Naima Albdiouni

Toon alleen recensies op Leestafel van Naima Albdiouni in de categorie:
Naima Albdiouni op internet:

 

voyeur voyeur


Abdullah keert na een verblijf in de staatsgevangenis terug naar zijn dorp, een been armer, en wijzer.

"We willen dat het buitenland ons aanvaardt, maar wij villen elkaar levend, zijn zelf de grootste racisten, haten de Ighrobia en de Berbers, kijken neer op de shlouh en minachten de armen en de bedlaars, wij zijn jaloers op de welgestelden, vloeken op de politici en de hoogwaardigheidsbekleders, behandelen onze vrouwen als minderwaardige levensvormen en onze buren als vijanden."

Eigenlijk is dit stukje, dat komt uit het eerste hoofdstuk, meteen al een korte inhoud van het boek. Al deze stellingen komen aan bod in de een of andere vorm.
Abdullah is hier aan het woord, in een inleiding. Hij komt later nog een keer aan het woord, en verder wisselt de schrijfster zo vaak van verteller dat het voor de lezer erg verwarrend is. Dat is het manco van dit boek, de westerse lezer heeft al moeite genoeg met de namen en andere zeden en gewoonten, dus wat meer duidelijkheid in structuur was aangewezen geweest. Er is wel een woordenlijst achterin, maar daarin staan bijvoorbeeld niet de woorden uit bovenstaand stukje uitgelegd, maar weer wel waar vlees met pruimen in Marokko voor staat.

Enkele andere personages: Sidi Hoessein, jood, doet alsof hij moslim is, en voedt zijn kinderen als moslims op. Waar het joodse volk vroeger getolereerd werd, worden zij nu met de nek aangekeken. Daarnaast is er Hafiz, die zo teleurgesteld is in zijn land en zijn volk, dat hij zich makkelijk laat inpakken door de fundamentalisten. En de Franse kolonel Mathieu, die de zorg van zijn grillige zoontje Ronny overlaat aan de Marokkaanse Rabhae. Ook de koning doet mee in het verhaal.

Het boek gaat over de veranderde maatschappij, waarin de invloed van het westen evenredig toeneemt met het verzet daartegen van de fundamentalisten.
Maar als er een aanslag gepleegd wordt in navolging van de aanslag op de Twin Towers, moeten we gissen naar de daders.
De titel, ‘Voyeur' het zou kunnen slaan op de spionnen, op het feit dat niemand te vertrouwen is, maar misschien is de lezer zelf wel de voyeur, die steeds een inkijkje krijgt in een ander personage, met ieder een heel eigen kijk op Marokko.
Een verloren Marokko, dat niet te redden lijkt. Maar dat is dan ook weer afhankelijk van wiens uitgangspunt je het bekijkt…


ISBN 9789085420248 | Gebonden | 272 pagina's | Uitgeverij Meulenhoff | maart 2009

© Marjo, 30 juni 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: