Lucas Zandberg

 

Sisi's winterlied Sisi's winterlied


Door de Romi Schneider films heeft Sisi een zoetsappig imago gekregen. Elisabeth, de 19e eeuwse keizerin van Oostenrijk, werd in haar tijd echter Sisi genoemd en zoetsappig was ze niet.

Sisi is een jaar of vijftig als ze op een dag hoort dat haar zoon Rudolf samen met zijn minnares zelfmoord heeft gepleegd. Vanaf zijn geboorte heeft Sisi nooit een goede band met haar zoon gehad. Ze heeft een hekel aan haar taken en stort zich op haar hobby's: paardrijden, dichten en vooral haar schoonheid. Rudolf hunkert naar haar liefde maar Sisi heeft het te druk met zichzelf, vooral als ze met het ouder worden haar schoonheid verliest. De liefde die ze Rudolf onthoudt schenkt ze aan haar lievelingsdochter. Na zijn dood besteedt Sisi ineens wel tijd aan haar zoon.

De schrijver speelt een spelletje met de lezer en doet dat knap. Om het hoofdstuk verandert hij van tijd, waardoor je het ene moment met de jonge Sisi te maken hebt (vóór Rudolfs dood) en dan met de oudere Sisi (ná Rudolfs dood). Dat klinkt ingewikkeld maar het is gemakkelijk te volgen. Langzaamaan krijg je zo steeds meer informatie over de hoofdpersoon en haar eigenaardigheden. Daardoor riep Sisi in het begin bij mij heel andere gevoelens op dan later in het verhaal.

De prettige, verzorgde stijl leest vlot weg. Na een ijzersterk eerste hoofdstuk liggen de emoties er vooral in het tweede hoofdstuk te dik bovenop. Later vervaagt dat. De ziekelijke obsessie met haar uiterlijk wordt goed beschreven. De andere personages reageren net zo verbaasd op Sisi's alsmaar vreemder wordende gedrag als de lezer. Grappig zijn de stukken waarin de hoofdpersoon zich op haar eigen manier van haar taken als keizerin kwijt en waarin haar hofdames mee moeten doen met haar bewegings- en reismanie. Een fraai en toegankelijk debuut met meer diepgang dan je zou denken.


ISBN 9789054292500 | Paperback | 223 pagina's | Uitgeverij Conserve | 2007

© Gordana, november 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer: