Linda Olsson

Toon alleen recensies op Leestafel van Linda Olsson in de categorie:
Linda Olsson op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

Herinnering aan de liefde Herinnering aan de liefde


‘Het was donderdag en ik maakte soep’.


Wat een simpel zinnetje al niet aan betekenis in zich kan herbergen. Het is de beginzin, en de lezer heeft nog geen idee.
De ik-persoon is een vrouw van bijna middelbare leeftijd. Ze is arts, maar praktiseert slechts af en toe, als het nodig is. Deels omdat ze er geen behoefte aan heeft, deels omdat ze zich niet in haar geboorteland, Zweden, bevindt, maar in Nieuw-Zeeland. Daar is ze vijftien jaar geleden naar toe gevlucht. Ook besteedt ze haar tijd liever aan het verzamelen van objecten, aan het strand en daar dan dingen mee te maken. ‘De kunstenares’ noemen ze haar ook wel. Ze woont alleen, met verderop een buurman, met wie ze verder weinig contact heeft.

‘Toen ik er over nadacht, besefte ik dat alles wat er ooit in mijn leven was gebeurd - zelfs voor mijn geboorte - had bijgedragen aan waar en wie ik ben. Weloverwogen keuzes bestaan niet. Daar was ik intussen zeker van.  [...] Je kunt niet teruggaan in de tijd en je kunt niets ongedaan maken. Dus het idee van een vrije keuze had geen betekenis meer voor me. Ik geloofde er niet meer in.’


Ach, ze heeft het best naar haar zin, en het verleden, ze denkt er af en toe aan terug - zo kan de lezer lezen wat er allemaal gebeurd is. Ze wil wel vergeten, maar de komst van een eenzame jongen van een jaar of zeven in haar leven roept van alles op. Ika woont bij zijn oma en heeft het daar niet goed. Hij is misschien wel autistisch en zit regelmatig onder de blauwe plekken.

‘Ik kan je kind zijn. En je broer, als je dat wilt.’
Zijn blik bleef halsstarrig op zijn lege bord gericht.
‘Zou je dat willen?’ vroeg ik, fluisterend omdat ik mijn stem niet helemaal vertrouwde.
‘Weet je Ika, dat zou het mooiste zijn wat me kon overkomen. Het allermooiste.’


Ze wil hem helpen, omdat er voor haar niemand was om haar te helpen. Maar de tegenwerking is groot: de oma, en de instanties, je kan niet zomaar een kind van een ander in huis nemen. Gelukkig krijgt ze ook hulp.

Het is een onrustige periode, vol herinneringen aan een traumatisch verleden die ze nog niet verwerkt heeft.
Linda Olsson beschrijft het proces van loutering en verwerking op een prachtige invoelbare manier. De herinnering aan liefde, die ze tot nu toe ver weg had willen stoppen,  kan nu een liefdevolle herinnering worden. Maar of het voor de jongen ook allemaal zo goed afloopt...

Prachtige psychologische roman met flashbacks die cursief staan.


ISBN 9789022960455 | Paperback | 272 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | april 2014
Vertaald uit het Engels door Josephine Ruiterberg

© Marjo, 11 november 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Astrid & Veronika Astrid & Veronika


Deze debuutroman van Linda Olsson doet je onmiddellijk verlangen naar meer... Ongelooflijk mooi zet Olsson twee vrouwen neer met al hun gebreken én kracht.

Zweden, twee huizen, voor de rest niets. In het ene huis woont Astrid , een vrouw op leeftijd die een teruggetrokken leven leidt. Het andere huis staat leeg totdat Veronika, een jonge schrijfster, het huurt.
Astrid ziet Veronika arriveren in de ijzige kou, er ligt een flink pak sneeuw. Beide vrouwen observeren elkaar maar contact is er aanvankelijk niet. Astrid, eenzaam als ze is, vindt het prettig weer een verlicht raam te zien. Veronika wil schrijven, nadenken, tot zichzelf komen, om alles wat er gebeurd is een plek te geven. Beide vrouwen voelen dat ze elkaar met rust moeten laten. Veronika heeft de gewoonte aangenomen om elke dag een stuk te wandelen en als ze dat op een dag niet doet besluit Astrid te kijken of alles wel goed is.

Zo ontstaat er een voorzichtige vriendschap. Beiden zijn enorm kwetsbaar, bang voor het contact dat eventueel pijn kan gaan doen. Langzamerhand onstaat er een wederzijdse waardering en stukjes bij beetjes vertrouwen ze elkaar hun gedachten en gevoelens toe.
Astrid heeft een groot geheim dat ook de reden is van haar teruggetrokken bestaan.
In het dorp vinden ze haar een heks maar in wezen is het een vrouw die diep heeft moeten gaan, enorm veel innerlijke pijn heeft ervaren en daardoor een innerlijke wijsheid heeft gekregen. Zij is het ook die Veronika helpt om haar gevoelens te verwerken en zodanig te bekijken totdat er weer ruimte komt om verder te gaan.

Linda Olssen weet op een prachtige manier de voorzichtige toenadering van beide vrouwen weer te geven. Ze laat de vrouwen om beurten aan het woord, je kan bijna zelf voelen hoeveel moeite het kost om elkaar hun gevoelens, pijn en verdriet te vertellen. De vrouwen voelen elkaar perfect aan, zoals waarschijnlijk alleen vrouwen elkaar kunnen aanvoelen. Toch is het geen loodzwaar verhaal. Olsson weet goed de balans te bewaren. Ze kan erg beeldend de wisselende seizoenen en de streek rondom beide huizen weergeven zodat je het gevoel hebt dat je er zelf geweest bent. Door de afwisseling van het beschrijven van de omgeving en de verhalen van Astrid en Veronika blijft het verhaal subtiel en in evenwicht.
Meer moet ik er niet over vertellen, het is een boek dat gelezen moet worden en daarna volgt het nagenieten.


ISBN 9063052855 | Paperback | 221 pagina's | Uitgeverij Archipel | april 2007

© Dettie, mei 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Astrid en Veronika


Veronika is schrijfster. Omdat ze net een akelige ervaring achter de rug heeft en tot rust wil komen, en om dan meteen een boek te schrijven, trekt ze zich terug in een dorp. Ze betrekt een van de twee huizen die op een buiten het dorp gelegen heuvel staan. Iedere dag maakt ze een wandeling en ze probeert te schrijven. Maar haar aandacht wordt afgeleid door het andere huis, waar, zoals haar verteld is, een oude vrouw woont 'de heks'. Die heks is Astrid, ook een vrouw met een verleden, die zich alleen in het dorp laat zien voor de broodnodige boodschappen, maar zich verder afzijdig houdt. Zij op haar beurt wordt tegen haar zin nieuwsgierig naar die jongere vrouw die langs haar huis wandelt en dan zwaait.
Astrid neemt de eerste stap, omdat ze haar buurvrouw al een paar dagen niet gezien heeft. Ze klopt aan bij Veronika, die ziek blijkt te zijn. De vrouwen raken langzaam maar zeker bevriend. Is het door hun akelige verleden dat ze meteen voelen dat ze als het ware met elkaar verbonden zijn? Met stukjes en beetjes vertellen ze elkaar over hun verleden, en over verloren gegane liefdes. Door het vertellen herwinnen ze hun zelfvertrouwen. Ze leven weer.
Astrid laat zich verleiden tot uitstapjes, ze koopt zelfs een badpak om mee te gaan zwemmen. Maar dan komt de dag dat Veronika weer moet vertrekken. Astrid blijft achter, maar ze is gelukkig, heeft vrede met haar verleden.

Het zou een mooi verhaal kunnen zijn, maar het duurt erg lang voor ik enigszins geboeid raakte. Misschien komt het door de slome verteltrant, het blijft allemaal zo op de vlakte, alsof het allemaal normaal is wat er gebeurd is. Als dat blijkt dat er schokkende dingen gebeurd zijn verwacht je dat terug in de gevolgen, in de reacties. Maar het blijft vlak.


ISBN 9789063052850 | Paperback | 221 pagina's | Uitgeverij Archipel | april 2007
Vertaald door Karst Dalmijn

© Marjo, juli 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer: