Cesare Pavese
Categorie: Recensies Volwassenen
Het grote vuur
Giovanni is nog vol hartzeer door de verbroken relatie. Hoopvol hapt hij toe en vergezelt zijn grote liefde. Hij verkeert echter volkomen in het ongewisse over de tragische geschiedenis die is voorafgegaan aan Silvia’s vlucht. Silvia stelt Giovanni tot zijn grote verrassing voor als haar verloofde en het stel neemt zijn intrek in het grote familiehuis.
Giovanni en Silvia zijn om en om de ik-persoon. Hierdoor wordt eenzelfde gebeurtenis steeds vanuit twee perspectieven beschreven. Giovanni neemt de rol van de onwetende buitenwereld op zich. Silvia vertelt het werkelijke verhaal. Giustino is namelijk háár kind en niet dat van haar moeder. Ze heeft hem op piepjonge leeftijd gebaard. Haar stiefvader is de vader. Door zijn daad maar ook door de reactie van haar moeder op de zwangerschap heeft Silvia het vertrouwen in de liefde verloren. De man bij wie ze woonde na haar vlucht uit het ouderlijk huis heeft haar negatieve beeld van mannen alleen maar bevestigd. Silvia walgt van mannen maar kennelijk maakt haar afwerende houding haar juist onweerstaanbaar.
Het verhaal is heel beklemmend, het greep me onmiddellijk bij de keel. Silvia heeft iets verschrikkelijks doorstaan. Iedereen doet net alsof er nooit iets gebeurd is, terwijl het haar voorgoed heeft beschadigd. Haar vertrouwen in de medemens is weg. Het mooie van de liefde zal ze nooit ervaren. Dit boek is zestig jaar geleden verschenen maar was nog niet eerder in het Nederlands vertaald. Nog steeds is het – verdrietig genoeg – zeer actueel. Ook vandaag de dag worden dit soort gebeurtenissen verdoezeld. Het verhaal speelt zich eind jaren veertig van de vorige eeuw af in Italië. Toch is het – op enkele elementen na – tijdloos. Het zou zich overal en in welke tijd dan ook af kunnen spelen. De geschiedenis van Silvia is intens verdrietig. De auteurs dikken niets aan, het verhaal heeft geen opsmuk nodig. In feite draait het juist om dat wat verzwegen wordt, iets wat kenmerkend is voor het werk van Pavese. Het verhaal benadrukt hoezeer de werkelijkheid kan afwijken van het beeld dat de buitenwereld voorgeschoteld krijgt.
Na het verhaal - dat zo’n honderd pagina’s in beslag neemt - is er een uitgebreid nawoord waarin de totstandkoming van het boek nader onder de loep wordt genomen. Zo wordt duidelijk dat de twee auteurs een stormachtige relatie hebben gehad en dat het verhaal zeer waarschijnlijk autobiografische passages bevat. Ook de zelfmoord van Pavese – die naast schrijver ook een beroemd dichter was - staat beschreven. Het nawoord is zonder twijfel een zeer waardevolle en interessante toevoeging. Tot slot bevat het boek een essay van Alejandro Zambra waarin hij naar Santo Stefano Belbo, het geboortedorp van Cesare Pavese, afreist. Voor de liefhebber.
De samenwerking van Cesare Pavese & Bianca Garufi heeft geleid tot een indrukwekkend boek dat mij absoluut bij zal blijven.
Cesare Pavese (1908-1950) wordt beschouwd als een van de beste Italiaanse auteurs van de twintigste eeuw. Hij schreef romans, poëzie, essays, verhalen en een dagboek (Leven als ambacht), waarin hij zijn streven en falen in de liefde genadeloos becommentarieerde, en waarin hij zijn zelfmoord ‘literair aankondigde’. Het grote vuur was de enige roman van zijn hand die nog niet vertaald was in het Nederlands.
Bianca Garufi (1918-2006) schreef poëzie en romans. Ze vertaalde onder anderen Claude Lévi-Strauss en Simone de Beauvoir, en werkte als psychoanalytica. Tussen 1945 en 1958 was ze in dienst bij de Italiaanse uitgeverij Einaudi, waar ze Pavese ontmoette en samen met hem aan Het grote vuur werkte. Later zou zij er zelf een vervolg op schrijven: Il fossile (1962).
ISBN 9789079770069 | Paperback | 144 pagina's | Uitgeverij Karaat | januari 2012
Vertaald door Evalien Rauws en Luc de Rooy
© Annemarie, 18 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
