Jeroen van Baaren
Vijf wraken
Daar zit hij dan: volop vrije tijd, veel geld, maar erg ongelukkig. En dan slaat hij door: hij maakt zichzelf wijs dat zijn dochter, het kind waar hij dol op is, niet zijn eigen dochter is, maar een product van overspel. Hij maakt ook aanstalten om uit te zoeken in hoeverre dat waar is. Maar als puntje bij paaltje komt, is hij te laf om door te zetten.
Intussen bedenkt hij een manier om zijn geld op te maken: hij gaat vijf wraken verzinnen, voor vijf mensen die niet eens zozeer hem zelf geraakt hebben, maar die hij 'gewoon' vreselijke rotzakken vindt. Bij de eerste is het resultaat anders dan verwacht, en ook bij de tweede heeft het een andere uitwerking.
Dan slaat hij compleet door, en dat doet de schrijver op dat moment ook: ik heb geen flauw idee meer in hoeverre ik het verhaal nog letterlijk moet nemen. Wat is bedoeld als waarheid, wat is niet meer dan een ziekelijke fantasie?
Het verhaal wordt een chaos, die in het begin nog wel aardig want surrealistisch is, maar al gauw kun je er geen touw meer aan vastknopen. In het voorwoord bevindt de schrijver zich in een soort ziekenhuis: hij draagt een jurk, er ligt een kankerpatiënt naast hem en zijn ex komt met de kinderen op bezoek. Het is niet duidelijk wat voor soort instelling het is, maar het kan haast niet anders dan een psychiatrische inrichting zijn. Ik denk dat het boek het verhaal vertelt van een man die als hij de enige van wie hij houdt, zijn vrouw, zijn steunpilaar, verliest, compleet van het pad af raakt.
Maar ik weet het niet zeker. Als het boek uit is weet ik niet wat ik gelezen heb.
ISBN 9029565683 | Paperback | 230 pagina's | De Arbeiderspers | 2007
© Marjo, juni 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Vijf wraken
Daarna ga je nadenken, wanneer is je dochter geboren... was dat niet 9 maanden na... De twijfel slaat toe. Is het eigenlijk wel je dochter? Wat doe je dan? Je laat een DNA test doen.
Het bovenstaande gaat over de hoofdpersoon van het boek, een televisieproducent die zijn bedrijf verkocht heeft. De scheiding valt hem zwaar, aan de ene kant is hij razend op zijn ex-vrouw en aan de andere kant is zij nog steeds zijn grote liefde. Die woede moet ergens heen maar zij is wel de moeder van zijn kinderen... in ieder geval van de tweeling, van zijn dochter is hij niet zeker. Hij reageert zijn woede af door vijf procent van de opbrengst van de verkoop te besteden aan wraakneming op de vijf mensen waar hij een bloedhekel aan heeft.
Zijn nieuwe vriendin Ragma helpt hem met de uitvoering van zijn plannen, hoewel ze soms niet eens lijkt te zijn met hem .
Ondertussen blijven zijn gedachten bij zijn vrouw en kinderen. Nadat de envelop met de uitslag van de DNA test binnen is gekomen besluit hij die niet te openen. Hij is gek op zijn dochter, wat als blijkt dat ze niet van hem is?
Hij laat zich steriliseren om niet nog eens zoiets te moeten doorstaan, Ragma weet van niets. Zijn wraakacties lopen anders dan hij bedacht had maar hij heeft nóg een idee. Samen met een vriend ontdekt hij hoe hij de tijd kan beïnvloeden. Hij kan de klokken manipuleren... Wat voor hem 'gewoon' een spannend spelletje is heeft rampzalige gevolgen...
Dit is in grote lijnen te strekking van het verhaal.
Feitelijk draait alles om de scheiding die de hoofdpersoon niet kan verwerken. Hij draait compleet door.
Het begin van het verhaal is soms vermakelijk, de plannen zijn bizar en hard. Het gedeelte over de aankoop van de oude kapperszaak vind ik persoonlijk een van de betere stukken. Dat is vrij hilarisch en ook een beetje ontroerend. Maar de schrijver gaat zo ver in het doordraaien van de ex-tvproducent dat je er zelf ook nauwelijks meer een touw aan vast kan knopen. Van Baaren probeerde kennelijk de staat van verwarring weer te geven maar gaat daarin te ver.
De producent zit ineens in de gevangenis en het is me pas na herhaalde keren lezen duidelijk geworden waarom hij daar zit. De gesprekken die de ex- producent daar voert, springen van de hak op de tak, de gesprekspartners wisselen in hoog tempo en je moet heel erg je hoofd erbij houden en delen herlezen, wil je weten met wie hij nu eigenlijk in gesprek is. Op het laatst ben je echter helemaal de draad kwijt. Ik zou niet kunnen vertellen wat er werkelijk staat.
Zijn medegevangene Paolo vond ik persoonlijk een van de beste personages van het boek. Maar ja, die was ook kort, krachtig, kernachtig in zijn uitspraken en daden...
Een boek dat redelijk goed begint maar daarna zo warrig wordt dat je de neiging hebt het boek weg te leggen en niet meer op te pakken. Ik heb het met veel moeite uitgelezen. Toch jammer.
ISBN 9789029565684 | Paperback | 230 pagina's | De Arbeiderspers | 2007
© Dettie, juli 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer: