P.G. Wodehouse

Toon alleen recensies op Leestafel van P.G. Wodehouse in de categorie:
P.G. Wodehouse op internet:

 

Jeeves en de liefde Jeeves en de liefde


P.G. Woodhouse en zijn sleutelfiguur Jeeves staan voor vermakelijke literatuur en dat was is precies wat ik kreeg en waar ik zin in had.

Jeeves is de intelligente, veelzijdige bediende van Bertie Wooster, een bemiddeld man die veel heen en weer reist en precies doet waar hij zin in heeft. Zonder Jeeves zou het leven voor Bertie een stuk minder aangenaam zijn want Bertie heeft een talent om zich in de nesten te werken. Daar draait het in dit boek ook om.

Bertie verneemt namelijk dat tante Agatha onverwacht op het platteland in Londen is gearriveerd. Hij is daar niet blij mee zoals uit zijn omschrijving voor haar wel blijkt... "[...] dat is die tante van mij die glasscherven eet en ratten doodbijt met haar blote tanden".
Bertie moet haar zoontje Thomas drie dagen onderdak verlenen en vervolgens moet Bertie zich van haar in Deverill Hall in Kings Deverill Hampshire melden om daar een bijdrage te leveren aan het jaarlijkse dorpsconcert. Ook al niet iets om naar uit te kijken. Als klap op de vuurpijl zal, de alleen sinaasappelsap drinkende, Gussie Fink-Nottle aanwezig zijn in Deverill Hall evenals een zekere Mr. Esmond Haddock, een nazaat van Miss Flora Deverill. Hij woont met zijn vijf tantes in Deverill Hall. En ook freule Gertrude Winkworth, een dochter van een van de tantes, logeert momenteel in dat buitenverblijf. Jeeves weet ook nog te melden dat zijn eigen oom Charlie Silversmith de butler is in Deverill Hall.

Bertie heeft al deze informatie geamuseerd tot zich genomen, maar het lachen vergaat hem als hij hoort waarom Gussie op Deverill Hall verblijft. Zijn relatie met Miss Madeline Bassett is namelijk ernstig afgekoeld... en dat houdt in dat Madeline mogelijk weer achter Bertie aan komt. Zij is nog steeds in de veronderstelling dat Bertie hopeloos verliefd op haar is en haar onmiddellijk ten huwelijk zal vragen als hij hoort dat ze 'vrij' is. Dan zal zij geen gezichtsverlies lijden. Bertie moet er echter niet aan denken...

Naast deze personages zijn er nog Mr. Catsmeat Pirbright, toneelspeler en vriend van Bertie, en zijn zus Corky Pirbright, filmster van beroep. Corky gaat ook al naar Kings Deverill maar zij logeert bij haar oom Sidney, de plaatselijke dominee. Catsmeat is verloofd met de freule Gertrude Winkelworth maar de tantes zijn heftig tegen deze verbintenis, een toneelspeler en filmster in de familie is ver beneden hun stand. Gertrude heeft daarom onder dwang de verloving verbroken en nu dringen de tantes aan op een verbintenis van Gertrude met de bijzonder aantrekkelijk Esmond Haddock, de rijke geldverstrekker van de tantes. Catsmeat is er kapot van en wil zijn Gretrude terug.

Al deze informatie is op de eerste twintig pagina's te lezen, mij duizelde het toen al dankzij de vele namen en familiaire verbintenissen. Maar toch las ik door omdat de toon en de taal van het boek erg vermakelijk zijn.

Het verhaal vervolgt zich à la The importance of being Ernest, de intriges en verwikkeling en persoonsverwisselingen zijn schering en inslag. Bertie probeert uit alle macht Madeline te ontwijken en geeft zich uit als zijnde Gussie, alleen het sinaasappelsap drinken lukt hem niet.
Catsmeat op zijn beurt, gaat de strijd aan met de tantes en Esmond Haddock. Maar Esmond is helemaal niet geïnteresseerd in Gertrude zoals Catsmeat denkt, nee, hij is straalverliefd op Catsmeat zus Corky, die het uitgemaakt heeft omdat Esmond teveel onder de duim zit bij de tantes. Hij moet maar eens pittig tegen ze in gaan... En dat kost Edmond grote moeite... Kortom, de ene verwikkeling is nog niet afgelopen of de andere dient zich alweer aan.
En Jeeves? Jeeves lijkt de grote afwezige maar hij is de man die ondertussen alles regelt, penibele situaties gladstrijkt en geliefden tot elkaar brengt. Onmisbaar die man.

Omdat de schrijver Bertie Wooster ook nog regelmatig een aantal zijpaadjes laat inslaan in de vorm van mijmeringen of uitweidingen is het verhaal af en toe nauwelijks meer te volgen, maar dat geeft niet, verderop pak je haast als vanzelf de draad weer op. En anders lees je gewoon een stukje nog een keer, dat is zeker geen straf. De zinnen van Woodhouse staan namelijk vol woordspelingen, verwijzingen en dergelijk waardoor je steeds weer iets nieuws ontdekt.
Als je een snelle lezer bent zoals ik, moet je wel even wennen aan het gegeven dat dit boek, hoe luchtig het ook lijkt, zich niet snel laat lezen. Je mist dan toch teveel. Maar gun je jezelf de tijd voor dit boek dan valt er zowel qua taal als verhaalontwikkeling heel veel te genieten!


ISBN 9789086841493 | Paperback | 286 pagina's | Uitgeverij IJzer | oktober 2017

© Dettie, 01 januari 2018


Lees de reacties op het forum en/of reageer: