Karel ten Haaf

Toon alleen recensies op Leestafel van Karel ten Haaf in de categorie:

Karel ten Haaf op internet:

Categorie: Recensies Volwassenen

Geen zomer meer
Karel ten Haaf

Een moderne roman, geschreven in horten en stoten. Het eigenlijke boek bestaat uit hoofdstukken met een fragmentarische vertelling. Er zijn hoofdstukken met niet meer dan een overdenking in een of twee zinnen, of soms ook een korte mailbriefwisseling. Na het boek zijn er een aantal notities toegevoegd, over de afloop van het verhaal, en nog weer daarna zijn er twee hoofdstukken toegevoegd die het heden vertellen. Een warboel, maar heel goed te volgen.

De verteller is een schrijver, die de roman "geen zomer meer" op papier wil zetten. Daarin beschrijft hij het verhaal van een liefde, hoe het groeide tot een hoogtepunt en toen tot een einde kwam. In zijn dagelijkse leven heeft hij een vriendin, die niet wil dat hij "hun verhaal" opschrijft. Hij beweert dat hij dat niet doet, het is maar een verhaal maar ze vindt het maar niks. (en ze heeft gelijk vind ik, ik denk dat een schrijver altijd op de een of andere manier autobiografisch bezig is, en schrijven over een liefde die je op dat moment ook beleeft: Hoe kan je dat gescheiden houden?)
Het verhaal over de liefde wordt doorspekt met filosofische uitleg (de vriendin weet niets over Marx en Hegel, en moet dat weten, vindt hij), met politiek en mythen die gekoppeld zijn aan de naam van de vriendin: Asherah. Daartegenover staan heel veel sappige (?) beschrijvingen van hun seksuele activiteiten.
Het verhaal zelf is psychologisch, de gevoelens van de verteller gaan van himmelhoch jauchzend tot zum Tode betrubt. Want helaas: zijn vriendin maakt het uit, en daarmee verliest hij ook de tweede liefde van zijn leven: het dochtertje van Asherah.

Kortom, het boek heeft zowat alles. Maar ik vond het niet prettig om te lezen. Dat hangt natuurlijk samen met mijn persoonlijke voorkeuren, ik hoef geen verhandelingen over de dialectiek, en die seksscenes kunnen voor mij ook al weg. Maar dan blijft er niet veel meer over dan een treurig verhaal..

ISBN 9054520973 | Paperback | 208 pagina's | Uitgeverij Passage | 2003

© Marjo, december 2004

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Bokkenvla
Karel ten Haaf

Het boekje begint met de aankomst van de journalist Perry Oostvogel in het buurtschap Limbus om daar de bekende kunstenares Atelie Rezel te interviewen. Het is een unieke kans want Atelie laat zich zelden interviewen. Atelie blijkt echter niet thuis maar de deur van haar huis staat open en Perry besluit binnen op haar te wachten. Het wachten duurt lang en Perry trekt de fles wijn open die hij voor Atelie had meegebracht, met het gevolg dat hij in slaap valt en pas de volgende dag wakker wordt. Atelie is er nog steeds niet. Perry besluit op onderzoek uit te gaan en komt tot de ontdekking dat Limbus alleen door mannen bewoond wordt. Bij navraag blijken ze Atelie de laatste dagen niet gezien te hebben.
Als Perry een winkel zoekt om wat eten te kunnen kopen blijkt dat die er niet is. Een buurman brengt hem daarop bokkenvla om de honger te stillen. Er doen zich enkele vreemde zaken voor maar echt aandacht besteedt Perry er niet aan. Hij wil Atelie vinden en besluit het huis van Atelie nader te onderzoeken. Uiteindelijk vindt hij haar dagboek. Om de tijd te doden pakt Perry het dagboek en leest alle hartroerselen en sexuele fantasieën van Atelie.

De bewoners van Limbus hebben Perry ondertussen volledig geaccepteerd en zijn zeer verheugd dat Perry hun bokkenvla heeft gegeten. Of Perry daar ook zo blij mee moet zijn? Langzamerhand gebeuren er steeds vreemdere dingen met een heel bizar einde als hoogtepunt...

Mijn mening:
Het is een apart boek, het begint heel onschuldig met de aankomst in het landeljke dorpje. Hoe verder je leest hoe meer bizar, en soms onsmakelijk, wordt het. Toch blijft het wel boeien. De sexuele fantasieën van Atelie worden uitgebreid beschreven. Het einde is ronduit bizar, kan er geen ander woord voor vinden. Het laat je een beetje geschokt achter.
Op de flaptekst staat o.a. 'Een roman over normen en waarden' maar dat kan ik er niet in zien. Daar is alles té vreemd voor.

ISBN 9054521228 | Paperback | 112 pagina's | Uitgeverij Passage | oktober 2004

© Dettie, november 2004

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Steppen zonder autoped
Karel ten Haaf

Evert (vertaler) en de punkdichter zijn in Beijing aangekomen om zich daarna aan te sluiten bij de ook uit Nederland komende leden van Kosmies Kunstenaars Kollektief de Blommenkinders. Deze bestaan voor het merendeel uit hippies, tot grote ellende van de dichter. De Blommenkinders zijn daar om een tentoonstelling in te richten van moderne Nederlandse beeldende kunst. De dichter zal tijdens de opening een Mongoolse vertaling van zijn gedichten presenteren. Ziedaar het doel van de reis.

Het leven van de dichter is voornamelijk gericht op sex, roken en drinken. Hij verwacht dat hij op deze reis weinig sex zal hebben gezien de preutse Mongoolse vrouwen en ziet dan ook erg op tegen de hele onderneming. Hij hoopt op de aanwezigheid van een punkmeisje die hij ontmoet heeft tijdens de bespreking over de reis naar Mongolië. En ja hoor, ze is erbij, ze herkent hem en ze blijkt Olga te heten.
Ze trekken vanaf het begin met elkaar op. Blijken samen een liefde voor alcohol en shaggies roken te hebben. Alletwee zijn ze bang om te stoppen met de drank omdat ze dan hun hele levensstijl moeten veranderen. Ze kunnen dan niet meer stappen, de wereld zal aan hun voorbijgaan en ze zullen grijze muizen worden. Het vreemde is dat hij geen sex met Olga heeft. Evert waarschuwt hem dat hij blijkbaar verliefd aan het worden is.
De presentatie van de gedichtenbundel gaat goed, hoewel de Mongolen verbaasd staan over de openheid en direktheid van de gedichten.
En dan wordt het weer tijd om naar huis te gaan. De dichter is in verwarring, wil nog geen afscheid nemen van Olga. Hij heeft inmiddels één maal met haar gevreeën, uniek voor zijn anders zo zeer seksueel actieve leven. Hij is onzeker, in verwarring... en Olga?

Eigenlijk is het een liefdesverhaal maar dan in zeer directe taal geschreven. Leuk om te lezen maar ook niet meer dan dat. Er gebeurt natuurlijk veel meer maar dit is zo'n beetje de strekking van het verhaal. Een boekje voor iemand die tegen stevige taal kan...

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Steppen zonder autoped
Karel ten Haaf

Het debuut van Karel ten Haaf, die volgens de flap bekendheid geniet als underground-schrijver, wat dat ook weze moge..
Ook op de flap staat "geen reisverhaal". Wat is het dan wel:

Een Nederlandse punkdichter gaat op reis naar Mongolië, omdat daar een vertaling van zijn poëzie zal verschijnen. Om daar te komen sluit hij zich aan bij een bus vol hippies. Dat hij als punk niet blij is met de zingende en dansende langharige flowerpowergroep moge duidelijk zijn. Maar hij heeft en vriend bij zich, Erik, een homoseksueel, en bij de groep hippies zit ook een meisje die hij al eens eerder ontmoet heeft. Hij probeert het meisje te versieren, en het verbaast hem zelf, maar hij is bereid om op afstand te blijven als ze daarom vraagt. Wordt hij verliefd? Hij, die niet bereid was trouw te zijn aan een vrouw?
Ik zou het een roman noemen, waarin geen blad voor de mond wordt genomen.

Er wordt heel wat gedronken en gerookt in dit boek, waarover de schrijver zegt tegen zijn "vriendin": "ik ben bang om te stoppen, bang dat ik dan iets mis, dat de hele wereld aan mij voorbij zal gaan en ik een grijze muis zal worden"

Over zichzelf zegt hij:
"mijn hart klopt in mijn broek" en dat vind ik een goede typering van de hoofdfiguur: hij denkt alleen aan seks. Daarom is hij zelf zo verbaasd als dat meisje op zijn gemoed blijkt te werken. Af en toe probeert hij iets in een gedicht te verwerken, en verklaart tot in de finesses hoe hij dat gedicht samenstelt. Wel grappig, maar het blijft een gedicht van niks. Ergens zegt hij ook nog, als antwoord op de vraag waarom hij schrijver is geworden:
"Waarom? Geen idee. Pitigrilli zei dat je schrijver wordt zoals je hoer wordt: eerst doe je het voor je plezier, dan voor het plezier van de anderen; op een dag merk je dat iemand je ervoor wil betalen en vanaf dat moment doe je het nog uitsluitend voor het geld" Ik ken die Pitigrillie niet, schijnt ook een schrijver te zijn.

Het boek leest lekker weg, maar zal niet blijven hangen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: