Martin Amis
Nachttrein
Zo begint dit boek van zo'n 140 bladzijdes. Het zet meteen de stijl van het hele boek neer. Nogal onconventioneel. Meer een whydunnit, dan een whodunnit.
Mike Hoolihan wordt gevraagd de zelfmoord van de mooie Jennifer te gaan vertellen aan haar vader, een hoge politieambtenaar. Deze twijfelt aan de zelfmoord, zijn Jennifer was perfect, gelukkig, ze had alles, ze kon alles, en was ongelooflijk mooi..
Maar ze heeft onweerlegbaar drie kogels in haar hoofd geschoten. Hoolihan is de volstrekte tegenpool van de perfecte Jennifer: zij is misbruikt door haar vader, opgegroeid in tehuizen, ze is aan de drank geweest (en geholpen door Jennifer om er af te komen), en wordt vaker voor een man aangezien dan haar lief is..
Ze duikt in Jennifers verleden, en ontdekt aanwijzingen. Aanwijzingen die Jennifer speciaal voor haar heeft achtergelaten. En binnen die warboel een metafysisch idee. Jennifers baas vertelt over wat Jennifers ideeën waren:
"De waarheid, mevrouw, de waarheid is dat de mens niet voldoende geëvolueerd is om iets te begrijpen van de plek waar hij leeft., We zijn allemaal achterlijk. Einstein is achterlijk. Ik ben achterlijk. We wonen op een planeet van zwakkelingen."
Er is een revolutie nodig. Een revolutie van bewustzijn.
Het duizelt Hoolihan...
"zelfmoord is de nachttrein die jou in volle vaart naar de duisternis brengt. Met natuurlijke middelen kom je daar niet zo snel. Je koopt een kaartje en stapt in. Dit kaartje kost alles wat je hebt. Maar het is geen retourtje. Die trein voert je de nacht binnen en laat je daar achter. Het is de nachttrein."
Een boek dat je achterlaat met vragen...
ISBN 9025421148 | Gebonden | 140 pagina's | Uitgeverij Contact | 1997
© Marjo, april 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
