De stille jacht
Melanie Wallace

Als haar moeder sterft, moet Jamie naar een pleeggezin, en haar hond moet naar het asiel. Dat wil Jamie absoluut niet, ze loopt weg. Het enige doel dat ze kan bedenken is het dorpje waar haar grootmoeder vandaan komt, en waar ze zelf een keer, toen ze elf was, is gaan kijken met haar moeder.

" Je grootmoeder is maar één keer teruggeweest maar ze heeft mij niet meegenomen. Ze was geen achteromkijker, en dat ben ik ook niet. Maar ik vond dat je moest weten waar ze vandaan komt. Jamie had gevraagd: Ben ik een achteromkijker? En haar moeder had geantwoord: Vast en zeker niet."

Het dorp moest wijken voor een stuwmeer, het ligt dus onder water.
Als ze na een hachelijke reis, liftend over twee staatsgrenzen, aankomt ergens in Noord-Amerika, is het winter. Koud, veel sneeuw, onherbergzaam. Langs de weg ziet ze een jongen zitten, vastgebonden aan een boom. Vlakbij staan kinderen op de schoolbus te wachten, maar ze geven geen antwoord op haar vragen. Ook de jongen niet. Ze maakt hem maar los.
En dat is het begin van een hoop ellende. De jongen blijkt uit een woonwagenkampje te komen, en maakt deel uit van een asociaal gezin. Hij, en ook zijn zusje en zijn broertje worden sterk verwaarloosd en mishandeld. Wat de jongen dus wel weet is dat hij niet terug wil! Hij volgt op afstand, zonder zich te laten zien, het meisje en de hond. Vooral de hond, die hem een liefde betuigt die hij niet kent.
Jamie werkt voor een oude vrouw, die alleen in de zomermaanden in het huis woont. Daar leert ze Galen kennen, een jonge man, die in de gevangenis heeft gezeten. "per ongeluk" zegt hij. En tegen Jamie, op wie hij verliefd aan het worden is zegt hij dat ze de jongen met rust had moeten laten. Want nu is Harlan, zijn jeugdvriend, waarin hij ieder vertrouwen verloren is, op zoek naar het meisje. Want waar het meisje en de hond zijn, zegt hij, is ook de jongen. Terwijl de winter het leven moeilijk maakt in de toch al onherbergzame bergen, krijgt Jamie de ene tegenslag na de andere. Tenslotte gaan Jamie en Galen op zoek naar de jongen, terwijl ze zelf gezocht worden door Harlan. Een dramatische tocht. Een dramatisch einde.

"De jongen dacht niet in termen van leven en dood, want hoewel hij die twee zaken tot op zekere hoogte van elkaar kon onderscheiden, had hij geen idee waar het verschil uit bestond, afgezien van roerloosheid, en dat dan nog tot op zekere hoogte."

"Terwijl hij opstond, boog hij zich over het stille kind met de cracker in het mondje, porde met zijn tenen in het lijfje en ging er vervolgens op staan, in afwachting van beweging of een kreet en daarna in afwachting van niets."

Een indrukwekkend verhaal over liefde, maar vooral over het gebrek aan liefde. Het zou een schokkend boek zijn als de toon niet zo rustig, zo ingetogen was. Je leest een prachtige zin waarvan de betekenis pas later doordringt. Een boek met een donkere, ijzige sfeer in een donkere, ijzige setting.
Maar wel mooi.

ISBN 904680043paperb | Paperback | 224 pagina's | Nieuw Amsterdam | april 2006
oorspronkelijke titel The Housekeeper vertaling Karina van Santen en Martine Vosmaer

© Marjo, september 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: