Juan Marsé

Toon alleen recensies op Leestafel van Juan Marsé in de categorie:
Juan Marsé op internet:

  Categorie: Recensies Volwassenen

De laatste middagen met Teresa De laatste middagen met Teresa


Het is 1956, de Europese oorlog voorbij; Franco zit stevig in het zadel,  al zijn er soms protesten tegen zijn bewind uit de linkse hoek.
Manolo Reyes, ook ‘de Murciaan’ genoemd, of ‘Piechemapart’ (die naam zou hem gegeven zijn omdat hij niet met lokale meisjes wil omgaan) is een jongen uit de achterbuurt van Barcelona. Met zijn familie is hij vanuit het Zuiden naar de stad getrokken om een beter bestaan op te bouwen. Manolo is een handige jongen, een klein crimineeltje, die de kost verdient door motoren te stelen, voor een heler. Het is niet genoeg natuurlijk. Als het hem nu eens zou lukken zich via de liefde in de hogere kringen binnen te werken!
Rondzwervend door de chique wijken grijpt hij zijn kans als er ergens een feest gaande is. Brutaal stapt hij naar binnen, en voor men hem doorheeft, heeft hij al een meisje versierd.

Maar zij komt de gemaakte afspraak niet na; de kans is al weer verkeken. Tot hij haar op een dag  tegenkomt, en hoewel hij dan ook ontdekt dat zij ‘slechts’ het dienstmeisje is, blijft hij toch met haar omgaan. Zo komt hij tenminste af en toe dat andere meisje tegen, haar bazin, Teresa. Als Maruja ongelukkig ten val komt en in het ziekenhuis belandt, ontstaat er boven haar hoofd een geheime  romance tussen Manolo en Teresa.
Teresa heeft linkse vrienden, zij wil graag arbeiders als gelijken zien. Zij denkt dat Manolo een linkse voorvechter is. Maar natuurlijk is hun afkomst te verschillend, is er een kloof tussen hun beider familie, vrienden en kennissen. En bovenal zal de zomer onthullen dat ze geen van beiden zijn wat de ander dacht. Dat ze zelfs nauwelijks een idee hebben van wat er in die andere wereld speelt. En dus ook dat hun droom, te zijn wat de ander is, een valse droom is.

Je hebt als lezer enig doorzettingsvermogen nodig. Marsé die zichzelf trouwens een leuk klein rolletje in het verhaal geeft als ’de notoire billenknijper’, blijkt van een wollig taalgebruik te houden. Er zijn lange beschrijvingen van omgeving, van situaties en van personen, vooral in het eerste deel van het verhaal. Hij zou geen Spanjaard zijn als er ook niet een bepaalde sensualiteit heerste, maar zijn lyriek overheerst.
Het is een boek voor de lezer die geniet van lange zinnen met veel bijvoeglijke naamwoorden, van de uitleg in gezwollen terminologie.

‘De macht die ze uitoefenen is net zo dubbelzinnig van aard als onze situatie: van hen kun je alleen zeggen dat ze andere ideeën hebben. Hun eerste, jeugdige, universitaire onrustgevoelens hadden iets van de eenzame zonde. Op onze universiteit, waar het fenomeen niet bestond dat door Luis Trias de Giralt met een minder retorische hoogstandje dan je van hem zou verwachten, werd aangeduid met de term ‘de democratische copulatie’, kwam het politiek bewustzijn helaas voort uit een gelukzalige erectie en eenzaam, ideologisch handwerk’.


Gooi maar in mijn pet, denkt deze lezer dan.
Ik kan zelfs niet aangeven of het boek beter geweest was als er flink gesnoeid was bij dit soort zinnen en passages. Wat er dan overblijft is immers niet meer dan een verhaal over een onmogelijke liefde, zonder interessante achtergrond, of inspirerende ideeën.
Zonder schrappen is het een boek voor de liefhebber. Die is er vast wel.


ISBN 9789056723590 | Hardcover | 400 pagina's | Uitgeverij Signatuur | november 2011
Vertaald uit het Spaans door Mariolein Sabarta Belacortu

© Marjo, 17 februari 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: