Jennifer McVeigh

Toon alleen recensies op Leestafel van Jennifer McVeigh in de categorie:
Jennifer McVeigh op internet:
  Categorie: Recensies Volwassenen

Diamant Diamant


Eind 19e eeuw
De Engelse Frances Irvine verloor haar moeder toen ze zes was. Ze wordt opgevoed door het kindermeisje en de huisonderwijzer brengt haar rekenen, Latijn en aardrijkskunde bij. Haar vader wordt geweerd door de Hamiltons, de familie van haar moeder, omdat hij Iers is. Pas op negenjarige leeftijd mag Frances kennis maken met haar nichtjes Lucille en Victoria. Frances ziet er met haar rode haar, bleke huid met sproeten en groene ogen uit als een echte Ierse en wordt daarmee gepest door haar nichtjes. De meisjes betasten haar alsof ze een rariteit was, ze vonden haar een halve wilde.

Dankzij deze kennismaking moet Frances onder leiding van een gouvernante manieren leren maar ook briefschrijven, bloemschikken, portrettekenen, borduren en haken. Ze leerde hele etiquettenboeken uit haar hoofd. Frances doet braaf wat haar opgedragen wordt om haar vader te plezieren maar het enige wat ze echt prettig vindt aan de nieuwe situatie is dat ze ook leert piano spelen.
Op haar dertiende kwam de drie jaar oudere Edwin Matthews bij hen in Londen wonen. De eveneens moederloze Ierse Edwin is een verre neef van Frances. Zijn gedrag is onberispelijk en formeel. Hij leert in een paar weken zijn Ierse accent af. Tot opluchting van Frances vertrekt hij aan het eind van de zomer weer om te gaan studeren voor arts.

Jaren later treft ze Edwin opnieuw, hij is inmiddels arts in de Kaapkolonie en voor een bezoek in Engeland. Hij vraagt Frances ten huwelijk, wat ze weigert. Maar na het overlijden van haar vader accepteert ze zijn aanzoek toch. De Hamiltons willen haar namelijk niet in huis hebben, ze kan hooguit bij een zus van haar vader komen wonen en werken als kindermeisje voor haar vijf kinderen. Edwin is blij verrast, hij zal de volgende dag terugkeren naar de Kaapkolonie en Frances zal hem een maand later achterna reizen. Alles zou heel anders zijn gelopen als ze samen waren vertrokken...

Op het schip ontmoet de naïeve Frances namelijk William Westbrook en ze valt als een blok voor hem. Ze is smoorverliefd op de charmante William en deze pakt haar helemaal in en doet haar allemaal beloftes die hij, eenmaal gearriveerd in Kaapstad, niet nakomt vanwege 'verplichtingen' aan zijn neef, de steenrijke diamantmijnbezitter Joseph Baier, de machtigste man in Zuid-Afrika.

De arme Frances moet uiteindelijk wel naar Matthew die niet meer in het levedige Kimberly woont en werkt maar nu op Rietfontein een boerenbedrijf buiten de stad zijn werk doet.  De verwende en als dametje opgevoede Frances kan niet wennen aan het piepkleine huisje en de kale omgeving doet er ook geen goed aan om zich thuis te voelen. Ze kan niets, niet koken, niet schoonmaken, niets verstellen en niet tuinieren. Maar ze doet er ook geen moeite voor om het te leren. De meid doet alles wel. Zo kan zij lekker dromen over William, haar grote liefde.

Tot haar opluchting  heeft Edwin het erg druk met zijn werk in het quarantainekamp dat in opdracht van Baier opgezet is vanwege een pokkenepidemie. Baier wil voorkomen dat de ziekte een hinderpaal vormt voor zijn zaken. Het blijkt echter dat Edwin niet bang is voor de grote Baier, hij neemt het keer op keer op voor de arbeiders in de mijnen die als beesten worden behandeld. Ook zijn strijd tegen de ziekte zelf is fel. Ook dit ontgaat Frances, zij blijft het dametje dat zich nauwelijks voor iets interesseert en nergens haar handen aan vuil wilt maken. En dan staat William ineens voor haar...


Dit debuut van Jennifer McVeigh leest als een trein. Haar stijl doet me denken aan de boeken van Jackie Collins en Judith Krantz, dat waren ook boeken die je snel consumeerde. Als je daaraan begon vloog je door het verhaal heen. Het was geen hoogstaande literatuur maar toch een stuk meer dan een bouquetboekje. Dit boek heeft dezelfde ingrediënten als de boeken van de genoemde schrijfsters. Er is romantiek, de charmante man die alles overhoop gooit, een bijzondere omgeving en een apart verhaal.

Het verhaal is boeiend en de schrijfster weet vooral het land zelf erg beeldend weer te geven, het is een bijna filmisch. De langverwachte regenbui is zelfs adembenemend mooi beschreven. De titel is een beetje vreemd. De diamantmijnen komen wel voor in het boek en de diamanten zelf ook maar ze spelen geen hoofdrol.

Het is meer het verhaal over een jonge vrouw die zich in een vreemd land staande moet zien te houden en moet leren afstand te doen van de haar geleerde normen en waarden. Ze is gekneed tot dametje dat een rijk en luxe leventje zal gaan leiden. Dat rijke en luxe ontbreekt compleet in het droge kale Afrikaanse gebied waar ze terecht is gekomen. Edwin is beginnend arts en moet opboksen tegen de machtige Baier die een mensenleven meer of minder niet erg belangrijk vindt. Baier wil geld zien en niets anders. William is zijn speelbal en in feite ook een triest figuur die danst naar de pijpen van zijn invloedrijke oom. Het enige wat William heeft is een vlotte babbel en een innemende glimlach.

Met vallen en opstaan moet Frances de harde waarheid leren kennen en dat proces heeft Jennifer McVeight boeiend weergegeven in dit verhaal. Kortom, een heerlijk boek dat je liggend in het zonnetje aan het strand of in je hangmat of gewoon je bed in één ruk uit zal  lezen.


ISBN 9789032512682 | Paperback | 510 pagina's | Uitgeverij De Kern | maart 2012
Vertaald door Els Franci-Ekeler

© Dettie, 29 maart 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: