Mohana van den Kroonenberg

Toon alleen recensies op Leestafel van Mohana van den Kroonenberg in de categorie:

Mohana van den Kroonenberg op internet:

Categorie: Recensies Volwassenen

Moorddiner
Mohana van den Kroonenberg

Moorddiner
Mohana van den Kroonenberg

Op één na boeien alle verhalen mij. Die uitzondering is het verhaal dat gaat over een bonboncouturier, die zoals ieder jaar haar ene speciale bonbon presenteert, maar besluit om de genodigden vanaf een verborgen plek te bekijken. Die gasten hebben er geen moeite mee dat ze er zelf niet is, ze eten en drinken toch wel. En op het einde zingen ze voor haar deur, die ze natuurlijk niet opendoet, een soort serenade. Echt bizar wil ik dit verhaal niet noemen, hoogstens bevreemdend.
De andere verhalen boeien wel. Hoewel je ze toch grotendeels realistisch kunt noemen, sluipt er onverwacht een absurdistische trekje in, of is de totale wending zelfs bizar. Daar houd ik van. Het verhaal waar ik meest van genoten heb ik het verhaal van de butler. Een jongeman, afgestudeerd in efficiency, belt aan bij een willekeurig huis.

‘…stoor ik u?’
‘ach wat heet, ik ben een brief aan het schrijven, een mailtje moet ik zeggen. Op zo’n PC. Onverkwikkelijk is het.’
‘Maar dat begrijp ik.’ riep ik uit, ‘dat is ook ondoenlijk. Daarna liet ik er direct mijn vraag op volgen want ik kon het nu echt niet langer ophouden.
’ Geachte meneer, mag ik alstublieft even van uw toilet gebruik maken?’

De toiletganger zal in het huis blijven hangen.. .en jaren later staat er weer iemand aan de deur.

‘geachte mijnheer de triljardair tot de zesde macht, stoor ik u?’
’Ach wat heet, ik ben een brief aan het schrijven.’
‘Toch wel gewoon met een pen, mijnheer?’
‘Uiteraard met een pen, een gouden pen met diamanten.’
‘Dan zal ik u niet te lang storen, maar mag ik alsjeblieft even van uw toilet gebruik maken?’

Zo’n wending in dit ogenschijnlijk gewone verhaal is verrassend, vreemd en toch zo logisch. Heel mooi!

Een aantal verhalen gaan over de relatie tussen man en vrouw, waarbij je niet de indruk krijgt dat de schrijfster gelooft in het huwelijk. Het gaat meestal niet zo goed.

‘Dat is het niet, zucht Janine, ‘ik zie zo wit omdat ik altijd in de schaduw loop.’
Waarachtig, iedereen zit in de blakende zon maar Janine zit in de schaduw. Ook mijn arm, die ik tegen de hare op tafel heb gelegd, ligt in de schaduw. Ik ben stomverbaasd.
‘Loop eens een stukje?’
Vermoeid loopt ze enkele meters van me vandaan, draait zich dan somber om en komt naar me terug. De schaduw volgt haar zoals een lichtbundel een acteur op het toneel.
‘vreemd hè?’ zegt ze als ze weer zit, ‘maar ik ben het gewend, ik loop al sinds mijn huwelijk in de schaduw.’

Het verhaal ‘illusie’ is nog een verhaal van zo’n vrouw. Ze probeert te ontsnappen, maar steeds wordt ze –letterlijk - teruggeworpen op de werkelijkheid.
Ook het verhaal ‘inferno’ is tragisch. Een man, leerkracht van beroep, dwaalt in de dierentuin rond, terwijl hij de komende uren, waarop hij weer op school zal zijn, overdenkt. De man wordt gepest door de leerlingen en ook bij zijn collega’s vindt hij niet echt aansluiting. Als er een aapje blijkt te zijn ontsnapt uit de kooi en dat aapje naast hem plaatsneemt en ze samen een sigaretje roken, valt de werkelijkheid in duigen. Prachtig verhaal!