Michel Boerebach
Nooit meer zaterdag
Michel Boerebach speelde als profvoetballer tussen 1983 en 1998 in totaal zo’n vierhonderd wedstrijden voor clubs als Go Ahead Eagles, Roda JC, PSV, FC Twente en het Spaanse Real Burgos. Hij was een begenadigde voetballer met een verwoestend schot, die de absolute top net niet wist te bereiken.
Na zijn carrière als voetballer besloot hij zijn kennis over te dragen als trainer bij een aantal clubs en wilde hij al zijn vrije tijd zoveel mogelijk besteden aan de opvoeding van zijn twee zoontjes. Maar op 22 juli 2003 kwam zijn wereld volledig tot stilstand, toen Lesley (12) en Sven (9) Boerebach bij een dramatisch auto-ongeluk om het leven kwamen. Een roekeloze automobilist besloot dat een hoge snelheid op een daarvoor totaal niet geschikte weg volledig verantwoord was en dat eventuele slachtoffers van zijn rijgedrag wel opwogen tegen zijn wens om drie minuten eerder op de plek van bestemming aan te komen. De ex-vrouw van Michel Boerebach zat achter het stuur van één van de tegemoetkomende auto’s en werd dusdanig geraakt dat ze de macht over het stuur verloor. Haar oudste zoon stierf ter plekke en haar jongste kind uiteindelijk drie dagen later, terwijl zij nog steeds in coma lag. De politie van Lelystad had grote moeite om Michel Boerebach, de vader van de twee jonge kinderen te traceren, maar uiteindelijk werd ook hij op de hoogte gebracht van het rampzalige nieuws.
Twee jaar later besloot Boerebach om samen met Trouw journalist Rob Pietersen het verhaal van zijn twee zoontjes te vertellen om op die manier een papieren eerbetoon te creëren. In het boek worden echter niet alleen herinneringen opgehaald, maar komt ook het werkelijk immense verdriet van een vader duidelijk naar voren. Een gebroken man die eigenlijk niets meer heeft om voor te leven, die door een gitzwarte hel is gegaan en nog altijd niet weet hoe hij de dag van vandaag moet zien te overwinnen. Drank en pillen hielpen hem op de been en in niets wist Boerebach ook maar enigszins troost te vinden, ondanks de hulp van enkele uitstekende vrienden die hem door dik en dun zijn blijven steunen. Tevens schenkt het boek een iets andere kijk op de wereld van het professionele voetbal, waar de spelers vaak als geldwolven worden afgeschilderd en waarin het idee heerst dat zij zich van niets en niemand iets aantrekken in hun streven naar succes en eeuwige roem. Maar in een aantal gevallen blijkt de werkelijkheid op zeer ontroerende wijze toch anders te zijn en zit het hart bij veel mensen gelukkig toch op de juiste plaats.
Tijdens het lezen van “Nooit Meer Zaterdag” zal de lezer zijn ogen nauwelijks droog kunnen houden. Nog altijd is Michel Boerebach een gebroken man, nog altijd is zijn leven een martelgang en nooit zal hij het verpletterende verdriet een vaste plaats in zijn leven kunnen geven. De clichés die mensen hem aanreiken snijden hem dwars door zijn hart en kunnen hem, hoe goed ze misschien ook zijn bedoeld, geen enkele troost bieden. Hij vlucht weg in het schrijven van een aantal eenvoudige gedichten, die je echter doen happen naar adem, en die de pijn van een onmetelijk verlies als een etterende wond naar de oppervlakte brengen. Boerebach heeft in dit boek zijn ziel volledig opengelegd, maar vraagt tegelijk nergens naar medelijden of begrip. Hij wil alleen maar de nagedachtenis van zijn twee kinderen in leven houden en de wereld vertellen hoe veel minder wij er met z’n allen aan toe zijn omdat zij er nu niet meer zijn. Hij doet dat op hartverscheurende wijze en maakte van dit intieme boekwerk een waar en indrukwekkend monument.
ISBN 902254348X | Hardcover | 156 pagina's | Uitgeverij Boekerij | 2005
© Eric, oktober 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
