Peter Cameron
Een ongewoon huwelijk
Het verhaal ademt een droefgeestige sfeer, als van Daphne Du Maurier door stukjes tekst als deze:
‘Toen ze op een dag uit het bos kwam en het pad opliep dat naar Hart House leidde, zag ze een eenzame gestalte op het bruggetje staan. Het was een sobere middag, al tegen de schemering en er ging iets onheilspellends uit van de lange donkere gestalte die op het bruggetje stond, als een schildwacht.’
Majoor Hart is een oorlogsveteraan. Hij is gewond geraakt, heeft diverse littekens van brandwonden en draagt een beugel. Hij durft geen vrouw te benaderen, en is eenzaam. Ook Coral is eenzaam. Ze wandelt wat in het bos als ze vrij is, de bewoonde wereld is te ver weg. Als op een van die vrije middagen haar patiënt komt te overlijden, ontpopt mevrouw Pence zich als een vijand: het is Corals schuld! De huishoudster diept een vervelende gebeurtenis uit Corals verleden op, en dan is het makkelijk om ook Coral de schuld te geven van de dood van een vijfjarig meisje dat men in het bos gevonden heeft. Coral heeft daar overigens wel iets mee te maken, maar ze zwijgt. Ze maakt zich al klaar om te vertrekken, als ineens de majoor haar een huwelijksaanzoek doet.
Het hele boek ademt een naargeestige sfeer; het zijn sombere jaren; het weer houdt te wensen over; de omgeving is troosteloos, en geen enkel personage lijkt gelukkig. Ook niet de vriend van de majoor, en diens vrouw.
Peter Cameron vertelt zijn verhaal vooral tussen de regels door. Zijn personages blijven afstandelijk, terwijl het geheel toch geen enkele twijfel laat over wat er gaande is. Daarnaast bedient Cameron zich van een typisch Engelse humor, met praktijken als van Coronation Street: roddel en achterklap.
Verkeerde conclusies, wantrouwen en geheimen.
‘Mensen waren net munten, met twee kanten, of dobbelstenen, met zes.’
Zo schrijft Cameron: zijn personages laten slechts van zichzelf zien wat ze op dat moment en bij die persoon kwijt willen. Het geeft het boek iets vaags, ondanks de duidelijkheid. Het is nauwelijks te typeren. En tegelijk als je het verhaal na wil vertellen, blijft er niets anders over dan een romantisch verhaal, met een onduidelijke misdaadplot.
Zijn andere boeken van zijn hand ook zo? Dat is een onderzoek waard.
ISBN 9789046812075 | Paperback | 224 pagina's | Nieuw Amsterdam | april 2012
Vertaald uit het Engels door Marion Op den Camp
© Marjo, 30 juni 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Een ongewoon huwelijk
De zoon van mevrouw Hart, Clement, woont ook in het landhuis. Hij is in de oorlog ernstig gewond geraakt en leidt een teruggetrokken bestaan. Coral ziet hem niet vaak en slijt haar dagen in het gezelschap van mevrouw Prence, de nukkige huishoudster. Zodra het even kan ontvlucht Coral het sombere huis en maakt wandelingen over het Engelse platteland. Vanwege de geïsoleerde ligging van Hart House is er weinig anders voor de jonge vrouw te doen.
Al na een maand sterft mevrouw Hart, toch nog vrij onverwacht. Coral zal een nieuwe baan moeten zoeken. Ze heeft geen eigen woning en het zwervende bestaan van betrekking naar betrekking valt haar soms zwaar. Haar broer is in de oorlog gestorven en haar ouders leven niet meer. Vrienden heeft ze niet. Coral heeft helemaal niemand.
Ook Clement Hart ziet tegen het vertrek van Coral op. Ze hebben nauwelijks contact met elkaar gehad en toch heeft hij genoten van haar aanwezigheid. Omdat ze als verpleegster wel wat gewend is wat verwondingen betreft, voel hij zich minder afstotelijk in haar gezelschap. Bovendien heeft hij het idee dat hij haar nog aardig vindt ook. Hij besluit haar ten huwelijk te vragen. Alleen is ook maar alleen.
Coral accepteert het aanzoek. Ze twijfelen allebei maar denken dat er niet meer voor hen is weggelegd. Het vooruitzicht is een huwelijk dat slechts gefundeerd is op enkele luchtige gesprekken. Kan het slagen? Niet als het aan mevrouw Prence ligt, de oudere dame gruwelt van het idee om Coral voortaan als mevrouw Hart aan te moeten spreken.
Veel weten de jong verloofden niet van elkaar. De echtgenoot van Corals vorige patiënte heeft zich aan haar vergrepen en Coral verbergt een prille zwangerschap. Clement heeft ooit zeer innige gevoelens voor zijn beste vriend gekoesterd en weet niet of hij een vrouw wel lief kan hebben. Weigert Clement onder ogen te zien dat hij zijn hart nooit aan een vrouw kan schenken of was zijn ervaring met de mannenliefde slechts een eenmalig gebeuren?
Kan een verstandshuwelijk uiteindelijk leiden tot een gelukkig bestaan? Coral en Clement ervaren beiden een conflict tussen hun hart en verstand. Het met souplesse geschreven verhaal is scherp en soms haast cynisch opgetekend. Een ongewoon huwelijk is een mooi en treffend geschreven portret van twee eenzame zielen die zoeken naar verbondenheid.
ISBN 9789046812075 | Paperback | 222 pagina's | Nieuw Amsterdam | april 2012
Vertaald door Marion op den Camp
© Annemarie, 11 juni 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De stad waar je tenslotte aankomt
De in Kansas wonende Omar Razaghi heeft een beurs gekregen, hij mag gaan werken aan een biografie van een beroemde overleden schrijver, Jules Gund. Maar er is één ding dat hij vergeten is en dat is toestemming aan de familie vragen... En, helaas voor Omar, ze geven hun toestemming niet. Omar legt zich daar bij neer, jammer voor hem, niets aan te doen. Zijn praktische en doortastende vriendin Deirdre denkt er echter heel anders over. Omar moet actie ondernemen, hun hele toekomst hangt hier van af. En zo vertrekt Omar op de bonnefooi naar het plaatsje Ochos Rios in Uruquay. De drie erfgenamen, de broer, Adam, de vrouw, Caroline, en de vriendin, Arden, van Jules Gund zijn niet blij met zijn komst maar de vrouwen geven hem desondanks eten en onderdak.
De vrouwen wonen in één huis, de broer en zijn vriend Pete wonen een kleine twee kilometer verder op het verlaten gelegen landgoed.
Het is dat Omar iets onbeholpens heeft waardoor ze hem wel mogen en het begint er op te lijken dat hij toch zijn verlangde toestemming krijgt.
Maar dan komt Deidre ook naar Ochos Rios en met haar kordate en directe manier van doen maakt ze de tere verstandhouding die Omar opgebouwd heeft, kapot.
Gezamenlijk keren ze terug naar Amerika maar er is iets wezenlijk veranderd.
De onbeholpen Omar weet ineens wat hij wil of beter gezegd, wat hij niet wil.
Pas jaren later zal Deidre ontdekken wat zij allemaal veroorzaakt heeft.
Het lijkt zo een gewoon, aardig verhaaltje maar het is veel meer dan dat.
Wat de schrijver heel knap heeft weten neer te zetten, is hoe een schijnbaar kleine actie enorme gevolgen kan hebben. Het aanvankelijke idee is dat Omar toestemming krijgt, maar zijn komst in Ochos Rios veroorzaakt allerlei onvoorziene reacties, zowel bij de familie van de overleden schrijver als bij Omar zelf. Juist door de naïviteit van Omar wordt iedereen aan het denken gezet en blijkt dat de zorgvuldig opgebouwde leventjes, in twee huizen in the middle of nowhere, op niet al te stevige grond gebouwd zijn. De komst van Omar werkt als een steen in stilstaand water. De kringen worden steeds groter en groter. Aan een kant veroorzaakt zijn komst verwarring en angst, aan de andere kant schenkt het bevrijding.
De bewoners van de twee huizen zijn excentriek maar door Cameron liefdevol neergezet. Je vergeet deze personages niet gauw. Caroline stelt vragen die je doen nadenken.
Adam is een cynische man, getekend door het leven maar toch mag je hem, ondanks zijn 'bijtende' opmerkingen.
Arden is de mysterieuze, lieve, vrouw die je graag in het dagelijks leven zou willen kennen.
Vooral de dialogen tussen Omar en de bewoners zijn bijzonder goed.
Het is een boek over relaties, liefde, veranderingen, moed, aanvaarden en loslaten etc. het is een verhaal dat je vastgrijpt, laat glimlachen en ontroert. Het is zo'n boek dat je op het eind langzamer gaat lezen omdat je niet wil dat het afgelopen is. Meer moet ik er niet van zeggen, het is een erg mooie psychologische roman. Lezen dit boek!
ISBN 9789089530219 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Ailantus | september 2009
Vertaald door Marion Op den Camp
© Dettie, 27 september 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: