Patrick Lane

Toon alleen recensies op Leestafel van Patrick Lane in de categorie:
Patrick Lane op internet:

 

Rode hond, rode hond Rode hond, rode hond


Aanvankelijk aarzelend, maar dan langzaam doch gestaag krijgt deze roman de lezer in zijn greep. Hij/zij zal aan het eind het boek met een zucht dicht slaan. Het is een grimmig verhaal over een gezin dat in de middle of nowhere woont. In British Columbia heeft het land weinig te bieden. Het is een dorre bergachtige streek, waar oogsten mislukken en geen industrie is. Althans, zo was de situatie in de jaren vijftig, de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
Het gezin Stark is arm, ze moeten rond zien te komen van de schamele inkomsten van de vader, later ook de zoons, die in de bosbouw nog wat kunnen verdienen. Maar vader Elmer drinkt, zeg maar zuipt, en hij heeft een kwade dronk. Natuurlijk zijn er oorzaken aan te geven waarom hij is zoals hij is, zoals ook heel aannemelijk wordt gemaakt waarom de moeder zich gedraagt zoals ze doet, en waarom hun huwelijk gedoemd is te mislukken. Het is een uitzichtloos bestaan. Generatie na generatie.
Moeder Stark krijgt vier kinderen, waarvan twee dochters. Maar omdat ze hen verwaarloost sterven ze allebei. Het verhaal wordt gedeeltelijk verteld door een van die dode dochters. Alice ligt in haar grafje, waar haar vader, die zijn dochters wel gewild had, maar blijkbaar ook niet in staat was voor hen te zorgen, 's avonds vaak komt zitten om zijn dochter hele verhalen te vertellen. Alice vergeeft haar moeder:


'Dag en nacht zag moeder zichzelf in mij, zag ze het kleine meisje dat ze ooit was naar haar terugkijken.'
'De levens van vader en moeder waren altijd al geschonden geweest'
'Moeder droeg alleen leegte in zich voor haar eigen soort. Haar hart klopte voor haar eerste zoon, Eddy, en toen hij kwam was ze eindelijk een beetje gelukkig.'

Naarmate het hoofdverhaal zich verder ontwikkelt zwijgt Alice langere perioden, om tenslotte stil te blijven.
In het hoofdverhaal staat vooral Tom centraal. Hij is de tweede zoon, die geduld wordt door zijn moeder, omdat hij een jongen is. Maar aan Eddy, de eerstgeborene kan hij niet tippen. Gelukkig voor Tom geeft zijn broer wel veel om hem. Ze hebben elkaar, en houden zich samen staande. Vooral ook na de dood van hun vader.
Eddy raakt op het verkeerde pad, en belandt in een inrichting voor jeugddelinquenten. Als hij weer thuis komt is hij vervuld van wraakgevoelens, en heeft de verkeerde vrienden. Zijn leven bestaat uit meiden, drugs, geweld, drank en hondengevechten. Tom is zijn tegenpool: hij zwerft het liefst met zijn hond, die hij van zijn vader niet mocht houden, door de bossen. Tom is een gevoelige jongen, hij heeft geprobeerd zijn zusjes in leven te houden, waarin hij natuurlijk nooit kon slagen. Hij bedelt om de liefde van zijn moeder, en vangt bot.
Als Eddy betrokken raakt bij een gewelddadige overval, zal Tom hem beschermen, zo goed en kwaad als dat gaat. Want hij en Eddy vormen een onlosmakelijke band, door hun verleden.
Tom blijft hopen op geluk, hij wil zich niet laten meeslepen door zijn broer. En eindelijk gloort er wat hoop: Marilyn verschijnt in zijn leven. Zal zij hem kunnen redden van een troosteloos bestaan?


'Hij zat heel lang te beven op het dunne slijk en toen stond hij op en ging naakt als een pasgeboren baby naar de plek waar hij stroomopwaarts de rivier was ingegaan. Bij de populier trok hij zijn kleren aan en de Boyco-laarzen met hun leren veters, zette de strohoed op die hij een paar kilometer eerder op de weg had gevonden. Voor hem was het verhaal verteld, en wat er ook te gebeuren stond, het zou hetzelfde zijn als wat hij besefte toen de watermassa zijn offergave weigerde en de rivier boven hem stroomde en hij met gesloten ogen uit het troebele duister oprees.'

Het is een verhaal over een verdoemde familie, die zich niet weet te ontworstelen aan een meedogenloos bestaan in een meedogenloze omgeving. Steeds weer wordt hoop de grond in geboord, steeds weer blijkt het verleden sterker dan de toekomst.
Het is een prachtig geschreven verhaal, met mooie zinnen, die de troosteloze sfeer dragelijk maken.
Door het dode meisje op te voeren in het verhaal kan de schrijver dingen vertellen over het verleden, over andere overledenen, die niet zouden passen in het lopende verhaal.
Er zijn nauwelijks dialogen, en de schrijver vergt nog meer van de lezer door zijn verhaal niet chronologisch te vertellen. Maar het is een boek dat je bij de strot grijpt. Een boek dat dagenlang in je hoofd blijft.


ISBN 9789056723231 | Hardcover | 255 pagina's | Uitgeverij Signatuur | november 2009

© Marjo, 18 december 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: