Krijn Peter Hesselink
Moederziel
‘In de weerspiegeling van de ruit zie ik een verkleumde man alleen op straat staan.’
Deze prachtige openingszin wordt gevolgd door een even zo mooi geschreven verhaal. De man in kwestie is Jonathan. Wat doet hij op straat? Het is erg vroeg, zo vroeg dat de winkels nog niet open zijn, en het lijkt of alleen de dieren nog maar wakker zijn. Waarom richt hij zijn aandacht op die brochures over de morning afterpil? Het vreemdste is echter dat hij op blote voeten is, en alleen een broek aanheeft. Er is duidelijk iets mis, maar het duurt even voor de lezer daar achter komt, want Jonathan is de verteller die immers al weet wat er aan de hand is.
Dan ziet hij de vrouw.
‘Ze maakt zich los uit de schaduw van de bomen. Leunend op een wandelstok komt ze met voorzichtige pasjes aanlopen. Ze komt recht op me af. Net als ik me afvraag wat ze van me moet, buigt ze af naar een van de andere bankjes. Even blijft ze roekeloos staan. Dan strekt ze een beverige hand uit naar de zitting. (-) Als ik met haar aan de praat raak, kom ik nooit meer van haar af. Haastig kijk ik weg. (-) Wat moet ze wel niet denken als ze me zo ziet zitten? Dat ik niet helemaal spoor. Dat ik volledig in mijn wereld opga. Niet iemand om een gesprek mee aan te knopen. Precies wat ik wil dat ze denkt. Toch is er iets aan haar dat me intrigeert, wat me dwingt te kijken en haar van tot tot teen in me op te nemen.’
Als een herinnering in hem opkomt, ziet hij het pas: het is zijn moeder!
En dan ontwikkelt zich een subtiel spel tussen een moeder en een zoon die elkaar in twintig jaar niet gezien hebben. De herinneringen komen boven, en we ontdekken wat er gebeurd is toen Jonathan nog jong was. Wat speelde er tussen zijn vader en zijn moeder, waar hij zowel toen als nu niets van begrijpt. En waarom hij zich op blote voeten in het dorp bevond.
In deze staat van aankleding blijft hij zolang het verhaal duurt, hetgeen een mooi beeld geeft van het ontbloten van het verleden, van de psyche van de hoofdpersoon. Langzaam begint de lezer te twijfelen aan die hoofdpersoon: wat is echt? Wat is waan?
Moederziel alleen is de uitdrukking, die uitstekend past bij Jonathan.
Prachtige roman, in vaak korte zinnen die niet af zijn. Wederom passend bij hetgeen verteld wordt. Krijn Peter Hesselink publiceerde eerder dichtbundels. In zijn debuutroman is de stijl niet wollig of verbloemend, maar duidelijk en ter zake, met goede dialogen, en fantastische sfeertekening.
ISBN 9789057597381 | Paperback | 176 pagina's | Uitgeverij Podium | september 2015
© Marjo, 23 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
