Michiel Klein Nulent
Het koekoeksei
De personages van Michiel Klein Nulent hebben het niet zo getroffen. De hoofdpersoon in zijn tweede boek is net als de winkelier Osman uit zijn debuut ‘De tram van half zeven’ een beetje een sukkel. De naamloze boekhouder heeft een veroordeling achter de rug wegens fraude en leeft van een uitkering. Hij hoort zich te melden bij de reclassering, maar hij heeft er genoeg van dat mensen zijn leven willen regelen. Hij zal zelf wel een leven uitzoeken.
Hij kiest er voor om Peter Heidelman te stalken. Een man die wel een succesvolle carrière heeft, en gelukkig is met vrouw en twee kinderen. Maar als hij hem bespioneert en volgt, ontdekt hij al snel dat Heidelman er een geheim leven op na houdt: hij heeft een minnares en brengt vrijwel al zijn vrije tijd door op zijn boot, die hij aan het opknappen is.
Omdat we om en om vanuit de stalker en vanuit Peter het verhaal volgen, weet de lezer dat Peter, die zich in een mid-life crisis bevindt, van plan is om met zijn minnares weg te gaan zonder zijn vrouw daarover tevoren in te lichten. Hij heeft genoeg van het leven dat hij leidt, de sleur van zijn werk, en van zijn gezin.
‘Vertel eens, Rob,’ zei Peter op een keer, bezig zijn gereedschappen bij elkaar te zoeken, ‘hoe is het nou om lang achter elkaar in je eentje op zee te zijn? Is het waar, wat ik wel eens heb gehoord, dat je er door de monotonie van de golven en de onveranderlijke lege horizon tot verrassende inzichten komt over de zin van het leven en zo?’
Als Heidelman ineens is verdwenen, ziet de boekhouder zijn kans schoon: hij benadert de echtgenote, en de werkgever, met als doel Peters leven over te nemen. Dat lijkt hij heel normaal te vinden.
De hoofdpersoon is een eigenaardig personage. Wat is zijn achtergrond? Hoe komt hij tot zijn daden? Hij is een vreemde man, alleenwonend met zijn kat. Contact met zijn medemens maken is moeilijk voor hem, en waarom hij Heidelberg nu eigenlijk stalkt is niet duidelijk. Hoe is hij op zijn pad gekomen? Willekeurig, zoals de koekoek zijn ei in een willekeurig nest legt? Hoewel dat toch niet zo erg willekeurig is...
‘Hoor je?’ zei hij, een vinger opstekend. De roep klonk van ver, dook dan weer op en echode dan weer uit een heel andere richting. De roep van de koekoek was als een spiegel in het spiegelpaleis: bedoeld om te misleiden. Iedere koekoek betekende het uitgeruimde nest en geëlimineerde broedsel van een andere soort. De koekoek: meester in het spel van vermoorde onschuld. Een bewonderenswaardige vogel, vond hij.’
Ook Klein Nulents tweede roman leest als een trein. Zijn thema: onbereikbare verlangens, onvervulbare dromen. En dat alles verteld in een bedaarde stijl, als er al sprake is van spanning dan heft de schrijver die snel op. Het gaat er niet om een spannend verhaal te vertellen, het gaat om de mens, er is een bepaalde situatie, wat doet de mens er mee? In tegenstelling tot zijn eerste boek proberen de mensen in ‘het koekoeksei’ wel een richting te geven aan hun leven. Maar het is niet genoeg...
ISBN 9789025486846 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij Contact | januari 2011
© Marjo, 06 maart 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
