Peter Cameron
De stad waar je tenslotte aankomt
De in Kansas wonende Omar Razaghi heeft een beurs gekregen, hij mag gaan werken aan een biografie van een beroemde overleden schrijver, Jules Gund. Maar er is één ding dat hij vergeten is en dat is toestemming aan de familie vragen... En, helaas voor Omar, ze geven hun toestemming niet. Omar legt zich daar bij neer, jammer voor hem, niets aan te doen. Zijn praktische en doortastende vriendin Deirdre denkt er echter heel anders over. Omar moet actie ondernemen, hun hele toekomst hangt hier van af. En zo vertrekt Omar op de bonnefooi naar het plaatsje Ochos Rios in Uruquay. De drie erfgenamen, de broer, Adam, de vrouw, Caroline, en de vriendin, Arden, van Jules Gund zijn niet blij met zijn komst maar de vrouwen geven hem desondanks eten en onderdak.
De vrouwen wonen in één huis, de broer en zijn vriend Pete wonen een kleine twee kilometer verder op het verlaten gelegen landgoed.
Het is dat Omar iets onbeholpens heeft waardoor ze hem wel mogen en het begint er op te lijken dat hij toch zijn verlangde toestemming krijgt.
Maar dan komt Deidre ook naar Ochos Rios en met haar kordate en directe manier van doen maakt ze de tere verstandhouding die Omar opgebouwd heeft, kapot.
Gezamenlijk keren ze terug naar Amerika maar er is iets wezenlijk veranderd.
De onbeholpen Omar weet ineens wat hij wil of beter gezegd, wat hij niet wil.
Pas jaren later zal Deidre ontdekken wat zij allemaal veroorzaakt heeft.
Het lijkt zo een gewoon, aardig verhaaltje maar het is veel meer dan dat.
Wat de schrijver heel knap heeft weten neer te zetten, is hoe een schijnbaar kleine actie enorme gevolgen kan hebben. Het aanvankelijke idee is dat Omar toestemming krijgt, maar zijn komst in Ochos Rios veroorzaakt allerlei onvoorziene reacties, zowel bij de familie van de overleden schrijver als bij Omar zelf. Juist door de naïviteit van Omar wordt iedereen aan het denken gezet en blijkt dat de zorgvuldig opgebouwde leventjes, in twee huizen in the middle of nowhere, op niet al te stevige grond gebouwd zijn. De komst van Omar werkt als een steen in stilstaand water. De kringen worden steeds groter en groter. Aan een kant veroorzaakt zijn komst verwarring en angst, aan de andere kant schenkt het bevrijding.
De bewoners van de twee huizen zijn excentriek maar door Cameron liefdevol neergezet. Je vergeet deze personages niet gauw. Caroline stelt vragen die je doen nadenken.
Adam is een cynische man, getekend door het leven maar toch mag je hem, ondanks zijn 'bijtende' opmerkingen.
Arden is de mysterieuze, lieve, vrouw die je graag in het dagelijks leven zou willen kennen.
Vooral de dialogen tussen Omar en de bewoners zijn bijzonder goed.
Het is een boek over relaties, liefde, veranderingen, moed, aanvaarden en loslaten etc. het is een verhaal dat je vastgrijpt, laat glimlachen en ontroert. Het is zo'n boek dat je op het eind langzamer gaat lezen omdat je niet wil dat het afgelopen is. Meer moet ik er niet van zeggen, het is een erg mooie psychologische roman. Lezen dit boek!
ISBN 9789089530219 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Ailantus | september 2009
Vertaald door Marion Op den Camp
© Dettie, 27 september 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
