So sorry
Jan Wijnen

Een nieuwe verhalenbundel van Jan Wijnen met 10 verhalen die erg wisselend qua stijl en kwaliteit zijn.
Het eerste verhaal Volgend jaar Wenen? gaat over een man die trouw zijn vrouw begeleidt naar de psychiater, de heer Gergor. Hij wacht dat uur in de wachtkamer tot zijn vrouw haar gesprek weer heeft gehad. Hijzelf vindt een zielenknijper onzin.

'Ik doe het voor jou,' zegt ze
Ik heb haar uitgelegd dat wie zich in het hoofd prent dat zulke bezoeken nodig zijn, niet helemaal in orde is."

De man probeert haar ervan te overtuigen dat zo'n psychiater niets is. Ondertussen is gebleken dat het nuttig zou zijn als hij mee zou doen aan de 'sceances'. Maar daar piekert hij niet over, híj mankeert toch niets?

" 'Waarom verzet je je zo?' vraagt ze. 'Je weet dat Doktor Gregor een grote naam heeft, gespecialiseerd is in verschillende aandoeningen.'
Ik heb me aangewend om niet in te gaan op de inconsequenties van haar opmerkingen. Overigens: hoezo aandoeningen? Met mij is niets loos."

Zij mag de doktor wel blijven bezoeken als ze dat nu eenmaal graag wilt, maar dan beseft hij zich ineens iets....

Het derde verhaal Scenario vind ik zelf het sterkste verhaal. Een blinde vrouw in een rolstoel wordt rondgereden door de verteller van het verhaal. Hij beschrijft de erotische afbeeldingen van het tempelcomplex voor haar. Ondertussen voelt hij zich onweerstaanbaar tot haar aangetrokken, vooral haar ogen zijn zo mooi...  Ze is erg direct en vraagt hem zeer intieme dingen. De man voelt zich lichtelijk verlegen maar probeert toch zo goed mogelijk antwoord te geven. Als zij weer naar haar reisgezelschap terugkeert beseft hij dat hij haar niet kwijt wilt, en rent naar haar bus, maar dan...

Zoutwoestijn is het aparte verhaal over een geograaf die, verwoed wandelaar zijnde, zich heeft laten afzetten in een zoutwoestijn. Alleen de wandelkaart klopt niet en hij komt tot het besef dat hij de weg kwijt is. Eigenlijk vindt hij dat geweldig, hoe groter het avontuur hoe beter... Daarna volgt een goed en spannend verhaal.
Helaas zijn de laatste drie verhalen erg verwarrend, er is geen touw aan vast te knopen.

De redding gaat over een dochter van een overleden schrijfster die aan het palmenstrand zit waar haar moeder altijd zat te schrijven.

"Sinds mijn aankomst voel ik je aanwezigheid sterker. Ik kan je niet meer van me afzetten. Terwijl ik hierheen ben gekomen om eindelijk van je verlost te worden. Zomin als jij me kon vasthouden, kan ik jou loslaten."

Hierop verzinkt de dochter in onsamenhangende mijmeringen en weet je op laatst niet meer wie wie is en wat er eigenlijk bedoeld wordt. Ze ziet een vrouw het boek van haar moeder lezen. (Ik kwam er niet achter of die vrouw de dochter zélf moet verbeelden en de dochter het verhaal vertelt als zijnde haar moeder??) Het zijn verhalen in verhalen, niet te volgen.
Daarna nog twee vreemde, raadselachtige verhalen De ViaVia-vrouw en De logaritmemoorden. Deze laatste is wel iets beter te begrijpen maar is geen sterk verhaal.

Al met al vond ik de eerste verhalenbundel beter. Toch kan Jan Wijnen wel schrijven maar af en toe slaan de verhalen door naar een grillige onwaarschijnlijkheid, de schrijver lijkt té apart te willen schrijven terwijl hij juist beter tot zijn recht komt in zijn 'gewone' verhalen.

ISBN 9046801543 | Paperback | 173 pagina's | Nieuw Amsterdam | 2007

© Dettie, april 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

So sorry
Jan Wijnen

Opnieuw een verhalenbundel van Jan Wijnen... Ik herinner me dat ik bij zijn vorige bundel de verhalen soms in het luchtledige vond hangen. Nou, daar is hier geen sprake van, ze hebben allemaal een duidelijk begin en gaan ergens naar toe. Ik vind dat zelf wel net zo prettig... Dat betekent niet dat alles recht toe recht aan is, dat er niets te raden overblijft, maar dat zou ook erg saai zijn. Zelfs als de clou bekend is, blijven het een mooie verhalen. Er is een spanningsboog, er zit humor in, en bij sommige verhalen voel je tussen de regels de dreiging hangen, dat geldt bijvoorbeeld voor Cavia.

Het verhaal over de blinde rolstoelpatiënt is mijn favoriet verhaal. De losheid van de vrouw tegenover de schroom van de man is zo voelbaar, en herkenbaar. En dan die verrassende ontknoping! De lezer wordt met een ruk teruggezet in de realiteit.
In het verhaal over de man in de zoutwoestijn vond ik een zin die me opviel:

"Uren heeft hij nu gelopen en hij is op een plek gekomen vanwaar het beginpunt waarschijnlijk verder is dan de trail waar hij naar toe wilde."

Deze zin is haast een samenvatting van het hele verhaal.
Stel dat ze mijn rijbewijs vragen hoe krijg je het verzonnen, dacht ik toen ik het las, een vraag die je eigenlijk bij ieder verhaal kunt stellen, maar ik had het vooral bij dit verhaal.
PS de mier: een confronterend verhaal; De Redding bijna luguber, en dan De Via-Via vrouw, ook al zo'n tragisch, maar toch vooral ook humoristisch verhaal. Het zou een verfilming waar zijn!

Ik heb genoten van deze bundel, met verhalen die staan als een huis.
En dat zullen blijven doen, ook in de toekomst.

ISBN 9046801543 | Paperback | 173 pagina's | Nieuw Amsterdam | 2007

© Marjo, mei 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: