J.D. Salinger

Toon alleen recensies op Leestafel van J.D. Salinger in de categorie:
J.D. Salinger op internet:

 

Drie vroege verhalen Drie vroege verhalen


De titel zegt het natuurlijk al, in dit mooi verzorgde boekje vinden we drie vroege verhalen van J.D. Salinger, de schrijver van het beroemde boek The Catcher in the Rye (De vanger in het graan). De jongelui is zelfs Salingers eerste gepubliceerde verhaal, weet Auke Hulst ons in het nawoord te vertellen. Dat verhaal verscheen, evenals Ga naar Eddie in 1940 respectievelijk in Story Magazine en University of Kansas City Review. Het derde verhaal Aan één keer in de week ga je niet dood verscheen in 1944 eveneens in Story Magazine. Dat we deze verhalen kunnen lezen mag sowieso al een wonder heten want de in 2010 overleden schrijver had strikte regels vastgesteld wat betreft zijn nalatenschap. Maar dankzij een omissie zijnerzijds, hij vergat de verhalen bij publicatie te laten registreren, kunnen we nu kennismaken met deze eerste werken van Salinger.

De jongelui is het relaas over het feest dat Lucille Henderson geeft. Het is een typerend voorbeeld van small-talk. Twee gasten Edna Phillips en Bill Jameson worden aan elkaar voorgesteld door de gastvrouw en daarna ontwikkelt zich een krampachtig gesprek tussen de twee, waarbij ze zich duidelijk vrij ongemakkelijk voelen. Ze proberen de schijn op te houden dat ze zich amuseren en een heel interessant leven leiden. Eigenlijk vinden ze elkaar helemaal niet leuk maar uit beleefdheid houden ze het gesprek gaande waarbij Edna erg geraffineerd te werk gaat. Uiteindelijk lukt het Bill tot zijn grote opluchting te ontsnappen uit de situatie.
Het is een aardig verhaal waarbij Salinger de sfeer in een gedwongen situatie mooi weet weer te geven.

Ga naar Eddie sprak mij meer aan. Het is een beetje mysterieus verhaal waarin Bobby, de verlopen broer van Helen, probeert haar zover te krijgen naar Eddie te gaan, hij heeft mogelijk werk voor haar bij de revue. Er ontspint zich een gesprek tussen de twee waarbij je je afvraagt waarom Bobby zo aandringt, wat is er aan de hand? Hij chanteert zijn zus zelfs... hij vertelt wat er geroddeld wordt over haar. Maar de zus is veel slimmer en geraffineerder dan Bobby denkt. Het verhaal pakt je gelijk, het is leuk en spannend, de ontknoping een verrassing. Het is in een mooie stijl geschreven en er staat geen zin teveel in. Maar het is niet echt iets dat heel bijzonder is, het maakt geen blijvende indruk.

Aan één keer in de week ga je niet dood is in mijn ogen het beste verhaal. Hierin maken we kennis met een Amerikaanse jonge man die op het punt staat te vertrekken naar Europa, als soldaat. Het is maart 1944. Zijn vrouw heeft een romantisch beeld over het front. Ze hoopt dat hij bij de cavalerie komt, de cavalerie is énig, volgens haar. Ook wil ze dolgraag tweedstof uit Engeland hebben... Maar zijn geliefde inwonende tante Rena moet nog op de hoogte gebracht worden van zijn vertrek en daar ziet Dickie Camson erg tegenop. Ze reageert echter heel anders dan hij verwacht.
Het is eveneens geen verpletterend verhaal dat diepe indruk maakt maar het is wel mooi en heel beeldend geschreven. Stilistisch zit het knap in elkaar.

Bij de verhalen staan zwart-wit afbeeldingen van Anna Rose Yoken die een beetje meisjesboekachtig aandoen. Toch passen ze frappant genoeg wel goed bij de verhalen. Het boekje zelf is erg mooi verzorgd, hardcover en prettige bladspiegel. Tussen de verhalen zit ter afscheiding een zwartgekleurde pagina.

De verhalen zijn goed en stilistisch mooi geschreven, maar inhoudelijk niet heel bijzonder. Het is voor mij vooral het idee dat ze geschreven zijn door de beroemde J.D. Salinger dat zo fascinerend is. Het is uniek om verhalen van deze man die zo teruggetrokken leefde, die weigerde nog maar iets te publiceren, nu eindelijk te kunnen lezen. Dát en de mooie uitvoering maken het boekje zeer aantrekkelijk om het aan te schaffen en te lezen.
Er blijken nog meer boeken van de hand van Salinger gepubliceerd te worden, ik kijk er reikhalzend naar uit.


ISBN 9789029538763 | Hardcover | 75 pagina's | De Arbeiderspers | maart 2015
Met afbeeldingen van Anna Rose Yoken en een foto van J.D. Salinger | nawoord Auke Hulst | vertaling Johan Hos

© Dettie, 19 mei 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: