Nicole van Nierop

Toon alleen recensies op Leestafel van Nicole van Nierop in de categorie:
Nicole van Nierop op internet:

  Categorie: Recensies Volwassenen

Ik houd van u Ik houd van u


De zevenjarige Alice is een nakomertje, na haar zus Judith en broer Maarten. Zij neemt de wereld om haar heen op een heel eigen manier waar. De lezer ontdekt dat haar moeder (Tjitske) haar nooit gewenst heeft. Juist daardoor hangt het kind erg aan haar moeder, die ze consequent 'mijn  moeder' noemt. Maar de vader is 'onze vader', en een tijd zelfs 'de liefdeloze'.
Haar moeder echter heeft niet alleen het kind nooit gewild, ze weet ook niet wat ze met haar moet. Nu vertoont Alice ook wel vreemd gedrag. De lezer vermoedt dat ze iets mankeert, maar haar ouders zien dat niet, of willen het niet zien. Ze lijkt een gevoelig kind, en kan zich niet verplaatsen in  een ander. Ze neemt geen blad voor de mond, en als dat gaat over haar eigen fantasiewereld vertoont ze onaangepast gedrag. Op het verjaardagsfeestje voor haar achtste verjaardag nodigt ze - zonder dat haar moeder het weet - de hele klas uit, behalve het buurmeisje, dat ze een vreselijk kind vindt. Het is een schokkende ervaring voor de buurvrouw en het einde van de vriendschap tussen haar en Tjitske.
Als de moeder niets voor het feest doet, redden broer en zus de middag op een heel eigen manier. Op het feest voor de familie evenwel, als ze een wens mag doen, roept Alice : ´ik wens dat jullie verdwijnen en ik voor altijd alleen ben!'.  Het feestje is snel afgelopen.

'Natuurlijk wilde ik niet alleen op de wereld zijn. Dat maakte mijn leven saai. Vooral mijn moeder zou ik vreselijk missen en zij mij ook, dat wist ik zeker. Ik wilde later net zo slim en mooi worden als mijn moeder. Ik zou haar opvolger worden.
Soms zei mijn moeder tegen me dat de wereld geen zin meer in haar had en haar niet zag staan. Ik zag mijn moeder wel staan en vond het tijd om met de wereld te praten.'


Als ze op de middelbare school zit, wordt gezegd dat ze dyslectisch is, maar dat klopt niet. Een dyslectisch kind dat zich op de basisschool als vrijwilliger meldt om een stuk uit een van huis meegenomen boek voor te lezen? En dat dan anderhalve pagina doorleest, zonder dat er iets over hapering of wat ook gezegd wordt? Het is sowieso al vreemd dat ze zo lang mag doorlezen, want het boek dat ze leest is een boek dat haar moeder geschreven heeft over haar leven. En het stuk dat ze leest gaat over een kind dat ze niet wenste en een moeilijke bevalling.
Dat wordt weer wel verklaard doordat de juf later Alice's moeder aan een uitgever helpt. Dat boek is ook een van de redenen dat moeder haar man en kinderen verlaat. De meest dringende reden is er een waar de lezer vermoedens over heeft, die verderop in het boek bevestigd worden.
Als de moeder weg is, zakt Alice nog verder weg in haar vreemde gedrag, Maar ze doorloopt wel het gymnasium. Merkt niemand dan dat ze niet  normaal is?

'Onze vader' haalt een man in huis, die ongewenst is, maar zonder hem zou de puinhoop nog groter zijn. Maarten gaat zo snel hij kan het huis uit, en Judith krijgt problemen, die door iedereen genegeerd worden tot het bijna te laat is.
Intussen zoekt Alice een manier om haar moeder op te volgen. 'Ik houd van u', ze blijft het zeggen. Ze blijft de liefde van haar moeder zoeken. Ze wil een 'zegening'. Ook een manier om seksuele gemeenschap te omschrijven. Maar ze heeft geen idee waar ze mee bezig is. Dat levert  wrangkomische situaties op, hilarische toestanden die zo niet bedoeld zijn.

Ondanks het feit dat het verhaal soms ongeloofwaardig is, (bijvoorbeeld de ontknoping) sleept dit boek je mee. Het is bij tijden ontroerend. Schokkend ook. De kracht van Nicole van Nierop zit deels in de stijl en de mooi gevonden zinnen, maar vooral in haar fantasie. Jammer dat deze manier van vertellen ook irriteert, omdat het verhaal van een getraumatiseerd kind door het kind zelf verteld wordt en dat niet klopt..
Zegt zo'n kind dingen als dit:

'Mijn moeder vond zekerheid iets voor sukkels. Sukkels die zichzelf ophangen aan zekerheid, omdat ze bang zijn dat de onzekerheid ze te pletter laat
vallen. Ik was nog nooit bang geweest en nog nooit te pletter gevallen.'

Of: 'Als ik echt een duivel was, dan konden mijn vuurspuwende ogen die oude rimpeltaart doden.'


Later wordt gezegd dat het een zeer intelligent kind is, maar dan nog. Aan de andere kant neemt ze haar wereld als ze klein is heel letterlijk. Dat kan. Maar hoe lang accepteer je het vreemde gedrag dat ze vertoont?

'Het meisje lachte. Ze leek op een vogel. Door haar spitse gezicht en haar spitse mond en haar lange neus met grote gaten erin wist ik niet precies wat voor soort vogel, maar het was een vogel. Een vogel met lange benen in een strakke spijkerbroek. Een vogel met een witte blouse waarvan de eerste vijf knopen openstonden en haar borsten duidelijk zichtbaar waren.'


Het arme meisje zal consequent en ook hardop 'het gevogelte' genoemd worden door Alice.

Het leest als een trein, dit boek, maar de bedoeling er van is niet helemaal duidelijk.  Nou ja, moet er een bedoeling zijn, als je een paar uur met overwegend plezier gelezen hebt?


ISBN 9789048806232 | Hardcover | 304 pagina's | Lebowski Publishers | april 2010

© Marjo, 21 juli 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: