De verzamelaar van verloren goed
Jeremy Page

1845. Vanaf het moment dat Eliot Saxby aan boord van de Amethyst stapt die hem naar een eilandje in de noordelijke Atlantische Oceaan zal brengen, belandt hij in een wonderlijke, beklemmende wereld.  Het zal een reis worden die hij nooit meer zal vergeten en verstrekkende gevolgen heeft voor zijn verdere leven.
Vijf jaar later, als Eliot Saxby zijn verhaal over deze reis weergeeft, schrijft hij "Ik heb me vaak afgevraagd of ik, indien ik had geweten wat er te gebeuren stond, de Amethyst op dat moment had verlaten." Tegelijkertijd weet hij dat hij, ondanks wat er allemaal voorgevallen is, de reis toch opnieuw zou maken...


Eliot had de opdracht te bewijzen dat de reuzenalk inderdaad is uitgestorven. Ze zijn volgens de kapitein vijf jaar geleden voor het laatst gezien, op St. Kilda. De laatste reuzenalk is daar gedood omdat men dacht dat het een zeeheks was. De kapitein is zeer geïnteresseerd in de reuzenalken, hij weet waar ze leefden en hoe tam en makkelijk te vangen ze waren. De vogels konden niet vliegen en waren geliefd vanwege hun vette lijf vol olie waardoor de enorme hoeveelheid reuzenalken snel in aantal slonken en op het punt van uitsterven belandden. Eliot weet op zijn beurt te vertellen dat musea hoge prijzen voor een vogel of een ei betaalden. De alken werden een voor een gedood en voor veel geld verkocht om opgezet te worden. De kapitein haalt tot ontsteltenis van de zeer bevlogen Eliot zijn schouders op "Het lijkt erop dat de Heer de pik heeft op die vogels van u" is zijn laconieke reactie.

Kapitein Kelvin Sykes en zijn eerste stuurman Quinlan French hebben de reis naar Arctica al velen malen gemaakt. Het zijn doorgewinterde zeelieden die moeilijk te doorgronden zijn. De kapitein heeft constant een onverstoorbaar goed humeur hoewel hij zeer scherp en medogenloos kan reageren op de soms bizarre situaties die zich voordoen. Quinlan French is ongrijpbaar, hij lijkt alles als een spel te zien en heeft constant een licht spottende houding die Eliot steeds opnieuw verwart.
Naast Eliot Saxby zijn er nog twee passagiers aan boord Edward Bletchley die wil gaan jagen op zeehonden en ijsberen en zijn nicht Clara die herstellende is van een ziekte.


De zoektocht naar de restanten van de reuzenalken is enerverend, belangwekkend, onvoorstelbaar boeiend én huiveringwekkend. Maar alles valt in het niet door de kennismaking met Clara, althans zo noemt ze zich. Eliot kent haar, maar dan onder de naam Celeste. En net als vroeger raakt hij opnieuw in haar ban.
Ondanks het verbijsterend mooie landschap, de bizarre slachting van walvissen en zeehonden, die de gevoelige Eliot diep raken. Ondanks de verpletterende ijslandschappen en het beklemmende gekraak van het schip als ze door het kruiende en knappende ijs vaart. Ondanks de prachtige verschijningen aan de hemel vanwege het noorderlicht, ondanks belangrijke ontdekkingen... zijn de gedachten van Eliot voornamelijk bij Clara, de mysterieuze vrouw. Wie is zij?


Het verhaal heeft dezelfde sfeer als de fenomenale roman Woman in white van Wilky Collins. Jeremy Page heeft met dit een boek eveneens een klassieker geschreven. Het lijkt alsof hij zelf de reis gemaakt heeft. De landschappen zijn prachtig beschreven, zowel die van de Engelse kust als de ijsmassa's in het hoge noorden, zelfs de kompasnaald die naar het binnenste van het schip wijst, wordt niet vergeten.
De bizarre neef van Clara is in zijn 'gekte' een fascinerend figuur maar dat zijn ook de kapitein met zijn niet te volgen gedachtegang en de afstandelijke Quinlan French. Natuurlijk is Eliot ook een zeer markant personage, hij zwalkt van onzekerheid naar vastberadenheid, van verbijstering om wat hij ziet naar gelatenheid. Hij blijft echter de bevlogen man, die gaat waarvoor hij staat, ondanks alles wat er tijdens de reis gebeurt.
Maar Clara is natuurlijk het meest boeiend. Jeremy Page heeft van haar een bijzondere creatie gemaakt, ze lijkt soms niet echt, alsof ze niet bestaat, doorzichtig is, maar dan handelt ze ineens weer heel doeltreffend en is ze een zeer aanwezige vrouw die niet het tere, ziekelijke meisje is dat ze lijkt.
Het hele verhaal door voel je een beklemming, een bedreiging, maar je weet niet wat er volgen zal. 
Prachtig boek, een dikke tien.

ISBN 9789046815175 | Paperback | 413 pagina's | Nieuw Amsterdam | oktober 2013
Prachtig vertaald door Jan Fastenau

© Dettie, 15 november 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: