De kraai
Kader Abdolah

Waarom een kraai? In oude tijden werd deze zwarte vogel gezien als boodschapper van de andere wereld. Een kraai horen en zien had verband met de dood.
Nog steeds staat zijn aanwezigheid voor onheil, met zijn gekras waarschuwt hij. Ze zien en horen alles.
In de verhalen van Kader Abdolah zijn het meestal onheilsboodschappers.

‘Ik was nog nooit in een wereld terechtgekomen waarvan ik het bestaan nooit had geweten. Een paar honderd bebaarde en niet-bebaarde mannen, die rookten en in allerlei talen spraken; moslimvrouwen in kleurrijke, lange rokken; Russische vrouwen in zeer korte rokjes; hoogzwangere Bulgaarse  vrouwen; fietsende Mongoolse kinderen; Somalische oorlogsvluchtelingen; Chinese baby’s in de armen van hun jonge, kleine moeders; Iraanse dichters; Bosnische acteurs en actrices; Turkse Armeniërs; rebellen van de Koerdische PKK; beeldschone Afghaanse meisjes; misdadigers; voormalige guerrilla’s; doorgewinterde generaals; drugshandelaren; hoeren; spionnen; dieven; leugenaars; martelaren; Hollandse katten en honden: ze leefden allemaal door elkaar.
Hoog in de boom zat een kraai die alles en iedereen in de gasten hield.’

In bovenstaand stukje is de Iraanse vluchteling over wie het verhaal gaat terecht gekomen in een asielzoekerscentrum. Op wonderlijke wijze komt hij er uit, en ook in zijn verdere bestaan komt hij de juiste mensen tegen. Zo belandt hij tenslotte op de Lauriergracht, waar hij handelaar in tweederangs koffie is.
Nog niet zo lang geleden hoorde ik Tom Lanoye zeggen dat schrijven stelen is. ‘Als je schrijver wil worden’, zei hij tegen een jeugdig publiek:  ‘lees dan, lees, lees, lees, en gebruik wat je leest!’
Nou, die boodschap heeft Kader Abdolah zich zeker ter harte genomen. Steeds weer komen we Nederlandse schrijvers tegen in zijn boeken. En ook in dit kleine boekje. Hij citeert letterlijk en hij gebruikt de teksten.  Hij lijkt onze schrijvers meer te waarderen dan we zelf tegenwoordig doen!

Zijn personage is een intellectueel, die leest, en de taal leert. Zijn droom is een groot schrijver worden. Goh, waar doet ons dat aan denken?
In het begin spreekt hij de lezer toe:  ‘Mijn vrouw roept me, ik moet stoppen.’
Gelukkig is dat slechts een paar keer, want de lezer wordt niet graag onderschat.  Ook zonder zulke tussenvoegsels begrijpen we dat wel. Het is eenvoudige taal, maar dat is bekend van Abdolah. En dat lijkt me ook eigenlijk prima voor een boekenweekgeschenk!

ISBN 9789059651234 | Hardcover | 91 pagina's | Uitgeverij De Geus | maart 2011
Boekenweekgeschenk 2011  

© Marjo, 18 maart 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: