Majgull Axelsson
Huis der nevelen
Het is niet een boek dat je in één keer uitleest: daarvoor is het te zwaar. Het gaat 350 bladzijden lang over erge dingen als dood, echtscheiding, levensbedreiging, verkrachting, oude trauma's. Noem het, en het komt erin voor. Er is niet één keer sprake van enige verluchting, of van humor of ironie. Het is één en al ellende. En het einde is gruwelijk.
Toch heb ik het wel met plezier gelezen. Het is namelijk wel spannend, want al in het begin wordt het duidelijk, dat Cecilia iets heeft meegemaakt dat ze niet kan vertellen. Daartussendoor zijn er sfeertekeningen van haar jeugd in de kleine Zweedse plaats, en die zijn wel goed (je zou er nog niet dood aangetroffen willen worden, zo benauwend is het daar).
Mijn eindconclusie is dat het een redelijk boek is, maar niet echt goed. Daarvoor is het te eenduidig ellendig. Waar ik over struikelde, was de verklaring voor het verschil tussen armoede en rijkdom in deze wereld. Axelsson heeft het dan over keuze, maar voor mijn gevoel kreeg ze hier niet voor het voetlicht wat ze eigenlijk bedoelde. Ze beweert dat arme mensen een tekort aan keuzes hebben, terwijl ik dan denk: vertel dan hoe dat komt
ISBN 9789052269382 | Hardcover | 350 pagina's | Uitgeverij De Geus | maart 2001
Vertaald door J. Middelbeek-Oortgiesen
© PetraO, 15 februari 2016