Skippy tussen de sterren
Paul Murray

De titel van het boek verraadt al waar dit verhaal over gaat. De Engelse titel is nog directer: Skippy Dies (Skippy Sterft). En dat is dan ook precies wat Skippy in het begin van het boek doet. Tijdens een wedstrijd donuteten met zijn vriend Ruprecht in Ed’s Doughnut House gaat Skippy dood. Zo zit hij nog aan zijn tafeltje naast Ruprecht en zo is hij er niet meer. Eerst denkt men nog dat hij gestikt is in een donut maar al snel blijkt dat alleen Ruprecht van deze vette lekkernij heeft gegeten. Skippy is dood en het verhaal maakt na deze mededeling een sprong terug in de tijd om de lezer te vertellen hoe dit zo gekomen is. Later zal het boek de draad weer oppakken vanaf het moment van het tragische heengaan van Skippy.


Skippy heet eigenlijk Daniel Juster. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan zijn vooruitstekende tanden. Als een kangoeroe. Hij is veertien jaar en zit op het befaamde internaat Seabrook in Ierland. Een wat ouderwetse school geleid door paters. Ruprecht is zijn kamergenoot. Een dikke, sullige jongen die al zijn energie in experimenten steekt.


Voor een veertienjarige is het leven niet eenvoudig. Een veertienjarige is immers geen kind meer maar ook nog niet volwassen. Skippy en zijn vrienden worstelen zich dapper door deze fase in hun leven heen. Er is iets gaande met de moeder van Skippy waar hij met niemand over praat. Lange tijd wordt niet aan de lezer verteld wat er aan de hand is maar wel is duidelijk dat ze een ernstige ziekte heeft. En dan is er nog het “incident” met de zwemcoach. Daar probeert hij zo min mogelijk aan te denken. Komt er toch iets boven dan sust hij deze gedachten met de heerlijk verdovende pijnstillers die hij van de coach heeft gekregen. Maar de pijn die Skippy heeft is niet lichamelijk. Ook wordt Skippy verliefd. Op Lori. Zijn eerste verliefdheid en ook zijn eerste hartenpijn.


Dit boek gaat echter niet alleen over Skippy. Het gaat over Seabrook. Zo maakt de lezer kennis met de weerbarstige puber Carl, die ook verliefd is op Lori en een puinhoop van zijn leven maakt. En Howard Fallon, de geschiedenisleraar die zich steeds minder kan vinden in het bekrompen beleid van de school. Ruprecht van Doren die steeds meer gaat eten. Pater Jerome Green die zijn verwarrende gevoelens voor jonge jongens probeert te onderdrukken door zich te storten op liefdadigheidswerk. En tiener Lori die in de war is geraakt van alle liefdesperikelen. Dit is slechts een selectie van de personen in dit boek want de zeshonderddrieënzestig bladzijden bieden ruimte genoeg om velen een rol te gunnen. Zo wordt de dood van Skippy vanuit meerdere perspectieven bekeken.


Wie denkt dat dit boek zware kost is heeft het mis. Het verhaal behoudt een zekere luchtigheid en is op zijn tijd hilarisch. De bekrompenheid van de schoolleiding is vaak reden tot een lachbui. En dan is er nog de lompheid van de horde puberjongens. De domme, ondoordachte dingen die jonge mensen doen.


Een boek waar gulzig in gelezen kan worden omdat er niet beknibbeld is op het aantal bladzijden. Tragiek en komedie in een prachtige verhouding. Herkenning. Wie deze vertelling leest zal zichzelf soms (on)aangenaam verassen op herinneringen van vroeger. Een eerste verliefdheid of een blunder waarvan alleen de gedachte eraan al de wangen rood doet verkleuren. Skippy tussen de sterren is met zijn perfect uitgekiende personages een briljant geschreven boek.

ISBN hardcover|663  | Hardcover | 0 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2011
Vertaald uit het Engels door Dirk-Jan Arensman

© Annemarie, 04 september 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Skippy tussen de sterren
Paul Murray

‘Je zit je hele kindertijd  lang tv te kijken, en je neemt aan dat alles wat je daarop ziet jou ook op een dag gaat gebeuren: jij zult ook een formule 1-race winnen, op en trein springen, een groep terroristen oppakken, tegen iemand zeggen: ‘ Geef dat pistool aan mij’ et cetera. Dan ga je naar de middelbare school, en plotseling begint iedereen aan je te vragen naar je carrièreplannen, je doelen-voor-de-lange-termijn, en met doelen bedoelen ze niet dat je van plan bet een doelpunt te gaan maken in de FA Cup of iets dergelijks. Geleidelijk aan begint de afschuwelijke waarheid je te dagen: dat de Kerstman nog maar het topje van de ijsberg was – dat je toekomst niet het achtbaantje zal zijn dat je je had voorgesteld, dat de wereld die je ouders bevolken, de wereld van de afwas doen, naar de tandarts gaan, in het weekend naar de bouwmarkt om vloertegels te kopen, in feite in grote lijnen is wat mensen bedoelen als ze het hebben over ‘ het leven’ .

Dat is wel zo'n beetje de kern van het verhaal van de hoofdpersonen in dit boek. Ze proberen er allemaal het beste van te maken, maar ook in dit verhaal komen pubers voor keuzes te staan, waarbij ze niet altijd weten wat de juiste zal blijken te zijn.
De hoofdpersoon van dit omvangrijke verhaal is Skippy, een veertienjarige puber. Hij zit op een katholiek internaat in Dublin. In de proloog valt hij dood op de grond, zonder dat we weten hoe dat komt. Hij schrijft nog in de rode siroop die op de grond naast hem ligt ‘zeg ’t Lori’ en dan is hij er niet meer.
Maar dan begint het verhaal pas. Dat vertelt over een bepaald semester op een jongensschool, waar in de tweede klas de jongenslijven gieren van de hormonen, terwijl voor in de klas vooral mannelijke docenten proberen hun lesstof over te brengen.  De personen die met Skippy, bijnaam voor Daniel Juster, te maken hebben, vertellen allemaal een eigen verhaal: klasgenoten, docenten, zowel paters als leken, vrienden en vriendinnen, en nog meer mensen die met hem te maken hebben gehad, waaronder ook minder welwillende figuren.
Het vertelt over een periode waarin Skippy veel meemaakt, en wijzer wordt, maar misschien niet wijs genoeg. Drugs, seks en verliefdheid, de ingredienten van een coming-of-age roman. Een dikke pil,  waarvoor je doorzettingskracht nodig hebt. Het omvat de verhalen van veel verschillende personen, die zeker allemaal iets met Skippy te maken hebben, maar daarnaast vooral ook een heel eigen verhaal vertellen.
En dat had best wat minder gemogen, persoonlijk vind ik het te veel van het goede, maar Paul Murray kan goed vertellen, en als je van deze verteltrant houdt, dan heb je een juweel (zeker geen juweelTJE) in handen.

ISBN 9789056723897 | Hardcover | 663 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2011
Vertaald uit het Engels door Dirk-Jan Arensman

© Marjo, 30 oktober 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: