Michiel Klein Nulent
De tram van half zeven
Michiel Klein Nulent
Het verhaal in dit boek gaat over Osman (42), een heel gewone, gescheiden man die een avondwinkel runt. Het huis boven de zaak hoort bij de winkel, die hij gehuurd heeft. Dag in dag uit volgt hij hetzelfde ritueel. Om negen uur 's avonds gaat hij aan de slag en tegen acht uur 's ochtends zit het werk er weer op.
"Van alle uren was het middernachtelijke uur hem het liefst. Het was het kantelpunt waarin het vuil en het lawaai van de voorbije dag wegvloeiden en een nieuwe dag naakt en onbeschreven opkwam."
Op een nacht komt een meisje van 16 jaar de winkel binnen, ze heeft de laatste tram en daardoor de trein gemist, mag ze blijven zitten tot de tram van half zeven? Osman vindt het goed, misschien moet ze haar moeder even bellen? Nee, haar moeder zal toch niet ongerust zijn, ze blijft wel vaker een nachtje weg.
Het meisje is drijfnat door de regenbui die haar overviel. Osman ziet dat ze het koud heeft en zegt dat ze boven wel kan douchen. Hij legt droge kleren neer, ze mag de nacht blijven. Ze heet Isis.
De volgende ochtend is ze er nog, ze heeft geen haast, Osman en Isis praten wat met elkaar. Isis woont in Bloemendaal, haar moeder heeft geld genoeg maar werkt en werkt en werkt. Isis gaat niet weg, ze wil niet terug naar huis.
"Heb je je moeder eindelijk gebeld?
"Nee! Ik bel mijn moeder niet. Waarom doe je nou zo?"
"Omdat ze vast gek aan het worden is van ongerustheid."
"Je maakt je meer zorgen om haar dan om mij. En je kent haar niet eens! Ze verdient het om een beetje te lijden, maar ik..."
Isis mag blijven. Langzamerhand leren ze elkaar een beetje kennen.
Osman vertelt over zijn vrouw en dochtertje Alice, hij heeft een stuk land en droomt van het huis dat hij gaat bouwen voor ze. Dan komen ze wel terug. Isis vertelt over haar moeder, die niet naar haar omkijkt en aldoor maar bazig is en niet kijkt naar wat Isis zelf wil.
Osman heeft nog een ander probleem, hij is er door een groepje criminelen ingeluist. Door een ogenschijnlijk onschuldig spelletje heeft hij schulden die hij niet terug kan betalen. Met kleine incidenten wordt Osman er telkens aan herinnerd dat ze hem en de schuld niet vergeten zijn. Totdat ze de dreigementen beginnen uit te voeren. Osman moet vluchten en neemt Isis mee.
Het is een mooi, verstild verhaal. Osman is gepokt en gemazeld door het leven. Isis begint nog maar net. De bedachtzame en laconieke Osman vormt een mooi tegenwicht tegen de onervaren, naïeve Isis. Het is een soort vader-dochter vriendschap. Osman mist zijn dochtertje en Isis mist een vader. In haar onschuld prikkelt Isis Osman wel. Hij is ook maar een man alleen, toch blijft het allemaal heel zuiver. Juist de puurheid en menselijkheid maken het tot een bijzonder verhaal.
Dit debuut is een verademing na alle debuten met snelle verhalen en de zogenaamde 'opwindende' gedeeltes
Erg mooi en goed debuut. Voor mij een kanshebber voor de Academia debutantenprijs 2010.
ISBN 9789025431556 | Pocket | 208 pagina's | Uitgeverij Contact | september 2009
© Dettie, 11 september 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De tram van half zeven
Michiel Klein Nulent
Osman is een verliezer eerste klas: het noodlot achtervolgt hem. De lezer ontmoet hem in ieder geval niet in goede tijden, als die er al ooit geweest zijn. Zijn vrouw heeft hem verlaten, met hun dochtertje, die hij maar zeer beperkt mag zien. Nooit alleen, zijn ex blijft er bij. Niet dat hij dat erg vindt, want hij blijft hopen op een hereniging. Daardoor is hij nog verder in de problemen gekomen: hij dacht dat hij haar met geld terug kon krijgen, maar ook hier ging alles fout. Nu zit hij diep in de schulden en wordt hij geplaagd door de schuldeiser. Aframmelingen, overvallen zijn zijn deel. Maar hij heeft niets anders dan een slechtlopende nachtwinkel. Dat hij nog ergens een stuk grond heeft is zijn grote geheim. Zoals ook zijn dromen zijn geheim zijn: ooit zal hij een paleis bouwen op die grond. Ooit zal het gezinnetje weer gelukkig bij elkaar zijn.
Als laat op een avond een meisje uit de stromende regen zijn winkel binnenvalt, weten we niet of het zijn redding zal worden, of dat het juist de laatste stap naar de afgrond zal zijn. Iris is een meisje van zestien, zij is thuis weggelopen. Twee eenzame mensen zijn enkele dagen aan elkaar verbonden. Zal zij aangestoken worden door zijn ellende? Of zal hij juist beroerd worden door haar jeugdige elan?
Over het geheel genomen is Osman degene die het perspectief van het verhaal op zich neemt, maar om de een of andere reden wordt na pagina 126 dat perspectief ook af en toe dat van Isis. Het stoort me, omdat ik geen aanwijsbare reden zie waarom dit zo moet zijn.
Maar afgezien daarvan ben ik blij met een debuut dat eindelijk weer eens een gewoon verhaal is en niet opnieuw een autobiografisch getint boek. Dit boek gaat 'gewoon' over twee eenzame dolende zielen, die elkaar proberen te begrijpen: de een nadert het begin van het einde, de andere moet nog beginnen. Het is een triest verhaal met een heel klein lichtpuntje.
ISBN 9789025431556 | Pocket | 208 pagina's | Uitgeverij Contact | september 2009
© Marjo, 14 november 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: