Paola Predicatori

Toon alleen recensies op Leestafel van Paola Predicatori in de categorie:
Paola Predicatori op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

Mijn winter met Zero Mijn winter met Zero


Wanneer Alessandra hoort dat haar moeder Anna kanker heeft, houdt angst haar in zijn greep. Angst voor wat er komen gaat. Angst om haar moeder te verliezen. Twee jaar lang vecht Anna tegen de ziekte. Dan sterft ze, negenendertig jaar jong. Alessandra blijft achter met haar oma. Nu moeten ze het samen zien te rooien, zonder Anna van wie ze allebei zo intens veel hielden.

Wanneer Alessandra na het overlijden van haar moeder weer op school komt, is alles en iedereen hetzelfde. Op Alessandra na. Haar verlies is groot en het verdriet is zwaar. De problemen en dagelijkse beslommeringen van haar klasgenoten zijn ineens zo onbeduidend, zo onbenullig. Alessandra kan zich er niet langer mee identificeren. Ze is geen onbezorgde tiener meer. Ze verbaast haar klasgenoten door in de schoolbank achter in het lokaal plaats te nemen. Naast Zero.

Zero heet eigenlijk Gabriele. Zijn bijnaam Zero dankt hij aan het feit dat iedereen hem een loser vindt. Het lijkt Gabriele niet te deren, hij trekt zich weinig van zijn klasgenoten aan, hij praat met niemand. Alessandra vindt bij hem de rust die ze zoekt. Hij valt haar niet lastig met onzinnige kletspraatjes en nietszeggende problemen. Hij zegt simpelweg helemaal niets, kijkt haar niet eens aan.

Alessandra begint de aanwezigheid van Gabriele steeds meer te waarderen en zoekt toenadering. Gabriele schenkt op zijn beurt ook aandacht aan haar. Hun band is complex maar groeit uit tot iets wat op vriendschap, misschien wel liefde lijkt. Op school zitten ze nog altijd zwijgend naast elkaar maar buiten schooltijden is er wel contact. Ze weten echter niet hoe ze met hun gevoelens van genegenheid om moeten gaan. Kunnen het niet uiten. Ze zijn bovendien heel verschillend. Alessandra is een chique jongedame terwijl Gabriele opgroeit in een armoedige volksbuurt. Ze vatten elkaars signalen verkeerd op en maken het elkaar moeilijk. Ondanks alle verwarring blijven ze elkaar opzoeken. Maar dan gaat het mis, ze begrijpen elkaar niet langer.

Mijn winter met Zero is een prachtig coming-of-age verhaal waarin Alessandra het verlies van haar moeder probeert te verwerken. Het is een zwaar en ook eenzaam proces. Het verhaal van Alessandra en Zero wordt afgewisseld door de eenzijdige gesprekken die Alessandra met haar overleden moeder voert. Het zijn intieme en ontroerende gesprekken. Soms zo mooi dat het haast gedichten zijn. Alessandra is pas zeventien. Op school zit ze in het eindexamenjaar. In het boek maakt ze tal van momenten door waarbij ze haar moeder meer dan ooit nodig heeft. Gelukkig is ze een knokker, ook al beseft ze dat zelf niet altijd.

Paola Predicatori heeft met dit boek een overtuigend debuut gepresenteerd. De bitterzoete, intense en melancholieke manier van schrijven past goed bij dit verhaal. Het heeft me geraakt. Blijf schrijven Paola Predicatori!


ISBN 9789047202806 | Paperback | 248 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | november 2012
Vertaald door Saskia Peterzon-Kotte

© Annemarie, 06 december 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: