Brieven van Skye
Jessica Brockmole

Op 5 maart 1912 stuurt David Graham, Davey, een Amerikaanse student uit Urbania Illinois, een brief naar dichteres Elspeth Dunn om zijn bewondering uit te spreken voor haar bundel 'Vanuit het arendsnest'. Het is een beetje jolige, uitdagende brief en Elspeth is aangenaam verrast, haar eerste fanmail! Ze schrijft een vriendelijk, humoristisch briefje terug en al gauw ontstaat er een bloeiende en boeiende correspondentie tussen de twee.


Elspeth woont met haar man Iain in Peinchorran, een piepklein plaatsje op het Schotse Isle of Skye. Ze is nog nooit van het eiland af geweest vanwege, zoals ze eerlijk bekent aan Davey, een enorme angst voor water. Ze durft de boot niet op.
De brieven naar elkaar worden steeds intiemer en openhartiger. Ze schrijven elkaar alles, niets blijft geheim. Elspeth beseft dat ze met Davey meer bespreekt dan ze ooit met haar man Iain gedaan heeft.
Uiteindelijk komt het hoge woord eruit. Davey bekent dat hij hopeloos verliefd is geworden op Elspeth. Zijn bekentenis komt echter op een heel ongelukkig moment. In Europa is de Eerste Wereldoorlog uitgebroken. Iain heeft zijn spullen gepakt en is zonder een woord te zeggen naar het front vertrokken...
Elspeth voelt zich verscheurt, ze is ongerust om Iain, geeft veel om hem, maar ook zij kan er niet meer onderuit. Ze voelt meer voor Davey dan een getrouwde vrouw mag voelen. Maar het is een papieren liefde. Het water tussen hen is te diep, de afstand onoverkomelijk én het is oorlog.
Toch blijven de brieven over en weer gaan...


De correspondentie tussen David en Elspeth wordt onderbroken door andere brieven, ditmaal geschreven in 1940. Brieven van en naar Margaret, de dochter van Elspeth. De Tweede Wereldoorlog is net uitgebroken en Margaret schrijft aan haar vriend Paul die piloot is bij de RAF. Ze hebben zich pas verloofd, waar Elspeth grote bezwaren tegen had. Niet omdat ze Paul niet aardig vindt maar in oorlogstijd moet je zulke grote beslissingen niet nemen, is haar mening, en zij kan het weten...
Inmiddels is Elspeth verdwenen en Margaret weet niet waar ze haar zoeken moet. Paul moedigt haar in zijn brieven aan om door te blijven zoeken en Margaret doet hem verslag van haar vorderingen.


Dankzij deze constructie wordt wat er in 1912 verder gebeurd is langzamerhand uit de doeken gedaan. Margaret komt, door haar speurtocht naar Elspeth, in contact met mensen die haar dingen vertellen waar haar moeder nooit over wilde praten. Wij als lezer weten wél waar Elspeth is maar ook voor de lezer blijft het raadselachtig, wat is ze in hemelsnaam aan het doen? Waarom zit ze uitgerekend dáár?


Het hele verhaal leest als een spannend boek, waarbij de ontknoping tergend langzaam uit de doeken gedaan wordt. Je kunt nauwelijks stoppen met lezen want je wordt meegesleurd, steeds verder het verhaal in. Je wil weten hoe het zit, hoe het verder gaat met Davey en Iain en Elspeth.
Het boek ademt dezelfde sfeer uit als 84 Charing Cross Road, waarin een Amerikaanse schrijfster correspondeert met een boekhandelaar uit Londen. Net als in dat boek pakt dit verhaal  je ook vanaf de eerste bladzijde beet en houdt het je vast tot het ontroerende einde. Er drupten zelfs enkele tranen en er moest een paar keer flink geslikt worden, iets wat me zelden meer gebeurt bij een boek.
Het is puur genieten. Wat een heerlijk, romantisch, meeslepend verhaal!

ISBN 9789000322534 | Hardcover | 270 pagina's | Van Holkema & Warendorf | juli 2013

© Dettie, 28 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Brieven van Skye
Jessica Brockmole

‘Als je eens wist hoe zwaar het me te moede werd toen ik je briefje op tafel las, tussen de kruimels op het lege bord. Als je eens wist hoe het voelt om heel even achter iemand aan te gaan, hoe  de wereld ophoudt met draaien, voor een ogenblik, als je hem in je armen houdt, en dan weer zo snel verdergaat dat je duizelig op de grond valt. Als je eens wist dat elk hallo meer pijn doet dan honderden keren tot ziens. Als je eens wist.
Maar dat weet je niet. Ik heb het je nooit verteld.’

Dit is meen ik de enige brief in het boek dat louter uit brieven bestaat, die niet alleen niet verzonden wordt, maar ook niet gelezen. Elspeth schrijft aan haar dochter Margaret. Dat gebeurt in 1940, maar we beginnen met een andere briefwisseling. Met fanmail van een jonge man aan een voor hem onbekende vrouw.
De Amerikaanse man uit Urbana in Illinois David Graham, schrijft naar de uitgever van een gedichtenbundel, om de schrijfster ervan te laten weten dat hij er zoveel troost uit geput heeft tijdens een ziekenhuisopname. Hij hoopt maar dat de uitgever de brief doorstuurt.
Die doet dat keurig en zo ontvangt Elspeth Dunn op het eiland Skye de eerste brief, de eerste van een lange rits. Tot in 1917 wisselen ze brieven, elkaar al snel niet meer aansprekend als ‘geachte mevrouw’, en ‘geachte meneer’.  Het klikt tussen deze twee mensen, Elspeth ontdekt zelfs dat ze beter met David kan ‘praten’ dan met haar echtgenoot Iain. Ze delen hun dromen, en diepste gevoelens.
Maar het is slechts papier, en het ziet er niet naar uit dat de twee elkaar ooit in levende lijve zullen ontmoeten, te meer daar Elspeth een onoverkomelijke angst heeft om zelfs maar naar het Schotse vasteland te gaan. En dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. De mannen uit Europa nemen dienst, ook Iain vertrekt. En laat niets meer van zich horen. David zou helemaal niet hoeven gaan vechten, Amerika doet nog niet mee. Maar als er een schip door de Duitsers getorpedeerd wordt en daarbij vele Amerikaanse burgers omkomen, voelen vele Amerikaanse jonge mannen zich toch geroepen. Ook David. Het is dé kans, en de liefde blijkt groot genoeg: Elspeth reist naar Edinburgh, naar Londen en zelfs naar Parijs. Maar dan stoppen Davids brieven. Is hij gesneuveld?
Wat er werkelijk gebeurd is waardoor Elspeth zich terugtrekt in Edinburgh waar ze een dochter krijgt, komt naar buiten in de tweede briefwisseling, die de eerste af en toe onderbreekt.

Ook Margaret krijgt te maken met oorlog. In 1940 neemt haar vriend Paul dienst. In zijn brieven moedigt hij haar aan te onderzoeken waarom haar moeder verdwenen is, wat de betekenis is van die brief, geadresseerd aan Sue. Margaret las de brief voor haar moeder die uit haar handen trok.
Wie is Sue? Het is oorlog, waar hangt haar moeder in vredesnaam uit? En waarom wil oom Finlay niets vertellen? Wat is er met de mannen in Elspeths leven gebeurd?
Het is een ‘gewone’ roman, het verhaal van een liefde, die niet zonder hindernissen verloopt. Maar deze vorm: briefwisselingen uit verschillende roerige tijden maken het een bijzondere roman.
Dat alle schrijvers eenzelfde manier van schrijven hebben stoort niet, wel dat Margaret ineens blijkt te weten wat het beroep van David was, terwijl daar nog helemaal niet over gesproken is. Maar ha, misschien is dat gewoon verteld en dit boek bestaat alleen uit geschreven teksten.
Mooi is hoe de toon van de brieven tussen David en Elspeth steeds intiemer en hartstochtelijk wordt.
Na dit geslaagde debuut zullen er vast nog meer mooie verhalen te verwachten zijn van Jessica Brockmole.

ISBN 9789000322534 | Hardcover | 272 pagina's | Van Holkema & Warendorf | juli 2013
Vertaald uit het Engels door Danielle Stensen

© Marjo, 24 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: