L.H. Wiener

Toon alleen recensies op Leestafel van L.H. Wiener in de categorie:
L.H. Wiener op internet:
 

De verering van Quirina T. De verering van Quirina T.


Een 59-jarige schrijver, Victor van Gigch (of dit een woordspeling is wordt niet duidelijk) bezoekt de nu 85-jarige vrouw waarop hij als kind verliefd was, maar die zijn leven op zijn kop heeft gezet. Hij geeft haar gedeeltelijk de schuld van zijn mislukte relaties als volwassene en nu komt hij verhaal halen. Dit bezoek dat langzaam uitloopt op een vreselijke scène is de kern van het boek, maar voor het zover is, worden continu zijpaden ingeslagen: naar het verleden, dichtbij of verder terug, er zit geen chronologie in. De band met zijn vader, die een trauma te verwerken had. De dood van zijn broer, de diverse vrouwen in zijn leven.
De stukjes vallen slechts langzaam op hun plaats, ook nog onderbroken door korte of langere uiteenzettingen over allerlei onderwerpen (o.a. Winnie the Pooh, het onderwijsbeleid van de laatste jaren, over het schrijver zijn en over schrijvers).
Het thema is het geheugen -“het geheugen als bedrieglijk domein waar waarover men niet vrijelijk kan beschikken’- herinneringen vervormd geraakt in de loop der tijd, fantasieën die zich na jaren kunnen voordoen als echte herinneringen, zodat de waarheid zich vermengt met de droom
‘Herinneringen bestaan in maten en soorten en in hoeverre er aan het wezen van de herinnering ook een gebeurtenis in de werkelijkheid ten grondslag heeft gelegen, is van geen enkel belang.’
Dan is de schrijver ook nog degene die de werkelijkheid, of ook de vermeende werkelijkheid kan herschrijven, hij kan er voor kiezen om een overleden persoon niet dood laten gaan.
Op deze manier is dit boek een verwarrende maar ontzettend boeiende mengeling geworden: wat is waar en wat is niet waar? Maar doet het er eigenlijk wel toe?
Een boek dat je nadat je het hebt dichtgeslagen, onmiddellijk opnieuw wilt lezen. Het omvat zoveel, misschien teveel… .
Enkele citaten, het is moeilijk te kiezen...

Ik was onbezorgd en voedde mijzelf op, want een goede opvoeding leek mij onontbeerlijk en mijn ouders hadden wel iets anders aan hun hoofd.


Ze staan er nog, in al hun lusteloze luister, die huizen aan de boulevard, waar altijd weer iemand anders woont. (jeugdherinneringen aan Zandvoort)


Beestachtig wordt een synoniem van wreed en menselijk wordt een synoniem van barmhartig, hoewel geen dier zo beestachtig te keer kan gaan als de mens.


Humor ontbreekt niet:
De leraar Nederlands was meester in het kwellen van zijn leerlingen, door Van Gigch aldus neergezet. Ik vind het erg leuk zoals hij hier hetgeen hij vertellen wil laat doorwerken in de manier waarop hij dat doet.

"Zinnen als ‘ de blij verbeide reiziger zeilt vrij steil voorbij de weidse steiger’ werd voor de gelegenheid gangbaar Nederlands, en voor een mededeling als ‘ terwijl de keizer bijt in het trijp van zijn habijt, beidt hij tegelijkertijd zijn tijd’ ging een schijnheilige geitenbreier als de heer Speksnijder niet opzij. De tijd verstrijkt eindeloos en wij zijn eigenlijk blij dat mijnheer Speksnijder en de zijnen eindelijk wijlen zijn en lijken blijven.."



ISBN 9025428339 | Paperback | 316 pagina's | Uitgeverij Contact | 2006

© Marjo, maart 2007


Lees de reacties op het forum en/of reageer: