Katinka van der Kooij
Categorie: Recensies Volwassenen
Zonder uitgang
In het titelverhaal heeft Ton een, volgens hem, idioot plan bedacht om de duivenoverlast tegen te gaan. Hij verwacht dat hij daardoor ontslagen zal worden, hoopt er zelfs op.
"Ton zal niet vermalen worden in de evolutie van het gemeentelijk bedrijf naar meer marketwerking en moderne klantgerichtheid. Hij zal niet als Gaarland en Jacobs en al die anderen met hangende pootjes afdruipen naar z'n prepensioen. [...] Het plan zal opzien baren, inslaan als een bom; er zal nog vele jaren over zijn ontslag gepraat worden."
Tot zijn stomme verbazing wordt het plan echter enthousiast ontvangen en Ton kruipt moedeloos weer achter zijn bureau. Het is aardig maar niet meer dan dat. De spanning wordt niet opgevoerd en het verhaal gaat geruisloos ten onder.
In Tussen kartonnen muren maken we kennis met een rouwende vrouw. Na een jaar afzondering heeft ze zich geïnstalleerd in een caravan met haar hond Martha. We lezen iets over haar verdriet en de hond, er gebeurt kennelijk buiten de caravan iets waarna de hond met bebloede kop binnen komt. Het klinkt spannend maar het zindert niet, je wordt niet nieuwsgierig, alles is net te vaag omschreven. De vrouw zie je niet voor je, het wordt allemaal erg afstandelijk beschreven. Je leeft niet mee, eigenlijk voel je niets en je bent het verhaal ook weer snel vergeten
Persoonlijk vind ik de verhalen Kameleon en Per post er uit springen.
In Kameleon maken we kennis met de Amerikaan Pablo die voor een jaar in een eengezinswoning in Nieuw Krimpen woont. Hij is naar Nederland gekomen om een communicatiesysteem te ontwikkelen. Hij verlangt naar zijn vriend en probeert in contact te komen met mensen uit Nieuw Krimpen. Dat lukt niet. Hij denkt aan het fleurige San Francisco en besluit het huis geel te verven en daarna een buurtfeest te geven. Dit plan vertelt hij enthousiast aan een passerende buurman en het wordt onmiddellijk de grond in geboord. De buurt zou er maar van verloederen. Dan bedenkt hij maar een ander plan.
Dit verhaal is goed opgebouwd en verrassend.
Ook Per post is een goed verhaal. Ook hier gaat het over iemand die in de rouw is, een man dit keer.
Hij heeft in het tweepersoonsbed het matras van zijn overleden vrouw op de zijne gelegd, zo heeft hij het gevoel dat ze heel dichtbij is. Dan komt zijn nurkse dochter op bezoek en die vindt dat het zo niet kan. Ze bestelt een nieuw bed en dat wordt zeer tegen de zin van vader bezorgd en midden in de huiskamer gezet. Hij probeert het te verplaatsen wat niet wil lukken met alle gevolgen van dien.
Het is een triest en aangrijpend maar mooi verhaal.
Het is jammer dat de meeste verhalen vrij vaag en vlak zijn. Soms vroeg ik me af waarom het eigenlijk geschreven was. Wat wilde Van der Kooij vertellen? Vooral het gebrek aan spanning en/of opbouw stoorde me. Ze kan wel schrijven maar mist het gevoel de lezer te grijpen. Misschien dat Van der Kooij met een betere begeleiding bij een volgend boek beter tot haar recht komt.
ISBN 9789044610789 | Pocket | 158 pagina's | Uitgeverij Prometheus | september 2008
© Dettie, 11 augustus 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
