Maria Stahlie

Toon alleen recensies op Leestafel van Maria Stahlie in de categorie:
Maria Stahlie op internet:

 

Honderd deuren Honderd deuren


Mirjam en Nadine zijn tweelingzussen. De band die tussen hen bestaat, lijkt onverbrekelijk. Lijkt, je leest het goed. Want Nadine is heel muzikaal begaafd. Daardoor zit ze op een andere school. Daardoor gaat ze later in Chicago studeren. Daardoor gaat ze niet mee naar het Griekse eiland waar de nieuwe vriend Andrei van hun moeder absoluut heen wilde. Andrei was zijn drukke dokterspraktijk in Amsterdam even beu, en kreeg het wilde idee om tijdelijk van praktijk te ruilen met een bevriende dokter die woont op een Grieks eiland in de Egeïsche Zee. Mirjam moet noodgedwongen haar ouder vergezellen, terwijl Nadine aan haar nieuwe leven in Chicago begint.
Maar het eiland doet iets vreemds met haar. Ze raakt steeds dieper betrokken bij het wel en wee van de mensen die er wonen, maar vooral bij het specifieke ritme van het eiland zelf. Lucien, een jonge eilandgids, neemt haar op sleeptouw en er groeit een bijzondere band tussen de twee. Een band die nog wordt versterkt door een daad die ze samen op hun geweten hebben. Ik verklap jullie niet wat die twee hebben uitgespookt, want als lezer moet je in het boek ook ontzettend lang op die onthulling wachten, en dat al op voorhand te weten, neemt alle kracht en spanning uit het boek weg.

Want spanning zit er wel in het boek, als is het niet het soort spanning dat we ons voorstellen in een boek. Het gaat hier om een psychologische spanning, die op een bijna lome manier wordt opgebouwd en uitgerekt. Waar dat in het begin ergernis op kan wekken, slaagt het er, naarmate het verhaal vordert, steeds meer in om de lezer in de eilandsfeer in te kapselen.
We beleven het verhaal door de ogen van Mirjam, die een groot observatievermogen aan de dag legt, niet alleen tegenover de mensen om haar heen en tegenover het eiland, maar ook en misschien zelfs vooral tegenover zich zelf en hoe ze zich verhoudt tot Lucien, het eiland, haar moeder, Andrei en in het bijzonder Nadine. Je voelt haar innerlijke verscheurdheid als ze zichzelf erop betrapt dat ze een leven leidt waarbij ze haar zus niet meer in alles wil betrekken. Ik denk dat het in “Honderd deuren” vooral draait om die keuze die Mirjam maakt. De keuze voor het eiland, voor zichzelf, boven de onnavolgbare band met haar tweelingzus.
Voor de liefhebbers van lome, trage boeken die toch tintelen.


ISBN 9789057137617 | Pocket | 325 pagina's | Uitgeverij Prometheus | februari 2003

© Elvira, december 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer: