Jeroen Brouwers
Geheime kamers
Sinds de geboorte van hun mongoloïde dochter Hanneke heeft Paula Jelmer verboden haar nog aan te raken. Ze wonen samen, maar leven niet samen. Hij denkt vaag aan een dissertatie en komt haast nooit de deur uit. Tot hij onverwacht een uitnodiging krijgt voor de inaugurale rede van zijn oude studiegenoot Nico Sibelijn, aangesteld tot professor in de archeologie.
Op de receptie ziet hij diens vrouw Daphne weer, die hij sinds zijn studietijd nooit is vergeten. Jelmer beseft dat hij niet voor Nico, maar voor Daphne is gekomen. Ze schrijven elkaar steeds intiemere brieven, gevolgd door stiekeme telefoontjes.Tot een echte verhouding komt het echter nooit. Daphne probeert Jelmer ervan te overtuigen dat angst niet bestaat. Je kunt ze immers, zo zegt ze, niet vastpakken, op een boterham smeren, op tafel zetten of aan de muur hangen.
Ze bedriegt al 25 jaar lang haar man met haar eerste liefde, maar: "wat niet bekend is, bestaat niet". En haar man komt niets tekort, zegt ze, zich veilig wanend.
Maar ze rekent buiten de nieuwsgierige roddelbladjournalist, die naar aanleiding van een verkeerd beoordeelde situatie de niet bestaande relatie met Jelmer openbaar maakt. Wat verkeerd is 'gezien', bestaat en heeft gevolgen.
Overspel en bedrog is allemaal niet zo simpel als het lijkt, zegt Brouwers. Nu denk ik dat Brouwers nog veel meer zegt, maar dat haal ik er allemaal niet uit. Veel van de symboliek zie ik niet. De vraag is of dat Brouwers zou storen? Het betekent tenslotte dat het boek meerdere keren gelezen kan worden en dat als je immers de afloop al kent, misschien meer gaat zien en begrijpen. Niets is toevallig bij Brouwers, ik weet het, maar om nu alles op een weegschaal te gaan leggen? Voor mij zou het afbreuk doen aan het leesplezier.
ISBN 9789045002033 | Paperback | 488 pagina's | Atlas Uitgeverij | november 2001
© Marjo, december 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
