Uit de hoogte
Luc Boonen

Als Walter het ergste overkomt wat een mens overkomen kan - hij verliest bij een tragisch ongeluk in één klap zijn vrouw en kinderen - heeft het leven geen zin meer voor hem. Zelf is hij in het ziekenhuis wakker geworden. Waarom heeft hij het overleefd? Alleen omdat hij op dat moment naar een stomme specht keek, en zodoende enkele meters achter zijn gezin fietste!
De gedachte aan wraak houdt hem op de been, maar er is een probleem: op wie moet hij wraak nemen? De bestuurder  van de auto die het ongeluk veroorzaakte, is verdwenen, de auto in brand gestoken, dus alle sporen zijn weg. De eigenaar is Yoeri, die een ijzersterk alibi heeft: hij was op vakantie in Oostenrijk. Yoeri’s vader was op een receptie, lopend, en heeft getuigen. Een onbekende heeft de auto gestolen. Walter kan er niets mee.

In het ziekenhuis heeft hij kennis gemaakt met Marniq, die aan een rolstoel gebonden is, maar zich desalniettemin krachtig staande houdt. Hij weet Walter op te peppen, geeft hem een camera: dan kan hij als hij toch de vogeltjes gaat bestuderen, die ook fotograferen. En hij zegt erbij dat het misschien ook wel interessant is om mensen te bekijken.

Is het toeval? Walter vindt in het bos een boom van waaruit hij het ‘Mussennest’ gaat bespieden. Zo kan hij de achtertuinen van een villawijkje in de gaten houden, waar vier villa’s staan: daar woont Rietje, zijn therapeute, met haar man Willy; Yoeri met zijn vader; een ouder echtpaar, waarvan de man zijn demente vrouw verzorgt en een vader en dochter – een zeer mooi meisje, waar Walter graag zijn verrekijker en zijn camera op richt. Samen met Marniq, die computerexpert is, en camerabeelden bestudeert om op die manier winkeldiefstal en dat soort zaken te ontdekken, besluit hij ook camera’s en microfoons te plaatsen in de tuin van Rietje, gericht op de tuin van Yoeri. Misschien kunnen ze toch bewijzen dat een van hen de bestuurder was.
De gebeurtenissen verlopen anders dan Walter zou willen. Naast allerlei duistere zaakjes die hij gadeslaat vanuit zijn boom, blijkt Marniq een eigen agenda te hebben.

Het boek wordt een thriller genoemd. Ik ga daar niet in mee, een thriller die je het predicaat ‘psychologische thriller’ mee zou geven, hoort veel spannender te zijn, met een plot die je op het puntje van je stoel laat plaatsnemen. Het is veel meer een psychologische roman die toevallig - nou ja niet helemaal toevallig natuurlijk - ook spannend is. Veel meer dan om de wraakneming is het het verhaal van het verwerken van een oeverloos verdriet. Het tempo is ook nogal traag, hetgeen ik juist mooi vind overigens.

We volgen het verloop grotendeels door Walter zelf, in de ik-persoon. Soms verspringt ineens het vertelperspectief naar een van de anderen, die heel kort een woordje mogen doen. Het verhoogt de spanning, omdat het verhaal even stokt, maar komt toch over alsof de schrijver iets wil vertellen, maar niet goed weet hoe hij dat in het verhaal van Walter kan verwerken.

Er is ook een flinke hoeveelheid ‘natuur’ aanwezig in het boek, met onder andere aandacht voor een stoet mieren die over de stam van de uitkijkboom lopen. Het stoort niet, maar is niet thrillerwaardig. Vergeet dat etiket 'thriller' dus maar en lees gewoon een goede spannende maar vooral psychologische roman over een man die dacht dat zijn leven goed op de rol stond, en er achter komt dat het lot heel hard kan zijn.

"Luc Boonen (°1969), getrouwd en vader van drie kinderen, woont in Hamont en is zot van taal en een goed verhaal. Overdag werkt hij als magazijnier-vrachtwagenchauffeur in een horecagroothandel. ’s Avonds kruipt Luc in zijn pen of gaat hij wandelen. Zonder verrekijker vertrekt hij nooit. Af en toe klimt hij ook in een boom. Zijn debuut Uit de hoogte werd meteen genomineerd voor de Knack Hercule Poirotprijs."

ISBN 9789022327869 | Paperback | 377 pagina's | Uitgeverij Manteau | februari 2013

© Marjo, 14 januari 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: