Julia Franck
De nieuwe kok
Het hotel is nu van haar. Ze heeft het van haar moeder geërfd. Nou ja, eigenlijk klopt dat niet helemaal maar ze is de enige die er het fijne van weet. Samen met Berta, die min of meer bij de inboedel van het hotel hoort, zorgt ze voor keurig schoongemaakte kamers en een net, zij het kleurloos, hotel. Berta mag haar niet, dat is duidelijk. Moet ze haar moeder dankbaar zijn voor het hotel? Iets anders kent ze niet. Ze heeft haar hele leven, in de schaduw van haar moeder, in het hotel gewoond. De wereld eindigt voor haar bij de winkels waar ze boodschappen doet. Ze is een grijze muis die nooit enige vorm van liefde heeft gekend.
In de loop der jaren zijn de vaste gasten van het hotel in oude mensen veranderd. Vooral madame Piper is al behoorlijk op leeftijd. Ze bezoekt het hotel met grote regelmaat om in nostalgische mijmeringen over de voormalige hoteleigenaresse, een goede vriendin, weg te zinken. Tegen de dochter van haar overleden vriendin verzucht ze vaak dat het jammer is dat ze niet wat meer op haar moeder lijkt. Kan ze niet eens een jurkje aandoen? Mevrouw Piper ruikt vaak naar urine en zweet en ze vindt het heel normaal dat ze door de jonge hoteleigenaresse gewassen en aangekleed wordt. Dat de eigenaresse dat zelf helemaal niet normaal vindt, interesseert niemand.
Aan dichter Anton Jonas heeft de hoteleigenaresse een grondige hekel. Toen ze nog maar een klein meisje was, heeft hij haar vreselijk gekwetst. Hooghartig kraakte hij een door haar geschreven gedichtje af waardoor haar zelfvertrouwen een flinke knauw opliep. Het ergste was misschien nog wel dat haar moeder hem bijviel.
Soms lijkt het wel of de nieuwe kok haar opmerkt. Hij komt uit Cuba en steeds vaker droomt ze over dat land. Hoe zou het zijn om in Cuba te wonen? Hoe zou het zijn om het hotel achter te laten? De nieuwe kok is wat bazig. Hij overhandigt haar steeds vaker uitgebreide boodschappenlijstjes. Dat ze geen tijd heeft om boodschappen te doen, lijkt hij niet te horen. De nieuwe kok heeft grootse plannen met het hotel. Dat het hotel al een eigenaar heeft, lijkt hem niet te deren. Hij zendt tegenstrijdige signalen uit. Wil hij nu wel of niet het bed met haar delen?
En dan deelt een nieuwe gast haar mee dat ze hem de verkeerde kamersleutel heeft gegeven. De kamer die hem toegewezen is, is nog niet schoongemaakt en bovendien ligt er een dode man in. Er is een gast overleden. Een jonge knul nog. Plichtgetrouw belt ze de politie. De kamer wordt verzegeld en dan vertrekken de politiemensen halsoverkop naar een spoedklus. Het lijk blijft liggen. Eigenlijk zou ze stampij moeten maken en ervoor moeten zorgen dat het lichaam weggehaald wordt maar ze heeft er de puf niet voor. In haar hoofd rijpt een plan, een plan om zich voorgoed van het hotel te ontdoen. Misschien verhuist ze wel naar Cuba.
De Duitse schrijfster Julia Franck brak door met het boek De middagvrouw. Onlangs is ook haar debuutroman De nieuwe kok naar het Nederlands vertaald. In deze roman komt het schrijftalent van Franck al duidelijk naar voren. In 142 pagina’s worden zes dagen uit het leven van de hoofdpersoon beschreven. Het is al meteen duidelijk dat het gaat om een vrouw die nooit liefde heeft gekend. Een vrouw die door haar moeder emotioneel verwaarloosd is. Een beschadigde vrouw met een niet al te best karakter. Het spreekwoord “Stille wateren hebben diepe gronden” is volledig op haar van toepassing. Achter haar zwijgzaamheid en onopvallendheid gaat een duistere persoonlijkheid schuil.
Lukt het de hoofdpersoon om eindelijk van de vrijheid te proeven? Je gunt het haar maar haar plan van aanpak zal desastreus voor de hotelgasten zijn. De kleurloze hoofdpersoon, de mistroostige sfeer en de onsympathieke gasten zorgen vreemd genoeg voor een kleurrijk geheel. De nieuwe kok is intrigerend.
ISBN 9789028426269 | Paperback | 142 pagina's | Wereldbibliotheek | augustus 2015
Vertaald door Goverdien Hauth-Grubben
© Annemarie, 22 augustus 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
