Mirjam Boelsums

Toon alleen recensies op Leestafel van Mirjam Boelsums in de categorie:
Mirjam Boelsums op internet:
 

Slangen aaien Slangen aaien


Leerlingen van klas 3HVb van het Gomarus College, Groningen locatie Magnolia schrijven recensies, de beste recensie wordt Recensie van de week.  Deze week is dat geworden de recensie van Elisabeth Groothuis

‘Hier, dat is in Hessum. Ik had er ook nog nooit van gehoord en als alles was gegaan zoals gepland, zou ik er mijn leven lang niet van hebben gehoord. De reden dat ik hier zit, is dat de dingen een beetje uit de hand zijn gelopen.
Dat is niet echt iets voor mij, ik ben een beheerst type en als er iemand is die zichzelf in de hand heeft, ben ik dat wel. (….) Uit haar map pakte ze een krantenberichtje. Het was slordig uitgeknipt en op een A-viertje geplakt. ‘Dossier Grayson’ stond er met viltstift naast, in het handschrift van iemand die de hele dag dat soort dingen schrijft, schuin en overdreven netjes. Dossier Grayson, dat ben ik dus. Ze legde het vel op tafel en tikte met haar nagel op de vetgedrukte krantenkop. Daar wil ik antwoord op.’


De schrijver van het boek is Mirjam Boelsums, eigenlijk had ik nog nooit van die schrijver gehoord omdat ze niet zo bekend is. Maar ik vind wel dat ze mooi schrijft, ze schrijft eigenlijk heel jeugdig, ze leeft zich echt in de hoofdpersoon Mariecke. Behalve boeken, maakt ze ook films en documentaires.

De titel en de voorkant spraken me niet zo aan. Het was eerder een beetje afschrikwekkend: op de voorkant een meisje met een groen gezicht. Daarnaast is de titel wel een beetje beangstigend: een slang aaien terwijl het een best eng dier is... Maar het grappige is, dat je later als je het boek leest, snapt waarom ze deze titel hebben bedacht. Later vertel ik wat er met de titel precies bedoeld wordt.

Mariecke Grayson is zeventien jaar en zit in een jeugdinrichting in Hessum. De reden dat ze daar zit is omdat ze betrokken was bij de dood van haar Nederlands leraar. Een psychologe, Lipstick genaamd, moet erachter zien te komen wat er gebeurd is, en moet Mariecke ondervragen. Mariecke laat echter tegen Lipstick weinig los over de dood van haar leraar, maar tegen de lezer vertelt ze wat er gebeurd is en waarom. Mariecke is zelf erg eenzaam dat voornamelijk komt doordat haar ouders het te druk hebben om met haar bezig te zijn. Haar moeder is een verwend dametje, dat altijd wel ergens last van heeft en haar vader is een bekakte en beroemde dokter. Doordat ze zich eenzaam voelt zoekt ze ook de verkeerde mensen op, zo ontmoet ze op een saaie vakantie, Daniëlle een crimineel meisje. Met Daniëlle spookt ze de raarste dingen uit, drugs gebruiken, teveel drinken en verkleed als hoeren mannen beroven. Zo komt ze dus ook een beetje op het slechte pad.
Wanneer Lipstick een miskraam krijgt, krijgt het verhaal een andere wending. Lipstick komt een tijdje niet meer bij Mariecke en wanneer ze er dan eindelijk weer is wil ze de zaak van Mariecke afronden. Daarvoor heeft ze de handtekening van Mariecke nodig. Mariecke is teleurgesteld en wil weten waarom Lipstick niets meer met Mariecke te maken wil hebben.
Daarom begint Mariecke over de miskraam en zegt dat het Lipsticks eigen schuld is. Uit woede schreeuwt Lipstick dat de zaak van Mariecke haar niets interesseert, dan vertelt Mariecke eindelijk wat er gebeurd is.


De schrijver heeft de titel ‘Slangen aaien’ bedacht omdat de vriendin van Mariecke, Daniëlle, slangen aait. Mariecke durft dat niet ondanks dat Daniëlle vertelt dat slangen niets doen zolang je ze maar in de ogen kijkt. Als mr. Van Brunschot later in het verhaal Daniëlle betast en uitscheldt, weet ze hem te stoppen door hem recht in zijn ogen te kijken.
Het verhaal speelt zich in deze tijd en op verschillende plaatsen af. Soms zit Mariecke in haar jeugdgevangenis en soms, in de flashbacks, is ze bij Daniëlle of is ze op straat aan het rondhangen.
Ik denk dat de schrijver een kijkje wil geven in het leven van een puber: de onzekerheid de opstandigheid en al die dingen die bij de pubertijd horen. En dat ze misschien wil laten zien dat de pubertijd ook niet altijd gemakkelijk is en dat je snel beïnvloed kan worden en daardoor op het slechte pad kan raken. Soms heeft overdrijft ze het misschien, maar in het algemeen is het haar goed gelukt.

Ik vond het een mooi boek om te lezen, maar het was ook wel een lastig boek door de verschillende flashbacks. Bij dit boek had ik wel heel erg dat ik niet wou stoppen met lezen, omdat je graag wil weten wat Mariecke nou eigenlijk gedaan heeft zodat ze in de jeugdinrichting zit. Je komt daarachter door de flashbacks.
Het negatieve punt van het boek is dat de gebeurtenissen soms overdreven zijn. Bijvoorbeeld wanneer Jessica, de vriendin van Mariecke, in een kuil vol zand wordt gegooid, zodat ze geen kant op kan gaan, en een paar jongens op haar spugen en plassen. Daarna loopt ze de zee in en verdrinkt. Of wanneer Mariecke naar een bar gaat en dan haar lerares Duits op de grond ziet vallen en bewusteloos blijft liggen.
Maar over het algemeen vond ik het een leuk boek en spannend om te lezen. Het boek is eigenlijk meer een boek voor meisjes dan voor jongens, dus het is ook zeker aanrader voor meisjes die van moderne, mooie en spannende boeken houden.


ISBN 9789029072960 | Paperback | 157 pagina's | Uitgeverij Augustus | mei 2003

© Elisabeth Groothuis, maart 2008


Lees de reacties op het forum en/of reageer: