Pascal Quignard
Categorie: Recensies Volwassenen
Geen ochtend ter wereld
In zijn tuin heeft Sainte Colombe een boomhut laten bouwen in een oude moerbeiboom. Daar trekt hij zich dikwijls terug om te musiceren. Daar ook heeft hij diverse ontmoetingen met zijn overleden vrouw, die hem na haar dood nog steeds met liefde bijstaat.
Op een dag meldt zich bij Sainte Colombe een leerling, Marin Marais. De ambities van de jongen zijn echter wereldser van aard dan die van Sainte Colombe. Zodra de laatste hoort dat Marais een functie aan het hof heeft aanvaard, wordt hij uit huize Sainte Colombe verbannen. De oudste dochter, Madeleine en Marin Marais hebben echter intussen een verhouding gekregen en zij zorgt ervoor dat hij stiekem toegang tot het huis en de muziek van Sainte Colombe behoudt. Dikwijls luisteren ze samen onder de moerbeiboom, totdat ze betrapt worden en Marais voorgoed van het terrein wordt weggestuurd. Jaren later, na de dood van Madeleine, als Sainte Colombe een oude man is geworden, weet Marais hun contact weer te herstellen. Hij beseft dat Sainte Colombe waardevolle muziek kent, die verloren zal gaan. Sainte Colombe is uiteindelijk bereid om zijn muziek aan Marais door te geven, om haar voor het nageslacht te behouden.
Deze novelle ademt een melancholieke sfeer -"Geen ochtend ter wereld komt ooit terug"-. De woorden zijn met zorg gekozen. Het boekje heeft slecht 78 pagina's, maar geeft je toch voldoende informatie om een goed beeld te scheppen van hoe Sainte Colombe's leven geweest zou kunnen zijn.
De auteur
Pascal Quignard (1948) studeerde filosofie in Nanterre en aan de universiteit van Vincennes. Zijn eerste publicatie stamt uit 1969, maar pas met Le Salon du Wurtemberg (1986) en Les Escaliers de Chambord (1989) vestigt hij zijn naam als schrijver. Na jarenlang gewerkt te hebben bij uitgeverij Gallimard, besloot hij in 1994 zich geheel aan het schrijven te wijden. In 2002 ontving hij de Prix Goncourt voor zijn boek Ombres errantes.
ISBN 9028250166 | Hardcover | 80 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | 1993
© Berdine, september 2006