Jojo Moyes
Categorie: Recensies Volwassenen
Een leven na jou
Ze heeft nu een appartementje in Londen, betaald met het geld dat ze van hem kreeg, maar verder moet ze voor haar eigen boterham zorgen. Ze werkt op de luchthaven in een Ierse pub. Niet haar droombaan, maar ze heeft ook geen echte opleiding waar ze iets mee kan. Haar ouders, vooral haar moeder, en haar zus, pushen haar om toch iets van haar leven te maken, maar Lou vindt het voorlopig wel best zo. Tot ze op een dag van het dak valt.
Een ambulance is er heel snel, en ze herstelt van al haar verwondingen. Menigeen denkt dat ze het voorbeeld van Will wilde volgen. Ze weet zeker dat het zo niet zat, maar wat is er dan wel gebeurd? Heeft ze echt een stem gehoord? Noodgedwongen moet ze naar haar ouders gedurende het herstelproces, waar ze besluit naar een rouwverwerkingsgroep te gaan, waar ze lotgenoten treft. Via een van hen ontmoet ze een leuke man en voor ze het weet is ze opnieuw verwikkeld in een relatie. Maar dat kan niet, vindt ze.
Echt rustig wordt haar leventje niet. Behalve de verwikkelingen met deze nieuwe man, verloopt het op haar werk ook niet echt lekker. En als er onverwacht iemand voor de deur staat die een connectie met het verleden blijkt te zijn, veroorzaakt dat vele moeilijkheden. Maar deze nieuwe persoon brengt ook mooie momenten.
Gezien al deze nieuwe verwikkelingen eindigt dit boek met een totale omslag vergeleken met het begin.
Jojo Moyes is een schrijfster die de lezer goed in een verhaal weet te trekken. Als je eenmaal begonnen bent, wil je het boek in één keer uitlezen. Het is een roman, maar een met diverse thema’s. Rouwverwerking is het belangrijkste thema. Daarnaast is de al of niet bestaande band met familie een goede tweede.
‘Voor jou’ is het boek dat vooraf ging aan dit verhaal, en hoewel dat natuurlijk ook een prachtig boek is, blijkt het geen probleem als je dat verhaal niet kent. Het wordt in dit boek niet nog eens verteld, maar de aanwijzingen zijn genoeg om het verhaal te kunnen volgen.
Het is een meeslepend feelgood verhaal, romantisch en ontroerend. Een verhaal dat smaakt naar meer, maar ik heb geen idee of dat er ook komt. In ieder geval komt er wel een verfilming van het eerste boek, dus wie weet.
Jojo Moyes (1969) studeerde journalistiek aan Bedford New College. Na een jaar als verslaggever te hebben gewerkt in Hongkong, ging ze terug naar Engeland, waar ze sindsdien werkt voor The Independent. Met Verboden vruchten en De laatste liefdesbrief won ze de Romantic Novel of the Year Award.
ISBN 9789026139550 | Paperback | 342 pagina's | Uitgeverij De Fontein | februari 2016
Vertaald uit het Engels door Anna Livestro
© Marjo, 31 juli 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Portret van een vrouw
Het leven is al niet gemakkelijk - de overheersers eisen alles wat eetbaar is op - maar als Duitsers hun intrek nemen in het hotel moet over ieder woord worden nagedacht en moet iedere stap met omzichtigheid genomen worden. Toch is de commandant geen onaardige man. Hij ziet alles, blijkt al snel, maar doet soms alsof dat niet zo is. Hij lijkt verliefd te worden op Sophie, en misschien komt het daardoor dat hij gefascineerd is door het portret dat Édouard, die kunstschilder is, van haar maakte vóór de oorlog.
Sophie wil alles doen om haar echtgenoot terug te krijgen, de commandant wil het schilderij, en hun gedrag doet bij de dorpelingen het vermoeden rijzen dat Sophie Duitsgezind is.
Het is negentig jaar later als Liv in een soortgelijke situatie verkeert. Het is dan wel geen oorlog, maar ook zij moet haar grote liefde missen. Ze is een jonge weduwe, die in haar eentje woont in het huis dat door haar geliefde David ontworpen is. In dat huis is slechts één ding dat aan de muur hangt: een schilderij, dat David voor Liv gekocht heeft in Spanje.
In dezelfde stad is Paul McAfferty op zoek naar het schilderij dat geclaimd wordt door familie van de schilder. Het kunstwerk zou gestolen zijn als oorlogsbuit, en nu miljoenen waard zijn.
Als Paul en Liv elkaar ontmoeten wordt het portret van een vrouw natuurlijk ontdekt. En de prille liefde die tussen de twee leek te ontstaan komt zwaar onder druk te staan.
’Het meisje dat je achterliet’ heet het schilderij, waar alles om draait. Wat is er met haar gebeurd nadat Edouard zijn geliefde achterliet in Péronne?
En wat is er gebeurd met Sophie?
Met op de achtergrond een vrijwel onbekend gebleven stukje geschiedenis lezen we het verhaal van een liefde. Van drie liefdes eigenlijk, maar slechts van eentje weten we nog niet hoe die af zal lopen.
Het onbekende stukje geschiedenis is het feit dat ook al tijdens de Eerste Wereldoorlog Duitsers gevangenen afvoerden naar kampen in Duitsland. Ströhen is er een van. Het is het kamp waar Édouard terecht gekomen is. Niet alleen was er een grote afdeling voor gevangen genomen officiers, ook was er een deel gereserveerd voor vrouwen en kinderen van allerlei nationaliteiten.
Maar vooral is het een roman over de kracht van vrouwen, die pal staan voor de liefde van hun leven. Tegen de geest van hun tijd in blijven ze overeind in hun overtuigingen.
Waarom Péronne steeds St-Péronne genoemd wordt, weet ik niet. Ik kan nergens terugvinden dat er ooit een ST (=saint) voor de naam stond. Maar dat doet er verder niet toe. Het is een meesterlijke roman, die de lezer meesleept in de werveling van levensechte belevenissen. Sophie en Liv zijn vrouwen die je in je hart sluit.
De Engelse schrijfster Jojo Moyes (1969) ontving voor eerder werk twee maal de Romantic Novel of the Year Award.
ISBN 9789026137587 | Paperback | 432 pagina's | Uitgeverij De Fontein | september 2015
Vertaald uit het Engels door Anne Livestro
© Marjo, 02 februari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Zee van verlangen
Jojo Moyes heeft van de bootreis vanuit Sydney een fictief verslag gemaakt. Haar eigen oma heeft de reis gemaakt, en ze heeft nog meer onderzoek gedaan, zodat de feiten kloppen. Ook Moyes heeft er vier personages 'uitgepikt', vier heel verschillende jongedames, met een andere achtergrond, een ander karakter en andere verwachtingen.
Margaret is een vrolijk meid, opgegroeid op een boerderij tussen alleen maar mannen. Zij is zwanger en heeft het er maar zwaar mee. Avice is een arrogant, rijk meisje, dat vindt dat zij stukken beter is dan de anderen. Ook zij heeft het zwaar, maar dan omdat ze haar gezelschap afkeurt. Vooral de veel jongere Jean, zestien, die nogal een losbol is, maar ook reuze naïef. En dan is er Frances, een verpleegster, die erg stug en afstandelijk overkomt.
Natuurlijk zullen ze allemaal zichzelf tegenkomen. Natuurlijk zijn er verwikkelingen met de mannen aan boord. Kapitein Highland, die zo zijn eigen problemen heeft, probeert strikt de regels te handhaven, en de mannen en vrouwen gescheiden te houden, maar dat gaat niet lukken op dit schip, waar men zes weken lang op elkaar aangewezen is.
Het is een heel onderhoudend boek, Moyes heeft al eerder bewezen dat ze goed kan vertellen, en ook met dit boek heeft ze weer een geslaagde roman afgeleverd.
ISBN 9032510533 | Paperback | 429 pagina's | Uitgeverij De Kern | juni 2006
Originele titel The ship of brides vertaald door Saskia Tijsma
© Marjo, 27 september 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Nachtmuziek
Een plek waar we aten en speelden en ruziemaakten en sliepen, vier muren waartussen we ons gewoon met het leven bezighielden.
Ik stond er nooit bij stil."
Wie er aan het woord is, is niet helemaal duidelijk. Ik gok op Kitty, maar ook Isabel, haar moeder, of Thierry, haar jongere broer komen in aanmerking. Zij vormen met z'n drieën het gezin dat na de dood van Laurent berooid achterblijft. Hun zekerheid, hun veiligheid en hun ruime manier van leven is voorgoed voorbij.
Isabel is violiste, en heeft zich nooit met het huishouden of de administratie beziggehouden. Dochter Kitty, hoewel pas vijftien, is veel praktischer ingesteld. Thierry heeft na zijn vaders dood geen woord meer gezegd. Het enige dat een uitweg biedt is dat Isabel haar dierbare viool die een bedrag van zes cijfers waard is, verkoopt, maar ze kan het niet over haar hart verkrijgen. Dan ontdekt Kitty dat ze een huis hebben geërfd. Een huis in Norfolk...
Als ze daar heen gaan, komen ze in een kleine dorpsgemeenschap terecht, waar de plaatselijke kruidenier de spil vormt, en waar iedereen iedereen kent. Maar het huis, dat Het Spaanse Huis genoemd wordt, valt vies tegen, na jaren alleen bewoond te zijn geweest door een ziekelijke oude man staat het nu op instorten. Die man werd verzorgd door de buren, die in de veronderstelling verkeerden dat het huis van hen zou zijn als de oude man dood was. Is het dan niet vreemd dat Matt, de handige buurman, zich aanbiedt als klusser? Maar wat het dorp weet, weet Isabel niet: dat Matt met zijn vrouw Laura, ondanks Isabel en haar gezin, nog steeds uit zijn op het huis dat ze in hun dromen al helemaal verbouwd en opnieuw ingericht hebben.
Isabel zet haar mooie muzikanthanden op het spel om het huis bewoonbaar te maken, om haar en haar kinderen, die het - ondanks hun aanvankelijke weerzin - steeds beter naar hun zin krijgen, een goed tehuis te kunnen bieden. Maar Thierry praat nog steeds niet, en Matt speelt zijn gemene spelletje. En dit is nog niet alles: een projectontwikkelaar ziet de plek waar het huis staat als de redding van zijn carrière...
Dit is een roman om mee in een hoekje te kruipen en je niet meer te laten horen of zien. Een heerlijk verhaal vol verwikkelingen en romantiek dat je rustig uit wil lezen! Jojo Moyes, rasverteller die ze is, schreef een pracht van een roman over dromen en verwachtingen, over wraak en gemeenschapszin, over liefde en haat.
ISBN 9789032511371 | Paperback | 367 pagina's | Uitgeverij De Kern | november 2008
'Night music' vertaald door Annemarie Verbeeck
© Marjo, 27 september 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Walvisbaai
Ergens in Australië ligt Silver Bay, een klein kustplaatsje, dat nog niet ontdekt is door het grote toerisme. Maar in Londen zit een projectontwikkelaar die daar wel verandering in wil brengen. Mike Dormer, verloofd met de dochter van de eigenaar van dat planbureau, en zeer ambitieus gaat naar Australië, om de toestand en de omgeving te verkennen.
Hij vindt onderdak in het enige hotel dat er is, waarvan een vleugel ooit afgebrand is, en nooit opgebouwd. De eigenaresse is Kathleen, die de vreemde gast - want niet bepaald als toerist gekleed - warm onthaalt. Zo goed gaan de zaken niet, en ze kan hem een behoorlijke prijs rekenen. Maar ze weet niet dat ze de duivel in huis haalt: het leven zal drastisch veranderen als het luxe bouwplan gerealiseerd zal worden.
De baai wordt bezocht door dolfijnen en walvissen, en de 'walvisjagers', de mensen die tegen betaling toeristen meenemen om de mooie dieren te bekijken, zullen niet blij zijn met het watersportcentrum dat bij de plannen hoort.
Maar voordat de bevolking door heeft wat er aan de hand is, voor ze weten dat Mike onder valse voorwendsels in hun midden is, is Mike helemaal veranderd. Hij is betrokken geraakt bij het leven van zijn gastvrouw, en diens nicht Liza en dochter Hannah doen hem meer dan hij wil. Hij is bereid om de plannen te wijzigen, een andere plek te zoeken. Maar dan duikt zijn verloofde op, in piekfijne kleren en op hoge hakken staat ze ineens voor hun neus. En haar vader wil niets van plannenwijzigingen horen, hij ruikt geld...
Een liefdesverhaal, tegen de achtergrond van de macht van het geld en de strijd om de natuur.
Het verhaal wordt in stukjes en beetjes verteld, vanuit wisselend perspectief: in ieder hoofdstuk zijn andere hoofdpersonen aan het woord. Moyes verdeelt ook de informatie over dolfijnen, walvisjacht en wat we nog meer moeten weten gelijkmatig over de hoofdstukken, en de manier waarop ze de puzzelstukjes langzaam op hun plaats laat vallen, maakt dat de lezer het boek niet zo makkelijk weg kan leggen.
Op de voorflap staat dat het een heerlijk boek is voor onder de palmbomen???
Vreemde opmerking... maar een heerlijk boek is het wel!
ISBN 9789032503970 | Paperback | 416 pagina's | Uitgeverij De Kern | september 2007
Oorspr. titel Silver Bay Vertaald door Milly Clifford
© Marjo, november 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer: