Nog vijf dagen
Julie Lawson Timmer

Wat doe je als je het bericht krijgt dat je een ongeneeslijke ziekte onder de leden hebt? Laat je het leven maar over je heen komen zolang je er nog bent? Ga je de dingen doen die je zo graag nog wilde doen? Neem je andere maatregelen?

Mara is de tweeënveertigjarige vrouw die voor deze vreselijke beslissing komt te staan. Ze is een succesvolle advocaat, een werkezel die alles perfect in orde wil hebben, getrouwd met Tom, dermatoloog. Samen hebben ze een meisje geadopteerd uit India, zoals Mara ook zelf geadopteerd is. Lakshmi is vijf jaar.

Haar leven staat op zijn kop als de diagnose gesteld wordt: ze heeft de ziekte van Huntington, een ziekte die haar langzaam de controle over haar lichaam zal doen verliezen.Tom zal haar onvoorwaardelijk steunen, net als haar ouders en de twee  vrouwen met wie ze al zo lang bevriend is. Daar is ze zeker van.

‘Dertigduizend mensen in de Verenigde Staten hebben de ziekte van Huntington. Een veel groter aantal mensen hebben te maken met de Ziekte van Huntington. Jij hebt dan misschien het gen, maar het betekent nog niet dat je die verdomde ziekte helemaal kunt opeisen. Zeker, de ziekte zit in jouw lichaam. Maar hij zit ook in dit gezin. En jij bent een van de drie mensen waaruit dit gezin bestaat. Een van de twee die dit echtpaar vormen. En ja, jij bent degene met de ziekte van Huntington en ik zal nooit beweren dat ik weet hoe het voelt om degene te zijn die de ziekte heeft. Maar ik ben degene die getrouwd is met een vrouw met de ziekte van Huntington. En dat kleine meisje is de dóchter van de vrouw met de ziekte van Huntington. En wij houden van die vrouw. Meer dan van wie dan ook.’

Maar als ze zonder dat Tom het weet een verpleeghuis bezoekt, staat haar besluit vast: zo gauw ze een symptoom gaat vertonen dat het begin van het einde aankondigt, zal ze ‘op haar eerstvolgende verjaardag het doek laten vallen.’ Het geeft haar vijf dagen.

Scott heeft ook nog maar vijf dagen. Dan zal Curtis, de pleegzoon die het afgelopen jaar bij hem en zijn  vrouw Laurie woonde, terug moeten geven aan zijn verslaafde moeder die zojuist de gevangenis heeft verlaten. Laurie is zwanger van hun eerste kind, zij droomt van een eigen knus gezinnetje, en als ze eerlijk is vindt ze dat Curtis, een drukke, bewerkelijke zevenjarige daar niet bij hoort. En dan komt Curtis’ moeder te overlijden.

Scott en Mara zitten allebei op een internetforum voor ouders ‘Not Your Fathers’s Family’, en zijn ook buiten het forum om goed bevriend geraakt, zij het nog steeds anoniem. Maar waar Scott zijn problemen deelt, doet Mara dat niet. Met niemand praat zij er over, te bang dat iemand haar zal weerhouden. Maar misschien is zijzelf wel degene die besluit te blijven tot de ziekte haar doodt. In de vijf dagen die ze nog heeft bekruipen haar twijfels. Haar gevoelens en haar verstand slingeren haar heen en weer. Ze kan dit Tom niet aandoen! En haar ouders. Maar als ze geen controle meer heeft over haar blaas, als mensen denken dat ze dronken is, weet ze weer wat ze gaat doen.

Twee mensen die onmogelijke keuzes moeten maken, twee mensen wier leven op zijn kop staat, maar die moeten proberen hun leven zo normaal mogelijk te leiden vanwege hun geliefden.

Julie Lawson Timmer zet Mara en Scot tegenover elkaar: de vrouw en de man die beiden te maken krijgen met een afscheid dat hun eigen leven en dat van anderen zal ontwrichten.
Het is een integer geschreven verhaal, dat diep ingaat op de emoties van deze mensen, en dat laat zien hoe zij wikken en wegen, proberen het beste te doen, en daarbij geconfronteerd worden met het feit dat wat goed is voor de een dat niet hoeft te zijn voor de ander. Hebben zij wel het recht om egoïstisch te zijn en hun eigen keuze te maken?
En dan komt die vijfde dag...

ISBN 9789032514754 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij De Fontein | oktober 2015
Vertaald uit het Engels door Willemien Werkman

© Marjo, 04 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: