholieke jongen uit Boston die aan het eind van de regeerperiode van Nixon was geboren”
De jonge vertaler gaat het levensverhaal van de oude dichter vertalen. De aantekeningen die de jongen maakt bij het werk van Malpesj, die deels over het vertalen van het werk van Malpesj en deels over zijn eigen leven gaan, vormen een klein deel van dit boek. Het grootste deel van het boek beslaat het verhaal van het leven van Itsik Malpesj.
Het verhaal van de oude dichter begint letterlijk met zijn geboorte. Hij werd geboren in Moldavisch Rusland in een zeer onrustige en Jodenonvriendelijke tijd. Zijn geboorte valt midden in een pogrom. Russische christen-pogromisten vallen tijdens zijn geboorte het huis van zijn ouders binnen. Daar bevinden zich op dat moment, op de vlucht voor diezelfde pogromisten een slager en zijn vierjarige dochter: Sasja.
Itzak hoort zijn leven lang dat deze vierjarige slagersdochter met haar opgeheven vuist de aanvallers heeft tegen gehouden, en zo zijn leven heeft gered.
Dit meisje, Sasja, blijft eigenlijk het hele boek door de rode draad van het verhaal. Itsak komt in het bezit van een foto van haar en zijn levensdoel wordt haar te vinden. Hij jaagt, door omstandigheden op de vlucht, haar na, maar steeds is ze net niet meer op de plaats waar Itzak komt. Ze wordt zijn obsessie, en zijn muze; al zijn gedichten gaan over haar. Hoewel hij haar dus nog nooit gezien heeft . Maar hij gelooft met hart en ziel dat ze zijn basjert is, zijn voorbestemde, en dat het leven haar vanzelf op zijn pad zal brengen. Zijn zoektocht naar haar brengt hem van ganzenplukfabriek van zijn vader, naar de drukpersen van Odessa, en tenslotte, min of meer tegen zijn, naar Amerika, waar hij in de bibliotheek van de onvervulde dromen terecht komt.
Uiteindelijk, zo als dat hoort in boeken van grote verhalen vertellers kruisen de verhalen van de oude dichter en de jonge vertaler zich natuurlijk, maar dan zijn we al bijna 400 bladzijdes verder.
Het is een boek over liefde en over lotsbestemming, - basjert, lotsbestemming, blijkt het sleutelwoord van dit boek- Het gaat ook over verraad en vertrouwen en de zwarte daden waar een mens uiteindelijk toe in staat blijkt te zijn. En tenslotte gaat het ook over taal, over talen, en of een taal iets is wat je kunt bezitten en waar je thuis kunt horen.
Kortom wat mij betreft een boek wat zeker niet misstaat tussen de grote titels van deze verhalenvertellers-reeks. Een debuut bovendien, wat het des te knapper maakt, en een absolute aanrader voor liefhebbers van dit genre.
ISBN 9789056723293 | Hardcover | 387 pagina's | Uitgeverij Signatuur | oktober 2010
© Willeke, 01 november 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
