Nico de Beer

Toon alleen recensies op Leestafel van Nico de Beer in de categorie:
Nico de Beer op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

De laatste schakel De laatste schakel


Paul Wildackers, 76 jaar oud, kijkt terug op zijn leven. Nu woont hij alleen, in een bejaardenhuis en komt nauwelijks nog op straat. Eigenlijk gaat hij alleen de deur uit, als hij vlucht voor de werkster. En op een dag ontmoet hij bij zo'n gedwongen ommetje een vrouw van ongeveer veertig, met wie hij een kort maar leuk contact heeft. Hij zou er niets op tegen hebben haar nog eens te ontmoeten. Helaas is de manier waarop dat gebeurt niet zoals hij het zich gewenst had: hij ziet hoe ze op een brancard uit het kantoor waar ze werkte gedragen wordt.
Het blijft hem dwars zitten, misschien wel omdat hij druk bezig is het verhaal te schrijven dat hem al jaren dwarsgezeten heeft. Over de dood van een jonge vrouwelijke collega, een verhaal dat hij al die jaren met een gevoel van schuld bij zich heeft gedragen.
Hij begint met algemene herinneringen op aan de tijd dat hij les gaf op een Regionaal Opleidingcentrum (ROC), waar de bevolking 'een steeds kleurrijkere mengelmoes' wordt; over de problemen die er zijn met het grote verzuim en uitval van leerlingen, vaak te wijten aan de problematische achtergrond. Over de toewijding van sommige leerkrachten en 'ik-zit-mijn-tijd-wel-uit-houding' van anderen. Over de groeiende papierwinkel en de managermentaliteit, die geldelijke afwegingen boven menselijke stelt.
Hij ontmoet er de nieuwe leerkracht, die Nederlandse les geeft aan de NT2 leerlingen, de vluchtelingen met Nederlands als tweede taal. Renate Snijders heet ze, en tussen Paul en Renate ontstaat een warme band, die zich zal beperken tot het schoolleven. Want al wordt zijn huwelijk slechts een enkele keer terloops genoemd, Paul is gelukkig getrouwd. Hij profiteert niet van de groeiende genegenheid als ze samen in Amerika op studiereis zijn. En dan vindt de dramatische gebeurtenis plaats op school.

Nico de Beer heeft zijn hoofdpersoon een kritische houding gegeven. Zo is er niet alleen persoonlijk verhaal, maar kan hij de nodige kritiek spuien op het onderwijs (ergens stelt hij blij te zijn met het feit dat de plannen van de regering om voor- en naschoolse opvang door scholen te laten uitvoeren niet door gaan. Helaas is dat intussen wél het geval).
Het gezegde 'wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje' speelt als een rode draad door het boek. Niet alleen de leerlingen op de school zijn vaak kansarm, als Paul en Renate in Amerika zijn worden ze ook geconfronteerd met het feit dat de Amerikaanse Droom niet voor iedereen geldt. Al mocht dat daar blijkbaar niet gezegd worden. En misschien geldt het ook wel voor de twee vrouwen voor wie het Lot drama's in petto had. Het boek zet je aan het denken, over je eigen keuzes, je eigen kansen, over de vraag of het zin heeft om geleefd te hebben...

"Terwijl de gemiddelde ROC-docent zich in opluchting het zweet van het voorhoofd veegde omdat zijn zoon of dochter de middelbare school in het reguliere circuit doorlopen had, keek hij toch enigszins neer op de kneusjes uit de arbeidersbuurten, voortgebracht uit onze niveau twee- en drieopleidingen.
Collectief iets niet benoemen wil niet zeggen dat het niet bestaat."


ISBN 9057860597 | Pocket | 178 pagina's | Uitgeverij Servo | april 2007

© Marjo, april 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Zwaluwen Zwaluwen


"Zwaluwen" lijkt een streekroman, maar het is meer dan dat. Het is het verhaal van een jongen die opgroeit in een boerengezin, waar werken belangrijker is dan praten. Waar het hard werken is om het hoofd boven water te houden, zeker nu de tijden veranderen, en machines de plaats innemen van mens en dier.

Erik is de jongste, een gevoelige knul, die de wat grimmige sfeer in huis niet goed kan plaatsen en liever maakt dat hij weg is. Hij trekt dan de bossen in, met een vriend, of alleen. Op een dag laat een vriend hem het graf zien van een jong meisje dat lang geleden verdronken is. Het maakt een grote indruk op hem... de plek blijft hem trekken.
Hij is op de leeftijd waarop langzaam het besef doordringt dat er ook buiten zijn eigen kleine wereldje nog leven bestaat, een bewustwording. Als hij door de ogen van een vreemde zijn boerderij ziet, bekruipt hem een gevoel van schaamte om het armoedige daarvan.

Ook de dood is iets waar hij moeite mee heeft, terwijl dat toch onlosmakelijk met het leven op een boerderij verbonden is. In zijn naïviteit spaart hij hulzen... tot hij ontdekt dat iedere gevonden huls wel betekent dat er een kogel is afgevuurd op een dier en dat het misschien gedood is.
Het is het verhaal van een bewustwording, het volwassen worden van een boerenzoon, een gevoelig autobiografisch verhaal.
Mooi.


ISBN 9057860082 | Paperback | 151 pagina's | Uitgeverij Servo | 1998

© Marjo, juni 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Overtocht naar Zweden Overtocht naar Zweden


Hoe gaat een mens om met ervaringen die zijn/ haar leven ineens een andere wending geven? Hoe verwerk je een schokkende gebeurtenissen? Daar gaat het boek van Nico de Beer over. Centraal staat de ramp met de veerboot Estonia, die alweer bijna dertien jaar geleden plaatsvond.

Tonia, een vrouw van Estse afkomst, is werkzaam in een hotel-restaurant in Tannin vlakbij de haven waar de veerboot dagelijks aanmeert en weer vertrekt. Ze heeft de overtocht naar Stockholm al eens gemaakt, met een vriendin was ze een weekend op stap. Op de boot ontmoette ze toen een Zweed, die met zijn collega's een reisje naar Rusland gemaakt had. (Estland was toen niet zelfstandig). Maar in het café in Stockholm waar ze afgesproken hadden, kwam hij niet opdagen.

Tonia, toch al niet verwend door het leven, zoals we later zullen lezen, legt zich er bij neer. Maar als ze door de eigenaar van het hotel vals beschuldigd wordt, pakt ze impulsief haar koffer, en rent naar de veerboot, in het volste vertrouwen dat een vrachtwagenchauffeur haar wel zal meenemen. En eenmaal in Stockholm is die onbekende man de enige die ze op kan zoeken.

Ze trouwen, krijgen drie kinderen, en hun leven loopt op rolletjes. Tot er een brief uit Estland komt: haar vriendin schrijft dat haar moeder op sterven ligt en naar haar vraagt. Tonia vertrekt, omdat ze niet anders kan: het is en blijft haar moeder, zelfs al heeft deze haar verstoten. Maar het is ook een weerzien met haar vriendin en een korte vakantie voor de twee dochtertjes die met Tonia mee gaan.
Haar verleden was nooit onderwerp van gesprek in het gezin, net zo min als het evenmin saaie verleden van Carl, haar man. Behalve de ramp die hun levens verandert, is er dus ook een verleden, waar ze mee moeten leven.

Het boek is geen literatuur, maar Nico de Beer is een goed verteller, het boek leest als een trein. Behalve over de ramp vertelt hij over het verschil tussen het Oosten en het Westen. Hij wisselt heden en verleden af, zodat er een spanningsboog ontstaat, en ik vind ook dat hij goed heeft verwoord waarom de personages doen wat ze doen.


ISBN 9057868369 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Servo | maart 2003

© Marjo, mei 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer: