Jeanette Bos
Categorie: Recensies Volwassenen
Statia Song
Het eiland heeft een lange geschiedenis van geweld én van glorie. De slavernij heeft er diepe sporen achter gelaten die soms nog zichtbaar zijn, er zijn nog steeds nazaten van slaven op het eiland te vinden, maar Statia heeft ook een glorieuze geschiedenis als’ de Gouden Rots’ waar koloniale kooplieden uit Europa in de 18e eeuw immense rijkdommen vergaarden.
Statia is half zo groot als Schiermonnikoog, het hád 2000 inwoners, maar na 2010 is dat aantal verdubbeld, waardoor de traditionele manier van leven onder druk is komen te staan, al proberen families de aloude tradities en rituelen nog wel in stand te houden of opnieuw vorm te geven. De traditionele inwoners van Statia, de families die hier al eeuwenlang wonen en die in 1995 nog de overgrote meerderheid uitmaakten, vormen nu nog maar minder dan 45 % van de bevolking. Over hen gaat dit boek.
De fotografe Jeanette Bos brengt al twintig jaar zoveel mogelijk tijd door op het eiland. Daardoor kreeg zij de kans de meest intieme momenten van de bewoners en hun leven vast te leggen. Het fotoboek is dan ook een eerbetoon geworden aan de prachtige natuur van dit eiland én aan zijn mensen.
De opbouw van het boek is bijzonder en indrukwekkend; het begint en eindigt met pagina’s vol zwart wit foto’s van het oerbos van Statia, waar voorzichtig aan steeds meer bebouwing zichtbaar is, hier een muurtje, daar een schuurtje. Adembenemende beelden van de woeste natuur, de hoge vulkaan begroeid met bos, prairies vol immense keien en uitgebleekt hout. Tot je ineens twee-pagina grote foto’s van mensen krijgt. Alleen maar foto’s, geen tekst, maar bij iedere foto heb je het gevoel dat tekst overbodig is, omdat de foto zelf een verhaal vertelt. Verhalen van leven en van dood, veel dood en begrafenissen, met mensen op wiens gezichten een heel leven geschreven staat, maar zelfs op die foto’s spat het leven er van af. Veel kinderen, veel oude mensen. De levenslust spat van alle foto’s af, er wordt gedanst, muziek gemaakt, gegeten, liefgehad, gewerkt en ontmoet. Ook al zie je aan de hoofden dat sommige levens niet over rozen zijn gegaan, er gaat een enorme kracht en dynamiek van uit.
Het boek eindigt zoals het begon, met die prachtige eenzame, immense natuur, maar nu in omgekeerde volgorde, met steeds minder bebouwing en steeds meer leegte.
Werkelijk àlles klopt aan dit boek, het grote formaat, de prachtige foto’s, zwart-wit en verstild én vol kleur en beweging, de portretten, de verhalen zonder dat er tekst aan te pas komt. Het is een indrukwekkend adembenemend eerbetoon aan Statia en zijn bewoners geworden, een boek om op je koffietafel te leggen en héél vaak in te kijken, terwijl de reiskriebels om je koffers te pakken en óók die kant op te reizen, per pagina groter worden.
Beluister ook de uitzending op Radio Amsterdam-FM op 25 juli 2016 met Jeanette Bos met haar boek ‘Statia Song’ (schuif de tijdbalk naar 11.35)
Jeanette Bos is wijsgerig-historisch pedagoge en fotograaf. Ze publiceerde in 1998 het fotoboek Speransa over het Antilliaanse leven in Nederland en heeft als fotograaf 21 solo-exposities op haar naam staan.
ISBN 9789062659203 | Hardcover | 180 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | juli 2016
© Willeke, 08 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
