Olivier Bourdeaut
Categorie: Recensies Volwassenen
Wachten op Bojangles
Het verhaal wordt verteld door een jongetje, door wiens ogen we de avonturen volgen van zijn moeder, wonderschoon en uitbundig, en zijn vader, een charmante man die de wereld mooier maakt met zijn verhalen die maar zelden op de waarheid gestoeld zijn.
Zijn jeugd leest als een sprookje, ze wonen in een prachtig huis, waar altijd feesten zijn en waar de dagelijkse beslommeringen van het leven ver weg zijn. Rondom alle dagelijkse zaken en gebeurtenissen worden kleurrijke verhalen verzonnen, die maar zelden gelijk lopen met de dagelijkse realiteit. Aan ‘wat hoort’ heeft niemand een boodschap, in de hal ligt een berg ongeopende post en brieven, waar het jongetje graag in speelt, er wandelt een kraanvogel rond, mejuffrouw Supertopinada genaamd en er zijn altijd feesten met veel drank en veelkleurige gasten, waaronder de postbode, de kruidenier en een bevriende senator. Zijn moeder, die van zijn vader iedere dag een nieuwe naam krijgt, ziet geen enkel bezwaar om na al die feestelijkheden naakt de straat op te lopen en als haar man haar daar op aanspreekt, niets fatsoenshalve maar uit bezorgdheid voor de kou, zet ze instemmend knikkend een bontmuts op en verlaat alsnog het pand.
Al lezend, vooral door notities die de jongen vindt in het geheime dagboek van zijn vader, kom je erachter dat achter deze uitbundige, bijna manische vrolijkheid altijd het gevaar van het verdriet en de depressie op de loer ligt. Iets wat zijn vader al besefte toen hij deze betoverende vrouw voor het eerst ontmoette. Hij besloot mee te gaan in haar gekte om met zijn leugens en verzinsels haar leven nog enigszins in banen te leiden.
“Ik zag best dat ze ze niet allemaal op een rijtje had, dat er achter haar uitzinnige groene ogen geheime barstjes zaten, dat er achter haar kinderlijke bolle wangen het verleden van een gekwetste tiener schuil ging, dat deze jonge vrouw, ogenschijnlijk zo grappig en stralend, in een vorig leven waarschijnlijk alle kanten opgeslingerd was. Ik bedacht dat ze daarom als een waanzinnige danst, gewoon om haar verdriet te vergeten. In het tijdsbestek van een cocktail en een dans had een waanzinnige vrouw met vleugels op haar hoofd me waanzinnig verliefd op haar gemaakt en me uitgenodigd aan haar gekte mee te doen. “
Maar de gekte neemt meer en meer toe, en als er iets gebeurt wat levens op het spel zet, dringt ook tot hem door dat zijn vrouw ook door hem niet meer te redden valt. Als ze wordt opgenomen, is er even hoop op betere tijden, maar als blijkt dat haar ziekte ongeneselijk is, plannen ze een spectaculaire ontvoering en vluchten naar Spanje.
Zelden las ik een boek wat zo lichtvoetig, vrolijk en dynamisch is, maar tegelijkertijd ook zo droevig en melancholisch. Het gaat over de pieken en dalen van het bestaan, over manie en depressie, over leven met gekte en daar vormen voor zoeken en tegelijkertijd is het een sprookje en vooral een ode aan de liefde die boven alles gaat en zijn eigen wegen zoekt.
Het bracht ons een boekje waarbij je moet lachen en huilen tegelijk en waar je, als je eenmaal begonnen bent, niet meer in kunt stoppen met lezen. En mochten dat nog geen aanbevelingen genoeg zijn dan is het ook nog eens dé perfecte aanleiding om Mr Bojangles van de onvolprezen Nina Simone weer eens op te zetten.
Wachten op Bojangles is het debuut van de Franse Olivier Bourdeaut (1981). Hij is het prototype van iemand met twaalf ambachten, dertien ongelukken, maakte zijn middelbare school niet af, maar schreef dit boek, ondanks zijn dyslexie, in zeven weken tijd. Sindsdien zijn er in Frankrijk meer dan 170. 000 exemplaren van verkocht en verschijnt het in vertaling in meer dan vijfendertig landen.
ISBN 9789028426719 | Paperback | 143 pagina's | Wereldbibliotheek | augustus 2016
Vertaald door Eva Wissenburg
© Willeke, 20 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
