Bonita Avenue
Peter Buwalda

Een verteller eerste klas is deze Peter Buwalda! Ademloos hang je aan zijn lippen, nou ja, pen, terwijl je dit boek leest.
In het kort is dit het verhaal van een ramp die het gezin Sigerius treft, waarbij Aaron, omdat hij de geliefde van Joni is, meegetrokken wordt. Zoals dat dan gaat zijn  de hoofdrolspelers natuurlijk zelf de aanstichters van al die ellende. Ze zijn wel van goede wil, maar verliezen de controle. En als de bodem onder hun bestaan wegvalt, is het maar de vraag wie van de familie hier goed uitkomt, en wie er onder door gaat.
Ik ga de plot niet verklappen, ik laat dat over aan Aaron en Joni die de belangrijkste vertellers van het verhaal zijn,  met Siem Sigerius als goede derde.
Het verhaal speelt zich af rond de vuurwerkramp van Enschede, maar zonder dat die nadrukkelijk aanwezig is. De impact is niet groter als andere gebeurtenissen die in het leven van een mens gebeuren. Geen aanstichter, niet bepalend voor onze hoofdpersonen, maar wel aanwezig.

“De dag dat SE Fireworks ontplofte brachten we alle drie buiten Enschede door; Siem zat als ik me niet vergis in Shanghai voor de universiteit, Aaron en ik hadden een bruiloft in Zaltbommel. We waren veilig. Geen van drieën raakte zijn huis kwijt (al scheelde dat in Aarons geval vijftien meter), niemand miste een arm of een been,. Toch was ook ik geneigd te geloven dat de ongenadige klap een ontwrichtende werking op ons had. Misschien is het een wet dat een dreun van die omvang onvoorziene mechanismen in werking stelt, schokgolven voorstuwt die op hun beurt grillige ontwikkelingen veroorzaken, misverstanden creëren, beslissingen forceren.’

Bonita Avenue is de straat in Berkeley, Californië, waar het gezin van Sigerius gelukkig was. Eigenlijk wordt het maar heel af en toe genoemd, steeds als een korte verwijzing naar een verloren idylle, die langzaam maar zeker uit elkaar spat.

‘Zeker achteraf bezien maakten we in Amerika de beste, gelukkigste en meest zorgeloze tijd door die we met z’n vieren hadden gehad.’

Plastische beschrijvingen, meeslepende stijl. Langzaam opgebouwd,  met flashbacks en wisselende vertelperspectieven leveren  een toenemende dreiging naarmate het einde nadert.
Zeker aan het eind, maar al eerder, deed het mij denken aan Grunberg. Waarschijnlijk ligt dat aan de directe manier van vertellen. Buwalda draait er geen doekjes om.  Een heerlijke meeslepende roman, dramatisch, filmisch, en vooral: het smaakt naar meer!

‘Het waren jongens die wit uitsloegen van de geldingsdrang, schilferig als overjarige legerchocola.’

ISBN 9789023457299 | Paperback | 534 pagina's | De Bezige Bij | september 2010

© Marjo, 12 november 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer: